Τα επικίνδυνα παιχνίδια του Παπανδρέου

Κατά το Σύνταγμά μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αναμειγνύεται στην τρέχουσα πολιτική διαχείριση. Ούτε συναποφασίζει με τον Πρωθυπουργό. Δεν εξετάζω, αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Ο Πρόεδρος πρέπει να είναι υπεράνω κομμάτων και της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Για να μπορεί να ανταποκρίνεται στο ρόλο του. Δυστυχώς, με επιμονή του Πρωθυπουργού, κοντεύει να καλλιεργηθεί η εντύπωση ό,τι ο Πρόεδρος …συγκυβερνά!  Υποχρέωση της κυβέρνησης είναι  να προστατεύει τον θεσμό του Προέδρου και όχι να  μεθοδεύει τόσο άγαρμπα την εμπλοκή του σε μικροκομματικά παιχνίδια.

Δεύτερον, η αντιπολίτευση έχει, επίσης, ξεκάθαρο θεσμικό ρόλο. Να ελέγχει την κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση δεν έχει καμιά υποχρέωση να συγκυβερνήσει. Μπορεί να ψηφίζει όποια νομοσχέδια επιθυμεί και για όποιο λόγο θέλει (ο κ. Παπανδρέου δεν έκανε ούτε αυτό όταν ήταν αντιπολίτευση, ακόμα και για εκείνα που συμφωνούσε), αλλά μέχρι εκεί! Δεν μπορεί να αναλάβει ευθύνες συγκυβέρνησης,  διότι διαφορετικά αλλοιώνεται η δομή του κοινοβουλευτισμού. Και ούτε μπορεί κανείς να την υποχρεώσει να συμπράξει με την κυβέρνηση, αν δεν το επιθυμεί! Πολύ δεν περισσότερο τον ρόλο αυτό δεν νομιμοποιούνται να τον αναλάβουν εξωθεσμικοί παράγοντες.
Τρίτον, οι εκδότες, είναι επιχειρηματίες της ενημέρωσης. Οι άνθρωποι έχουν επενδύσει σε μια δουλειά για να κερδίσουν χρήματα και επιρροή την οποία χρησιμοποιούν για να προωθούν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα. Από πότε συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για τη διακυβέρνηση της χώρας;  Προφανώς και ο Πρωθυπουργός, πριν πάρει τις τελικές του αποφάσεις, μπορεί να συνομιλήσει με οποιονδήποτε! Ακόμα και με τον..γυμναστή του! Άλλο αυτό και άλλο αυτές οι συναντήσεις να καλύπτονται μ’  έναν θεσμικό μανδύα.
Τέταρτον,  ενδεχομένως είναι η πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά μας χρονικά που αντιμετωπίζεται με τόση  απαξίωση ο ελληνικός λαός, το εκλογικό σώμα για να είμαι ακριβέστερος.  Προφανώς και ο λαός δεν κάνει πάντα τις ορθές επιλογές, (και η τελευταία επιλογή το επιβεβαιώνει)  αλλά αυτός είναι ο τελικός κριτής στις δημοκρατίες! Δεν υπάρχει άλλος! Κοντεύουν να μας πείσουν ότι οι εκλογές θα είναι καταστροφικές επειδή  φοβούνται την ετυμηγορία του!  Αυτή η λογική είναι επικίνδυνη.
Όλα αυτά δεν αποδεικνύουν μόνον την αδυναμία του κ. Παπανδρέου να κυβερνήσει. Σημαίνουν κάτι ακόμα χειρότερο. Ο Πρωθυπουργός για να διασωθεί κινείται στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας.
Είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα, αυτή τη στιγμή.
ΚΡ