Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν γνωρίζω αν ο κ. Παπανδρέου βλέπει την Ελλάδα ως μια Ιφιγένεια, που οφείλει να θυσιάζεται ξανά και ξανά για να εξευμενίζει τους δανειστές της.
Αν, όμως, όντως το «μεγάλο διαπραγματευτικό χαρτί του» είναι οι «θυσίες του ελληνικού λαού», όπως είπε μετά την συνάντησή του με τον Μπαρόζο στις Βρυξέλλες, τότε δεν έχουμε να περιμένουμε και πολλά.
Οι δανειστές δεν συγκινούνται με τις θυσίες – γι’ αυτό και αυτές δεν είναι ποτέ αρκετές.
Επομένως, χρειάζεται πολύ σοβαρότερη διαπραγμάτευση, πίεση, ακόμη και εκβιασμός, αυτές τις πραγματικά κρίσιμες ώρες που η Ελλάδα έχει την ατυχία να βρίσκεται στα χέρια «διαπραγματευτών» (λέμε τώρα, εξ ου και τα εισαγωγικά), που δεν διαπραγματεύονται τίποτε – αν και η «επαναδιαπραγμάτευση», για την οποία τώρα κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση, υπήρξε ένας από τους πυλώνες της προεκλογικής τους εκστρατείας.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία από τέτοιου είδους «διαπραγματεύσεις» απέβη οδυνηρή.
Όφειλαν να είχαν διαπραγματευτεί ενόψει της 11ης και 25ης Μαρτίου και δεν το έπραξαν – απλώς πανηγύρισαν με την επιστροφή τους την είσοδο των ιδιωτών επενδυτών στο ελληνικό χρέος.
Όφειλαν να είχαν διαπραγματευτεί στις 12 και στις 21 Ιουλίου και δεν το έπραξαν – απλώς αυτοχειροκροτήθηκαν με την επιστροφή τους, διακηρύσσοντας ότι πλέον υπάρχει «σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας», για να θυμηθούμε άλλη μια από τις παροιμιώδεις εκφράσεις του κ. Βενιζέλου.
Και στις δύο περιπτώσεις (όπως και με το Μνημόνιο που αποδείχθηκε ότι έσπευσαν άρον άρον να το υπογράψουν), δέχθηκαν ό,τι τους επέβαλαν, διότι απλά έχουν τόσο πολύ συκοφαντήσει τη χώρα που δεν μπορούν να την υπερασπιστούν.
Δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη χώρα ούτε έναντι των χωρών του Άξονα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που συνασπίστηκαν ξανά, αλλά ούτε και έναντι του σημερινού γαλλογερμανικού άξονα, που, όπως αποδείχθηκε, διαλύθηκε μόνος του – πόσο μάλλον να ξεμπροστιαζόταν εγκαίρως από μια χώρα που θέλει να δηλώνει περήφανη.
Τόσο «σκληρό» ήταν το ευρωπαϊκό μέτωπο, που δεν κατάφερε να κρατήσει τη δική του συνοχή για πάνω από τρεις μήνες...
Μέρκελ και Σαρκοζί συναντιούνται και ξανασυναντιούνται, τηλεφωνιούνται και ξανατηλεφωνιούνται και στο τέλος τα σπάνε.
Από τον περασμένο Μάρτιο οργανώνουν και ξαναοργανώνουν Eurogroup, Εκοφίν και Ευρωπαϊκά Συμβούλια – έφθασαν στην απόλυτη γελοιότητα να συγκαλέσουν δύο Ευρωπαϊκά Συμβούλια σε τρεις ημέρες – και στο τέλος καταλήγουν κάθε φορά σε λύσεις χειρότερες από τις προηγούμενες.
Αυτοί είναι οι σούπερ ηγέτες, οι μάνατζερς που θα μας δώσουν… τεχνογνωσία, οι πολιτικοί (λέμε τώρα) ενώπιον των οποίων η Ελλάδα οφείλει να τρέμει, να αραδιάζει τις θυσίες της, να εξευτελίζεται, να συκοφαντείται.
Και τώρα, οι δικοί μας πάνσοφοι, ετοιμάζονται να επαναλάβουν τα ίδια λάθη.
Το ακούσαμε από τα χείλη του κ. Βενιζέλου, όταν, προσερχόμενος στο Εκοφίν, μίλησε για… 21η Ιουλίου plus.
Την βρήκε πάλι την καινούργια ανατριχιαστικά γκεμπελική έκφραση.
Τι εννοεί; Ότι θα δεχθούμε «κούρεμα» της τάξης του 50%, όταν όλοι – ακόμη και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Λουκάς Παπαδήμος - προειδοποιούν πως θα είναι καταστροφή;
Μας έδωσαν την έκτη δόση, διότι θα την έδιναν ούτως ή άλλως. Ακόμη και αν τους λέγαμε ότι δεν την θέλουμε, θα μας την έδιναν με το στανιό.
Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η μεν έκθεση της τρόικας μιλά για μικρή πρόοδο, επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα και για εξαιρετικά ανησυχητική δυναμική του χρέους (σας θυμίζει τίποτε αυτό; Μήπως την έκφραση που χρησιμοποίησε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, που κατηγορήθηκε ως… άσχετο από τον κ. Βενιζέλο και καταργήθηκε;), αυτοί, όμως, έσπευσαν να μας δώσουν τη δόση μας.
Όσο για τους εκβιασμούς, έχουν γίνει πια τόσο γελοίοι, που μόνο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής την κ. Βάσω Παπανδρέου, τους χάφτουν.
Επίσης έχουν γίνει (οι εκβιασμοί) τόσο κοινοί, που μπορούμε να υποψιαστούμε πως είναι το αποτέλεσμα συμπαιγνίας, με την συμμετοχή της κυβέρνησης.
Αυτή (η κυβέρνηση) για να τρομοκρατεί βουλευτές και λαό, κάθε φορά που βρίσκεται σε δυσκολία, φαίνεται ότι καταφεύγει στην βοήθεια της τρόικας.
Πρέπει να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο; Τραβάμε μια αναβολή της συνεδρίασης του Eurogroup, έτσι για πίεση.
Ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο; Το Eurogroup δεν συνεδριάζει καν, μας «ξεπετάνε» με μια τηλεδιάσκεψη.
Τα ίδια και με την αποχώρηση της τρόικας, με την καθυστέρηση της έκτης δόσης, με, με…
Τώρα, ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι είναι δυνατόν οι θυσίες να αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί.
Τόσο διαπραγματευτικό, που δεν είχε προλάβει να ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο και ο Ολλανδός πρωθυπουργός έλεγε πως η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει αυστηρά την Ελλάδα.
Ας προσέξουν καλά. Δυο μέρες έμειναν ως την Τετάρτη.
Γιατί εκτός από την 21η Ιουλίου plus, υπάρχει και το Γουδί plus…
Δεν γνωρίζω αν ο κ. Παπανδρέου βλέπει την Ελλάδα ως μια Ιφιγένεια, που οφείλει να θυσιάζεται ξανά και ξανά για να εξευμενίζει τους δανειστές της.
Αν, όμως, όντως το «μεγάλο διαπραγματευτικό χαρτί του» είναι οι «θυσίες του ελληνικού λαού», όπως είπε μετά την συνάντησή του με τον Μπαρόζο στις Βρυξέλλες, τότε δεν έχουμε να περιμένουμε και πολλά.
Οι δανειστές δεν συγκινούνται με τις θυσίες – γι’ αυτό και αυτές δεν είναι ποτέ αρκετές.
Επομένως, χρειάζεται πολύ σοβαρότερη διαπραγμάτευση, πίεση, ακόμη και εκβιασμός, αυτές τις πραγματικά κρίσιμες ώρες που η Ελλάδα έχει την ατυχία να βρίσκεται στα χέρια «διαπραγματευτών» (λέμε τώρα, εξ ου και τα εισαγωγικά), που δεν διαπραγματεύονται τίποτε – αν και η «επαναδιαπραγμάτευση», για την οποία τώρα κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση, υπήρξε ένας από τους πυλώνες της προεκλογικής τους εκστρατείας.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία από τέτοιου είδους «διαπραγματεύσεις» απέβη οδυνηρή.
Όφειλαν να είχαν διαπραγματευτεί ενόψει της 11ης και 25ης Μαρτίου και δεν το έπραξαν – απλώς πανηγύρισαν με την επιστροφή τους την είσοδο των ιδιωτών επενδυτών στο ελληνικό χρέος.
Όφειλαν να είχαν διαπραγματευτεί στις 12 και στις 21 Ιουλίου και δεν το έπραξαν – απλώς αυτοχειροκροτήθηκαν με την επιστροφή τους, διακηρύσσοντας ότι πλέον υπάρχει «σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας», για να θυμηθούμε άλλη μια από τις παροιμιώδεις εκφράσεις του κ. Βενιζέλου.
Και στις δύο περιπτώσεις (όπως και με το Μνημόνιο που αποδείχθηκε ότι έσπευσαν άρον άρον να το υπογράψουν), δέχθηκαν ό,τι τους επέβαλαν, διότι απλά έχουν τόσο πολύ συκοφαντήσει τη χώρα που δεν μπορούν να την υπερασπιστούν.
Δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη χώρα ούτε έναντι των χωρών του Άξονα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που συνασπίστηκαν ξανά, αλλά ούτε και έναντι του σημερινού γαλλογερμανικού άξονα, που, όπως αποδείχθηκε, διαλύθηκε μόνος του – πόσο μάλλον να ξεμπροστιαζόταν εγκαίρως από μια χώρα που θέλει να δηλώνει περήφανη.
Τόσο «σκληρό» ήταν το ευρωπαϊκό μέτωπο, που δεν κατάφερε να κρατήσει τη δική του συνοχή για πάνω από τρεις μήνες...
Μέρκελ και Σαρκοζί συναντιούνται και ξανασυναντιούνται, τηλεφωνιούνται και ξανατηλεφωνιούνται και στο τέλος τα σπάνε.
Από τον περασμένο Μάρτιο οργανώνουν και ξαναοργανώνουν Eurogroup, Εκοφίν και Ευρωπαϊκά Συμβούλια – έφθασαν στην απόλυτη γελοιότητα να συγκαλέσουν δύο Ευρωπαϊκά Συμβούλια σε τρεις ημέρες – και στο τέλος καταλήγουν κάθε φορά σε λύσεις χειρότερες από τις προηγούμενες.
Αυτοί είναι οι σούπερ ηγέτες, οι μάνατζερς που θα μας δώσουν… τεχνογνωσία, οι πολιτικοί (λέμε τώρα) ενώπιον των οποίων η Ελλάδα οφείλει να τρέμει, να αραδιάζει τις θυσίες της, να εξευτελίζεται, να συκοφαντείται.
Και τώρα, οι δικοί μας πάνσοφοι, ετοιμάζονται να επαναλάβουν τα ίδια λάθη.
Το ακούσαμε από τα χείλη του κ. Βενιζέλου, όταν, προσερχόμενος στο Εκοφίν, μίλησε για… 21η Ιουλίου plus.
Την βρήκε πάλι την καινούργια ανατριχιαστικά γκεμπελική έκφραση.
Τι εννοεί; Ότι θα δεχθούμε «κούρεμα» της τάξης του 50%, όταν όλοι – ακόμη και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Λουκάς Παπαδήμος - προειδοποιούν πως θα είναι καταστροφή;
Μας έδωσαν την έκτη δόση, διότι θα την έδιναν ούτως ή άλλως. Ακόμη και αν τους λέγαμε ότι δεν την θέλουμε, θα μας την έδιναν με το στανιό.
Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η μεν έκθεση της τρόικας μιλά για μικρή πρόοδο, επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα και για εξαιρετικά ανησυχητική δυναμική του χρέους (σας θυμίζει τίποτε αυτό; Μήπως την έκφραση που χρησιμοποίησε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, που κατηγορήθηκε ως… άσχετο από τον κ. Βενιζέλο και καταργήθηκε;), αυτοί, όμως, έσπευσαν να μας δώσουν τη δόση μας.
Όσο για τους εκβιασμούς, έχουν γίνει πια τόσο γελοίοι, που μόνο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής την κ. Βάσω Παπανδρέου, τους χάφτουν.
Επίσης έχουν γίνει (οι εκβιασμοί) τόσο κοινοί, που μπορούμε να υποψιαστούμε πως είναι το αποτέλεσμα συμπαιγνίας, με την συμμετοχή της κυβέρνησης.
Αυτή (η κυβέρνηση) για να τρομοκρατεί βουλευτές και λαό, κάθε φορά που βρίσκεται σε δυσκολία, φαίνεται ότι καταφεύγει στην βοήθεια της τρόικας.
Πρέπει να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο; Τραβάμε μια αναβολή της συνεδρίασης του Eurogroup, έτσι για πίεση.
Ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο; Το Eurogroup δεν συνεδριάζει καν, μας «ξεπετάνε» με μια τηλεδιάσκεψη.
Τα ίδια και με την αποχώρηση της τρόικας, με την καθυστέρηση της έκτης δόσης, με, με…
Τώρα, ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι είναι δυνατόν οι θυσίες να αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί.
Τόσο διαπραγματευτικό, που δεν είχε προλάβει να ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο και ο Ολλανδός πρωθυπουργός έλεγε πως η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει αυστηρά την Ελλάδα.
Ας προσέξουν καλά. Δυο μέρες έμειναν ως την Τετάρτη.
Γιατί εκτός από την 21η Ιουλίου plus, υπάρχει και το Γουδί plus…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου