Με τα οικονομικά της τρόικας έχω προ πολλού σηκώσει ψηλά τα χέρια - κοινώς, με τους στόκους δεν βγάζεις άκρη.
Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι το ίδιο κινδυνεύω να πάθω και με τα πολιτικά της κυβέρνησης.
Να εξηγηθώ. Εως τώρα είχα την πεποίθηση ότι η τρόικα εμφορείται από κάποια ανεξήγητη μανία με τις συντάξεις.
Ενδεχομένως οι καλοί αυτοί άνθρωποι θεωρούν ότι η καταβολή συντάξεων αποτελεί περιττή σπατάλη ή ότι η επιβίωση ανθρώπων που δεν περνούν κατευθείαν από την εργασία στο νεκροταφείο πλήττει βαρύτατα το κοινωνικό σύνολο.
Εντάξει, δεν ζητούν (ακόμη...) να εξοντώσουμε τους ηλικιωμένους αλλά όχι και να τους πληρώνουμε!..
Να θυμίσω ότι όπου εμφανίζεται επί γης το καλό αυτό Ταμείο, το πρώτο που κάνει είναι να κόψει τις συντάξεις και αμέσως μετά τους μισθούς σε εφαρμογή του δόγματος «ούτως ή άλλως, ο άνθρωπος μπορεί πάντα να ζήσει και με λιγότερα».
Πράγμα που αποδεικνύει καταφανώς και η περίπτωση του Νίγηρα με τον οποίο αρέσκεται να συγκρίνει την Ελλάδα η κ. Λαγκάρντ.
Αυτά λένε οι στόκοι. Αλλά τι κάνουν οι δικοί μας;
Οπως φαίνεται πάνε πάλι να βάλουν χέρι στις συντάξεις για να βρουν αυτά τα περίφημα 11,5 δισ. που ψάχνουν.
Ανακυκλώνουν, δηλαδή, τις ίδιες και τις ίδιες ανοησίες για περικοπές ή πλαφόν. Για ψαλίδι στις επικουρικές. Για νέες μειώσεις. Αφού πρώτα, η μεγαλοφυής διαπραγμάτευση Βενιζέλου στο PSI διέλυσε τα αποθεματικά των Ταμείων που δίνουν τις συντάξεις.
Ακούω, με άλλα λόγια, την κυβέρνηση να αναμασά γενικώς όλες τις απολίτικες ακρότητες που ξεφουρνίζει κατά καιρού το ΚΕΠΕ ή άλλοι περιφερόμενοι κουφιοκεφαλάκηδες.
Μωραίνει Κύριος, δηλαδή.
Διότι οι συνταξιούχοι και όσοι πλησιάζουν στη σύνταξη είναι οι κοινωνικές και ηλικιακές κατηγορίες που εξασφάλισαν στη σημερινή συγκυβέρνηση την επικράτηση της 17ης Ιουνίου.
Οι άνθρωποι, δηλαδή, πάνε από βλακεία ή ανικανότητα να τσακωθούν με τους μοναδικούς που τους υποστήριξαν σταθερά στις τελευταίες εκλογές. Που διαμόρφωσαν με την ψήφο τους τη σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ετσι, ακόμη κι αν η νέα επίθεση κατά των συντάξεων μπορεί να χαρακτηριστεί άδικη ή αντικοινωνική, είναι βέβαιο ότι αποτελεί κάτι πολύ χειρότερο: ένα είδος αυτοκτονίας!
Ο Λίντον Τζόνσον έλεγε κάποτε ότι «ο πρώτος κανόνας της πολιτικής είναι να ξέρεις να μετράς».
Κι εδώ δυστυχώς αποδεικνύεται ότι η σημερινή κυβέρνηση κινδυνεύει να αποδειχτεί μετεξεταστέα όχι στα οικονομικά ή στα κοινωνικά ή στην πολιτική.
Αλλά στην απλή αριθμητική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου