Συμφωνήσαμε όλοι πως – αντικειμενικά – η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στη Βρετανία δεν είχε καμιά σχέση με τη δική μας.
Συμφωνήσαμε επίσης πως η γηραιά Αλβιόνα κατέβαλε κάθε προσπάθεια να παρουσιάσει ένα θέαμα καθαρά βρετανικό, χωρίς καν να τιμήσει την Ελλάδα, όχι μόνο ως γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και επειδή το Βρετανικό Μουσείο κόβει μονέδα χάρη στα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα.
Συμφωνήσαμε τέλος πως η Βρετανία δεν είναι η γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων – παρά την προσπάθεια του Ζακ Ρογκ να τους… μετακομίσει.
Δυστυχώς, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε και επί μιας σειράς πολύ θλιβερών διαπιστώσεων.
Όπως, για παράδειγμα, το κόστος των ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων, που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Ποσά αστρονομικά, που σήμερα, σε συνθήκες πτώχευσης κράτους και λαού, προκαλούν οργή – πολύ περισσότερο που ουδείς έχει λογοδοτήσει.
Το τελικό κόστος εξακολουθεί να παραμένει ένα καλά κρυμμένο μυστικό – ο καθένας δίνει το δικό του νούμερο, προσθέτοντας και αφαιρώντας δαπάνες.
Δεν υπήρξε έργο που να μην υπερέβη τον προϋπολογισμό του κατά δέκα εκ. ευρώ – ήταν ένα είδος… ταρίφας.
Ο προϋπολογισμός για το Κέντρο Γραπτού Τύπου ήταν 55,6 εκ ευρώ και τελικά κόστισε 66,5 εκ ευρώ.
Το Κέντρο Αντισφαίρισης στο ΟΑΚΑ από 36,7 εκ. ευρώ έφθασε στα 47,5.
Το Γυμναστήριο Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης στο Γαλάτσι από 50,2 στα 60,4.
Το Σκοπευτήριο στο Μαρκόπουλο από 50,5 στα 60,6.
Το Κέντρο Κολύμβησης στο ΟΑΚΑ από 15 στα 22.
Οι «βελτιώσεις» στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από 18,7 στα 29,6.
Το Ιππικό Κέντρο και ο Νέος Ιππόδρομος από 83,2 στα 110,4
Η Αισθητική (τρομάρα μας) ενοποίηση στο ΟΑΚΑ και οι Ειδικές κατασκευές: από 80,2 στα 120,2.
Η αποπεράτωση τον εγκαταστάσεων του Παγκρήτιου από 48,6 στα 63,7.
Το Παμπελοποννησιακό Εθνικό Στάδιο Πάτρας από 31,1 στα 45,1.
Το Καυταντζόγλειο Στάδιο από 45,9 στα 67,9.
Το κόστος των ολυμπιακών έργων αρμοδιότητας ΥΠΕΧΩΔΕ εκτοξεύθηκε από το 1,6 δις ευρώ στα 2,2 και τα έργα αρμοδιότητας υπουργείου Πολιτισμού εμφάνισαν υπέρβαση άνω των 520 εκ ευρώ.
Για την περίφημη στέγη του Καλατράβα πληρώσαμε καπέλο της τάξης των 115 δις δρχ.
Η κατασκευή των έργων καθυστέρησε επί τρία χρόνια και στο τέλος αυξήθηκε το κόστος λόγω πίεσης χρόνου, υπερτιμολογήσεων και απευθείας αναθέσεων – αν και η Ελλάδα είχε αναλάβει τους Αγώνες από το 1997.
Τα δένδρα στο Ολυμπιακό Στάδιο φυτεύτηκαν, ξεράθηκαν (διότι φυτεύτηκαν σε μικρό βάθος) και αγοράστηκαν άλλα, τα οποία ξαναφυτεύτηκαν – άσε που μας είχαν υποσχεθεί 100.000 δένδρα και τελικά βρεθήκαμε μπροστά σε μερικές εκατοντάδες ψωραλέα!
Το C4I δεν λειτούργησε ποτέ, αλλά ακριβοπληρώθηκε.
Το περίφημο Ζέπελιν, για το οποίο ξοδεύτηκε πάνω από 1,5 εκ ευρώ δεν πέταξε ποτέ, διότι δεν είχε γίνει πρόβλεψη των καιρικών συνθηκών.
Η Μαραθώνια Διαδρομή πληρώθηκε 2,5 φορές. Ενώ ήταν γνωστό ότι καρκινοβατούσε, οι πληρωμές στον ανάδοχο γίνονταν κανονικά μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2004. Το ύψος των πληρωμών ανήλθε σε 26.500.000 ευρώ, μεγαλύτερο κατά 3,5 εκ ευρώ από την αρχική σύμβαση. Το συμφωνητικό του έργου, ύψους 23 εκ ευρώ προέβλεπε το δρόμο κατά 5 μέτρα φαρδύτερο. Στο κόστος των 26,5 εκ ευρώ που είχαν πληρωθεί στον έκπτωτο προστέθηκε το κόστος της νέας εργολαβίας ύψους 23 εκ ευρώ. Τελικά κόστισε 1 δις δρχ. ανά χλμ. Και μιλάμε για δρόμο πλάτους 22 μέτρων χωρίς γέφυρες, ανισόπεδους κόμβους ή μεγάλα τεχνικά έργα, που υπό κανονικές συνθήκες δεν έπρεπε να κοστίσει πάνω από 450 εκ δρχ. ανά χλμ.
Το Τραμ αποδείχθηκε ότι διέθετε «χρυσές ράγες», καθώς μετά από διάφορες καθυστερήσεις και αστοχίες – σχεδιάστηκε χωρίς να… ληφθεί υπόψη η Πύλη του Αδριανού και όταν άρχισαν τα έργα και αυτή (η Πύλη) άρχισε να… κουνιέται, σταμάτησαν και έγινε νέος σχεδιασμός, με νέο κόστος, φυσικά, δηλαδή ένα επιπλέον ποσό 2 δις δρχ.
Μόνο σε τραμ και προαστιακό, οι υπερβάσεις ξεπέρασαν τα 120 εκ ευρώ!
Οι υπερβάσεις σε σχέση με τον αρχικό προϋπολογισμό για τα 270 ασθενοφόρα και τις 25 Κινητές Μονάδες του ΕΚΑΒ προκειμένου να καλυφθούν οι αυξημένες ολυμπιακές ανάγκες, έφθασαν στο 45% και στα 6 εκ ευρώ.
Τα απλά ασθενοφόρα κόστιζαν αρχικώς 52.515,35 ευρώ, αλλά η τιμή τους διαμορφώθηκε στις 69.790 ευρώ. Τα 4Χ4 είχαν αρχικό κόστος 60.055 ευρώ και έφθασαν στις 78.328. Οι Κινητές Μονάδες είχαν αρχικό κόστος 103.120 και αγοράστηκαν 148.960.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το πρώτο εξάμηνο του 2004 παρουσιάστηκε αύξηση κατά 26% του ελλείμματος του προϋπολογισμού – υπερέβη κατά 39,7% ή κατά 2,5 δις ευρώ το έλλειμμα που έχει προϋπολογιστεί για ολόκληρο το 2004.
Ο λόγος; Καλπασμός των δημοσίων δαπανών λόγω των υπερβάσεων σε μισθολογικές δαπάνες και ολυμπιακά έργα.
Και το χειρότερο: Δεν μας περίσσευαν για να τα πετάμε εδώ κι’ εκεί στους αετονύχηδες.
Την ίδια ώρα, η χώρα έπαιρνε δάνεια, με εγγύηση μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου από τα Κρατικά Λαχεία και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, προεισπράττοντας μέρος αυτών των εσόδων και καταβάλλοντας τεράστιες προμήθειες σε διάφορες off shore – με ελληνοπρεπείς, βέβαια, ονομασίες!
Σημειώστε ότι μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου δεσμεύθηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο ως το… 2020!
Και επομένως, τώρα που έχουμε ανάγκη αυτά τα έσοδα, έχουν ήδη γίνει καπνός!
Ο ίδιος ο Ζακ Ρογκ, σε συνέντευξή του στη βελγική Λε Σουάρ της 8ης Ιουνίου, δήλωνε πως «οι υπερβάσεις οφείλονται στην ελληνική μεγαλομανία και η ΔΟΕ δεν έχει καμία ευθύνη. Λυπούμαι, αλλά οι Έλληνες πρέπει να τα βάλουν με τον εαυτό τους και να κάνουν μια μακρά αυτοκριτική μετά το τέλος των Αγώνων. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Οι δημοσιονομικές υπερβάσεις δεν οφείλονται στη ΔΟΕ, διότι εμείς ζητήσαμε από την αρχή λιτές εγκαταστάσεις, που θα ήταν έτοιμες έγκαιρα. Δεν είμαστε εμείς που θέλαμε τη Στέγη Καλατράβα του Ολυμπιακού Σταδίου, η οποία κόστισε 230 εκ. δολ. Επιμείνανε και δεν μπορούσαμε να έλθουμε σε αντίθεση με τις αποφάσεις της κυβέρνησης ενός κυρίαρχου κράτους. Αλλά να μην έρθουν να μας πουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες κόστισαν ακριβά κοιτώντας μας στα μάτια»!
Αν σ’ όλα αυτά προσθέσετε ότι εκείνη την περίοδο πληροφορηθήκαμε πως είχε δοθεί υπόσχεση τους παίκτες της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου να… λάβουν ως πριμ 1 εκ ευρώ έκαστος, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα του τελικού με την Πορτογαλία και μετά έγινε καυγάς επειδή η τότε κυβέρνηση δεν τα έδινε, μπορούμε μια χαρά να καταλάβουμε γιατί πτωχεύσαμε – πολύ περισσότερο που τελικά έγινε… συμβιβασμός και αρκέστηκαν σε συνολικό πριμ 4 εκ ευρώ!
Υπενθυμίζω ότι τον περασμένο Φεβρουάριο ο Μάριο Μόντι έλαβε την απόφαση να αποσύρει την υποψηφιότητα της Ιταλίας για τους Αγώνες του 2020.
Η πρόβλεψη κόστους ήταν 4,7 δις ευρώ, δηλαδή πολύ λιγότερα από ό,τι η Ελλάδα ξόδεψε για τους Αγώνες του 2004
Υπενθυμίζω επίσης πως η Βρετανία ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την δημόσια υπόμνηση προς όλους πως η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν.
Αυτά, διότι ακούμε δεξιά-αριστερά διάφορα για επαχθή χρέη – ενώ επαχθείς είναι αυτοί που τα δημιούργησαν.
Και επειδή η Ελλάδα γέννησε μεν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά είναι και η χώρα που περισσότερο κερδοσκόπησε πάνω τους.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Συμφωνήσαμε επίσης πως η γηραιά Αλβιόνα κατέβαλε κάθε προσπάθεια να παρουσιάσει ένα θέαμα καθαρά βρετανικό, χωρίς καν να τιμήσει την Ελλάδα, όχι μόνο ως γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και επειδή το Βρετανικό Μουσείο κόβει μονέδα χάρη στα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα.
Συμφωνήσαμε τέλος πως η Βρετανία δεν είναι η γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων – παρά την προσπάθεια του Ζακ Ρογκ να τους… μετακομίσει.
Δυστυχώς, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε και επί μιας σειράς πολύ θλιβερών διαπιστώσεων.
Όπως, για παράδειγμα, το κόστος των ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων, που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Ποσά αστρονομικά, που σήμερα, σε συνθήκες πτώχευσης κράτους και λαού, προκαλούν οργή – πολύ περισσότερο που ουδείς έχει λογοδοτήσει.
Το τελικό κόστος εξακολουθεί να παραμένει ένα καλά κρυμμένο μυστικό – ο καθένας δίνει το δικό του νούμερο, προσθέτοντας και αφαιρώντας δαπάνες.
Δεν υπήρξε έργο που να μην υπερέβη τον προϋπολογισμό του κατά δέκα εκ. ευρώ – ήταν ένα είδος… ταρίφας.
Ο προϋπολογισμός για το Κέντρο Γραπτού Τύπου ήταν 55,6 εκ ευρώ και τελικά κόστισε 66,5 εκ ευρώ.
Το Κέντρο Αντισφαίρισης στο ΟΑΚΑ από 36,7 εκ. ευρώ έφθασε στα 47,5.
Το Γυμναστήριο Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης στο Γαλάτσι από 50,2 στα 60,4.
Το Σκοπευτήριο στο Μαρκόπουλο από 50,5 στα 60,6.
Το Κέντρο Κολύμβησης στο ΟΑΚΑ από 15 στα 22.
Οι «βελτιώσεις» στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από 18,7 στα 29,6.
Το Ιππικό Κέντρο και ο Νέος Ιππόδρομος από 83,2 στα 110,4
Η Αισθητική (τρομάρα μας) ενοποίηση στο ΟΑΚΑ και οι Ειδικές κατασκευές: από 80,2 στα 120,2.
Η αποπεράτωση τον εγκαταστάσεων του Παγκρήτιου από 48,6 στα 63,7.
Το Παμπελοποννησιακό Εθνικό Στάδιο Πάτρας από 31,1 στα 45,1.
Το Καυταντζόγλειο Στάδιο από 45,9 στα 67,9.
Το κόστος των ολυμπιακών έργων αρμοδιότητας ΥΠΕΧΩΔΕ εκτοξεύθηκε από το 1,6 δις ευρώ στα 2,2 και τα έργα αρμοδιότητας υπουργείου Πολιτισμού εμφάνισαν υπέρβαση άνω των 520 εκ ευρώ.
Για την περίφημη στέγη του Καλατράβα πληρώσαμε καπέλο της τάξης των 115 δις δρχ.
Η κατασκευή των έργων καθυστέρησε επί τρία χρόνια και στο τέλος αυξήθηκε το κόστος λόγω πίεσης χρόνου, υπερτιμολογήσεων και απευθείας αναθέσεων – αν και η Ελλάδα είχε αναλάβει τους Αγώνες από το 1997.
Τα δένδρα στο Ολυμπιακό Στάδιο φυτεύτηκαν, ξεράθηκαν (διότι φυτεύτηκαν σε μικρό βάθος) και αγοράστηκαν άλλα, τα οποία ξαναφυτεύτηκαν – άσε που μας είχαν υποσχεθεί 100.000 δένδρα και τελικά βρεθήκαμε μπροστά σε μερικές εκατοντάδες ψωραλέα!
Το C4I δεν λειτούργησε ποτέ, αλλά ακριβοπληρώθηκε.
Το περίφημο Ζέπελιν, για το οποίο ξοδεύτηκε πάνω από 1,5 εκ ευρώ δεν πέταξε ποτέ, διότι δεν είχε γίνει πρόβλεψη των καιρικών συνθηκών.
Η Μαραθώνια Διαδρομή πληρώθηκε 2,5 φορές. Ενώ ήταν γνωστό ότι καρκινοβατούσε, οι πληρωμές στον ανάδοχο γίνονταν κανονικά μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2004. Το ύψος των πληρωμών ανήλθε σε 26.500.000 ευρώ, μεγαλύτερο κατά 3,5 εκ ευρώ από την αρχική σύμβαση. Το συμφωνητικό του έργου, ύψους 23 εκ ευρώ προέβλεπε το δρόμο κατά 5 μέτρα φαρδύτερο. Στο κόστος των 26,5 εκ ευρώ που είχαν πληρωθεί στον έκπτωτο προστέθηκε το κόστος της νέας εργολαβίας ύψους 23 εκ ευρώ. Τελικά κόστισε 1 δις δρχ. ανά χλμ. Και μιλάμε για δρόμο πλάτους 22 μέτρων χωρίς γέφυρες, ανισόπεδους κόμβους ή μεγάλα τεχνικά έργα, που υπό κανονικές συνθήκες δεν έπρεπε να κοστίσει πάνω από 450 εκ δρχ. ανά χλμ.
Το Τραμ αποδείχθηκε ότι διέθετε «χρυσές ράγες», καθώς μετά από διάφορες καθυστερήσεις και αστοχίες – σχεδιάστηκε χωρίς να… ληφθεί υπόψη η Πύλη του Αδριανού και όταν άρχισαν τα έργα και αυτή (η Πύλη) άρχισε να… κουνιέται, σταμάτησαν και έγινε νέος σχεδιασμός, με νέο κόστος, φυσικά, δηλαδή ένα επιπλέον ποσό 2 δις δρχ.
Μόνο σε τραμ και προαστιακό, οι υπερβάσεις ξεπέρασαν τα 120 εκ ευρώ!
Οι υπερβάσεις σε σχέση με τον αρχικό προϋπολογισμό για τα 270 ασθενοφόρα και τις 25 Κινητές Μονάδες του ΕΚΑΒ προκειμένου να καλυφθούν οι αυξημένες ολυμπιακές ανάγκες, έφθασαν στο 45% και στα 6 εκ ευρώ.
Τα απλά ασθενοφόρα κόστιζαν αρχικώς 52.515,35 ευρώ, αλλά η τιμή τους διαμορφώθηκε στις 69.790 ευρώ. Τα 4Χ4 είχαν αρχικό κόστος 60.055 ευρώ και έφθασαν στις 78.328. Οι Κινητές Μονάδες είχαν αρχικό κόστος 103.120 και αγοράστηκαν 148.960.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το πρώτο εξάμηνο του 2004 παρουσιάστηκε αύξηση κατά 26% του ελλείμματος του προϋπολογισμού – υπερέβη κατά 39,7% ή κατά 2,5 δις ευρώ το έλλειμμα που έχει προϋπολογιστεί για ολόκληρο το 2004.
Ο λόγος; Καλπασμός των δημοσίων δαπανών λόγω των υπερβάσεων σε μισθολογικές δαπάνες και ολυμπιακά έργα.
Και το χειρότερο: Δεν μας περίσσευαν για να τα πετάμε εδώ κι’ εκεί στους αετονύχηδες.
Την ίδια ώρα, η χώρα έπαιρνε δάνεια, με εγγύηση μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου από τα Κρατικά Λαχεία και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, προεισπράττοντας μέρος αυτών των εσόδων και καταβάλλοντας τεράστιες προμήθειες σε διάφορες off shore – με ελληνοπρεπείς, βέβαια, ονομασίες!
Σημειώστε ότι μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου δεσμεύθηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο ως το… 2020!
Και επομένως, τώρα που έχουμε ανάγκη αυτά τα έσοδα, έχουν ήδη γίνει καπνός!
Ο ίδιος ο Ζακ Ρογκ, σε συνέντευξή του στη βελγική Λε Σουάρ της 8ης Ιουνίου, δήλωνε πως «οι υπερβάσεις οφείλονται στην ελληνική μεγαλομανία και η ΔΟΕ δεν έχει καμία ευθύνη. Λυπούμαι, αλλά οι Έλληνες πρέπει να τα βάλουν με τον εαυτό τους και να κάνουν μια μακρά αυτοκριτική μετά το τέλος των Αγώνων. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Οι δημοσιονομικές υπερβάσεις δεν οφείλονται στη ΔΟΕ, διότι εμείς ζητήσαμε από την αρχή λιτές εγκαταστάσεις, που θα ήταν έτοιμες έγκαιρα. Δεν είμαστε εμείς που θέλαμε τη Στέγη Καλατράβα του Ολυμπιακού Σταδίου, η οποία κόστισε 230 εκ. δολ. Επιμείνανε και δεν μπορούσαμε να έλθουμε σε αντίθεση με τις αποφάσεις της κυβέρνησης ενός κυρίαρχου κράτους. Αλλά να μην έρθουν να μας πουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες κόστισαν ακριβά κοιτώντας μας στα μάτια»!
Αν σ’ όλα αυτά προσθέσετε ότι εκείνη την περίοδο πληροφορηθήκαμε πως είχε δοθεί υπόσχεση τους παίκτες της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου να… λάβουν ως πριμ 1 εκ ευρώ έκαστος, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα του τελικού με την Πορτογαλία και μετά έγινε καυγάς επειδή η τότε κυβέρνηση δεν τα έδινε, μπορούμε μια χαρά να καταλάβουμε γιατί πτωχεύσαμε – πολύ περισσότερο που τελικά έγινε… συμβιβασμός και αρκέστηκαν σε συνολικό πριμ 4 εκ ευρώ!
Υπενθυμίζω ότι τον περασμένο Φεβρουάριο ο Μάριο Μόντι έλαβε την απόφαση να αποσύρει την υποψηφιότητα της Ιταλίας για τους Αγώνες του 2020.
Η πρόβλεψη κόστους ήταν 4,7 δις ευρώ, δηλαδή πολύ λιγότερα από ό,τι η Ελλάδα ξόδεψε για τους Αγώνες του 2004
Υπενθυμίζω επίσης πως η Βρετανία ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την δημόσια υπόμνηση προς όλους πως η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν.
Αυτά, διότι ακούμε δεξιά-αριστερά διάφορα για επαχθή χρέη – ενώ επαχθείς είναι αυτοί που τα δημιούργησαν.
Και επειδή η Ελλάδα γέννησε μεν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά είναι και η χώρα που περισσότερο κερδοσκόπησε πάνω τους.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου