Το ιστολόγιο αυτό από την πρώτη μέρα της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, δεν φείδεται της κριτικής για τα κακώς κείμενα. Και για τους παρατρεχάμενους που ψάχνουν να «τρουπώσουν» μιλήσαμε, και για τα “φθαρμένα υλικά” με τα οποία έγινε η στελέχωση της κρατικής μηχανής, και για τις πρώτες δυστοκίες στο θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης ή μέτρων που δεν ταιριάζουν με τη νωπή λαϊκή εντολή.
Και θα συνεχίσουμε να «τα χώνουμε»,κατά το κοινώς λεγόμενον, για δύο λόγους: Πρώτον γιατί έχουμε στηρίξει την προσπάθεια να γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός, τον οποίο θεωρούμε όχι μόνο έντιμο άνθρωπο και ικανό πολιτικό, αλλά και την τελευταία ελπίδα της Ελλάδος. Και γι αυτούς ακριβώς τους λόγους θα του ασκούμε κριτική. Κι αυτός και όλοι μας πρέπει να υπερβούμε εαυτούς.
Και δεύτερον γιατί δε χαριζόμαστε ούτε στο θεό τον ίδιο. Το μόνο που μας οδηγεί είναι η προσπάθεια για τη σωτηρία της πατρίδας.
Κρατείστε λοιπόν ως δεδομένο ότι θα γίνουμε ο εφιάλτης όποιου μέλους της κυβέρνησης τολμήσει να ξεγελάσει το δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
Ωστόσο, θα πρέπει να πούμε και ορισμένες αλήθειες για την κυβέρνηση αυτή που έκλεισε ένα μόλις μήνα κατά τον οποίο έχουν γίνει πράγματα και θαύματα, λες και έχει περάσει ένας χρόνος.
1. Μια τόσο βραχύβια κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει τις ανάσες της, να της δοθεί χρόνος να βρει τα βήματά της. Και λάθη θα γίνουν και «σφαλιάρες» θα πέσουν είτε με δική της ευθύνη είτε με την ευθύνη άλλων. Για παράδειγμα η υπόθεση με τη ΔΕΗ που έκοψε το ρεύμα στο Άσυλο Ανιάτων και υπήρξε προσωπική παρέμβαση του Σαμαρά. Φυσικά και δε φταίει η κυβέρνηση, αλλά είναι ένα κλασικό παράδειγμα της κρατικής μηχανής και της άθλιας γραφειοκρατίας. Το λάθος όμως το χρεώνεται η κυβέρνηση και αναγκάστηκε ολόκληρος πρωθυπουργός να παρέμβει. Το έκανε αμέσως όμως. Μόλις το πληροφορήθηκε. Όχι “αύριο”. Επομένως, ας κάνουν ορισμένοι υπομονή, ας πάψουν κάποιοι όψιμοι «επαναστάτες» να τα χώνουν άδικα σε μια κυβέρνηση που φορτώθηκε το βάρος του Σισύφου. Θέλει κόπο και θέλει και χρόνο η όλη δουλειά…
2. Ο Σαμαράς, όπως και κάθε πρωθυπουργός, είναι ο εύκολος στόχος. Μέσα σ’ ένα μήνα διαβάσαμε ότι “κορόιδεψε τον ελληνικό λαό”, ότι “δεν κάνει επαναδιαπραγμάτευση”, ότι “θα επιβάλλει σκληρά μέτρα”. Ξεχνάμε προφανώς ότι το Μνημόνιο έχει υπογραφεί πριν από μερικούς μήνες με μόνο σκοπό να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Και ότι την όλη διαπραγμάτευση την έκανε ο κ. Βενιζέλος (ο … επιτυχημένος) με τον κ. Παπαδήμο. Ο Σαμαράς απλά βρέθηκε ενώπιον του τρομερού διλήμματος να υπογράψει και ή θα το έκανε, ή θα έβαζε την ταφόπλακα στην ελληνική οικονομία. Είτε μας αρέσει είτε όχι, χάρη στη δανειακή σύμβαση αύριο οι συνταξιούχοι θα πάρουν τη σύνταξή τους και θα πάνε για τα μπάνια τους. Ομοίως και οι δημόσιοι υπάλληλοι όπως και χιλιάδες του ιδιωτικού τομέα. Τώρα, αν το Μνημόνιο δεν ήταν καλό, το λένε όλοι. Αλλά για να το αλλάξεις πρέπει πρώτα να δείξεις ότι είσαι αξιόπιστος. Όταν λοιπόν η χώρα αποδείξει στους ξένους ότι έχει… πρόσωπο τότε θα μπορέσει να αλλάξει τους απεχθείς όρους που ΑΛΛΟΙ διαπραγματεύτηκαν.
3. Έρχεται αυτή η κυβέρνηση να βρει και να κόψει από παντού προκειμένου να μαζευτούν τα 11,5 δις. Ταυτόχρονα προσπαθεί να μην πληγούν δραματικά τα χαμηλά εισοδήματα και γενικά να μην καταλάβει η κοινωνία από πού κόβονται αυτές οι δαπάνες. Μοιάζει ασφαλώς με ισορροπία στο κενό και τέτοια θαύματα δε γίνονται κάθε μέρα. Κι όμως, αυτή η κυβέρνηση με τα χίλια της προβλήματα συνοχής, κάνει αγώνα δρόμου κι έχει λάβει αποφάσεις. Άλλες λανθασμένες άλλες σωστές, όμως για πρώτη φορά η Ελλάδα εμφανίζεται στους ξένους ότι ξέρει τι θέλει. Αυτό είναι μια κατάκτηση που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.
4. Η κυβέρνηση αυτή για να λέμε και τις αλήθειες όσο ωμές κι αν είναι, δεν είναι “του Σαμαρά”. Δεν είναι αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ για να απαιτήσεις “εδω και τώρα” την εφαρμογή του “Ζαππείου”, ή των “18 μέτρων” – άσε που κι αυτά θα έπρεπε να κριθούν σε βάθος τετραετίας. Είναι μια τρικομματική κυβέρνηση που προσπαθεί να προχωρήσει σε ναρκοπέδιο. Από τη μια έχεις την… πολυσυλλεκτική ΝΔ, που ο ένας συνδικαλιστής χάνει τα προνόμιά του και ουρλιάζει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το παίζει εντός εκτός και επί τα αυτά, ενώ διάφοροι πικραμένοι βάζουν ήδη τρικλοποδιές στο Σαμαρά. Από την άλλη είναι ο υπερφίαλος Βενιζέλος, ο αποτυχημένος διαπραγματευτής και υπουργός που τώρα εμφανίζεται να κριτικάρει την κυβέρνηση του ενός μηνός. Ενώ ο Κουβέλης, σοβαρός πολιτικός κατά τα άλλα, συνεχίζει, όμως, να κατατρύχεται από παλαιά αριστερά σύνδρομα. Μια κυβέρνηση λοιπόν της οποίας ο πρωθυπουργός μοιάζει με τον… μάγο Κόπερφιλντ που πρέπει να βγάλει από το καπέλο, όχι μόνο λαγό αλλά …. τον Χάρυ Πότερ, δε μπορεί να τη στήνεις στον τοίχο με το παραμικρό. Ο Σαμαράς δεν την έχει δική του την κυβέρνηση. Και θα είναι θαύμα αν κρατηθεί η συνοχή της για μεγάλο διάστημα. Το ευχόμαστε άλλωστε γιατί είναι η τελευταία ελπίδα.
Όσοι λοιπόν το παίζουν υπερπατριώτες και πιέζουν το Σαμαρά να τα κάνει όλα λίμπα, να διαλύσει τα Μνημόνια και τα δάνεια, να στείλει στο διάολο τη Μέρκελ, τη Λαγκάρντ ή τον Τόμσεν ας μας απαντήσουν τι θα γίνει την επόμενη ημέρα. Γιατί αλλιώς θα είναι απλά κλώνοι του Τσίπρα που υπόσχεται απαλλαγή από το Μνημόνιο αλλά δε μας αποκαλύπτει με τι λεφτά θα πληρώσει μισθούς και συντάξεις.
Συμπέρασμα: Υπομονή γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Κι άλλωστε προτιμάμε να γίνουν όλα με σύνεση, να κτιστούν λιθαράκι – λιθαράκι τα οχυρά της κυβέρνησης, παρά να στρωθεί το χαλί στον Τσίπρα και τους αποτυχημένους μάγους του. Οι επιλογές δυστυχώς για τους Έλληνες δεν είναι πολλές.
Αριστερός Ψάλτης
Υ.Γ. Και ας μου επιτραπεί να πω ότι η περιπέτεια με το μάτι του Σαμαρά δεν είναι ένα απλό …πέσιμο από το ποδήλατο. Κινδύνεψε να το χάσει και ο κίνδυνος δεν έχει περάσει ακόμα. Αλλά πρέπει να τον δει κανείς από κοντά, να κλείνει για παράδειγμα, το ένα μάτι με το χέρι του για να δει το κινητό, ή να μην μπορεί να βάλει μόνος του το σακάκι του, για να μην “ζοριστεί”, για να καταλάβει την σοβαρότητα του προβλήματος και τι τραβάει. Ένα σκουπιδάκι μπαίνει στο μάτι μας και τρελαινόμαστε, φανταστείτε τι πέρασε αυτός. Όμως είναι εκεί, στο καθήκον, κάνει κάθε ημέρα ένα μαραθώνιο στα γραφεία του Μαξίμου. Και δεν επέτρεψε ούτε μια στιγμή την εκμετάλλευση της ανθρώπινης πλευράς της υπόθεσης. Για σκεφτείτε όμως τι θα γινόταν αν ήταν άλλος στην θέση του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου