Ακούμε και διαβάζουμε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είναι «θνησιγενής», ότι «δεν θα την βγάλει μέχρι τα Χριστούγεννα», ότι «Βενιζέλος και Κουβέλης τραβάνε το χαλί κάτω από την καρέκλα του Σαμαρά στο Μαξίμου και περιμένουν για να τον ρίξουν» ότι «ο Τσίπρας προβάρει κουστούμι πρωθυπουργού» και άλλα τέτοια .
Πόσο αληθεύουν όλα αυτά; Μπορούν πράγματι να ρίξουν την κυβέρνηση; Ας εξετάσουμε όλα τα ενδεχόμενα:
Ενδεχόμενο Πρώτο: Η κυβέρνηση δεν παράγει ουσιαστικό έργο, η Τρόικα κάνει ό,τι θέλει, οι μεταρρυθμίσεις πέφτουν στις κομματικές καλένδες και κάποια στιγμή, πολύ σύντομα, ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης, ή και οι δύο μαζί, βάζουν βέτο στον Σαμαρά. Η κυβέρνηση πέφτει και πάμε σε εκλογές. Τι θα συμβεί είναι αυτονόητο: Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα εξαφανιστούν από προσώπου γης με μονοψήφιο ποσοστό και η εξουσία θα περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Game over. Νέοι κομματικοί σχηματισμοί θα πάρουν την θέση των σημερινών.
Ενδεχόμενο B: Η σταθερότητα της κυβέρνησης διατηρείται και ο Σαμαράς επιτυγχάνει σε αυτό που προσπαθεί να κάνει. Να θέσει δηλαδή σε κίνηση την διαδικασία επανίδρυσης τού κράτους, να επιτύχει την επιμήκυνση και παράλληλα να θέσεις τις βάσεις της ανάπτυξης με μέτρα καταπολέμησης της ύφεσης, της ανεργίας κλπ, κλπ. Στην περίπτωση αυτή έχουμε πάλι δύο ενδεχόμενα:
Πρώτον: Οι κυβερνητικοί εταίροι αντιλαμβάνονται ότι το συμφέρον τους είναι η στήριξη του Σαμαρά και παραμένουν δίπλα του χωρίς πολλές κουβέντες. Έτσι η κυβέρνηση οδηγείται ομαλά και φυσιολογικά (κάποτε) σε εκλογές που θα διεξαχθούν σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα από τις προηγούμενες και θα τις κερδίσει «ο αναμορφωτής της Ελλάδας», Αντώνης Σαμαράς. Παράλληλα ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θα έχουν δικαιωθεί για την επιλογή τους να στηρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά και θα παραμείνουν ως σταθεροί πόλοι στο νέο πολιτικό τοπίο
Δεύτερον: Οι κυβερνητικοί εταίροι εκτιμούν ότι ο Σαμαράς είναι ο κερδισμένος και κάποια στιγμή εξανίστανται, διαμαρτύρονται, αποσύρουν την στήριξή τους και ρίχνουν την κυβέρνηση. Όμως, στην περίπτωση αυτή ο Σαμαράς θα έχει αποδείξει εμπράκτως στον λαό ότι είναι ο μόνος πού μπορεί και έχει τη θέληση και την πυγμή να «τα αλλάξει όλα» . Ως εκ τούτου ο λαός τον επανεκλέγει πανηγυρικά και, γιατί όχι, με αυτοδυναμία. Σε αυτήν την περίπτωση, ο Σαμαράς καθίσταται ο απόλυτος κυρίαρχος της νέας εποχής που θα έχει ανοίξει για το πολιτικό τοπίο της Ελλάδας, ως ο μεγάλος μεταρρυθμιστής που έπιασε το τιμόνι σε μια δύσκολη στιγμή και τα κατάφερε πέρα από κάθε προσδοκία. Βενιζέλος και Κουβέλης θα τιμωρηθούν και θα καταποντισθούν.
Με τα προηγούμενα θέλουμε να δείξουμε ότι ναι μεν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, είναι όμως και μονόδρομος και για τον Σαμαρά και για τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους: Ή επιτυγχάνουν και ο καθένας ανταμείβεται αναλόγως της συνεισφοράς του, ή πάνε όλοι μαζί στα … αζήτητα.
Στην πραγματικότητα είναι όλοι … ικανοποιημένοι
Τα σενάρια που περιγράψαμε είναι ρεαλιστικά. Και υποδηλώνουν την πολιτική πραγματικότητα πέρα από τις συνήθεις πολιτικές αντιπαραθέσεις. Επειδή, πέρα από τις κυβερνητικές γκρίνιες και τις αντιπολιτευτικές κορώνες η πολιτική πραγματικότητα έχει ως εξής:
- Στη ΝΔ τα χαμόγελα περισσεύουν: Ούτε τρία χρόνια μετά το τραγικό 2009 η ΝΔ είναι ο βασικός κυβερνητικός εταίρος και ο Α. Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός. Κάποια παράπονα εκ των έσω θεωρούνται διαχειρίσιμα.
- Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ συγκυβερνούν με ποσοστά πίσσας σε κανονικά και λάιτ τσιγάρα, με 12% και 6% αντίστοιχα. Σε άλλες εποχές θα αποτελούσαν την ελάσσονα αντιπολίτευση με πλήθος υπαρξιακά κενά, ενώ τώρα έχουν λόγο για όλα…
- Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, εκεί που αγχωνόταν αν θα έμπαινε στη Βουλή, ιδίως μετά την αυτομόληση Κουβέλη. Μάλιστα ευελπιστεί ότι κάποια στιγμή – μετά την κρίση βεβαίως – θα «αλώσει» και τα θερινά ανάκτορα. Μέχρι τότε – και πίσω από τις δημόσιες επικριτικές δηλώσεις – θα εύχεται την μακροημέρευση του Σαμαρά στο Μαξίμου, για να μην γίνει αυτός πρωθυπουργός σε αυτή την τρομακτικά δύσκολη συγκυρία.
- Η ΧΑ είναι στην Βουλή επίσης από το πουθενά, επειδή για λόγους που ανάγονται στην ψυχολογία της μάζας εξέφρασε τη δυσαρέσκεια και την οργίλη διάθεση του κόσμου.
- Στο ΚΚΕ είναι κάπως στενοχωρημένοι, καθώς θα ήθελαν ένα 2% παραπάνω για να αποφύγουν τις επίπονες «αυτοκριτικές» και τις 1917 επιπλέον συνεδριάσεις της κεντρικής επιτροπής για την ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος…
- Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έγιναν κόμμα κι αυτοί από το πουθενά.
- Ακόμα και η Ντόρα είναι στην Βουλή του Ιουνίου, γιατί τον Μάη τα «κουκιά» δεν έβγαιναν ούτε με την μειονότητα…
- Μόνο ο Καρατζαφέρης την πάτησε, αν και ως «παλιά καραβάνα», θα βρει αργά ή γρήγορα τον δρόμο της επιστροφής στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Το μόνο που χρειάζεται είναι νέα τηλεοπτικά «νούμερα»…
Είναι δηλαδή όλοι ικανοποιημένοι στο πολιτικό σύστημα της αναπαλαιωμένης μεταπολίτευσης. Και όλοι ποντάρουν στην μακροημέρευση του Σαμαρά ως πρωθυπουργού για να διατηρήσουν τα προνόμια που απέκτησε ο καθένας στο είδος του.
Αν δεν υπήρχε και η Τρόικα στη μέση θα ήταν άπαντες τρισευτυχισμένοι και θα απολάμβαναν τα μπανάκια τους…
Γιατί η πιθανότητα της χρεοκοπίας είναι υπαρκτή. Και μόνο την Τρόικα …φοβούνται
Μ.Ο. – Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου