Ο Τόμας Τζέφερσον έλεγε ότι «η καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που κυβερνά λιγότερο». Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μάλλον δεν συμφωνεί: Ο ίδιος ασχολείται πολύ περισσότερο από τους τελευταίους πρωθυπουργούς που είχε η χώρα και η κυβέρνησή του έχει πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από άλλες του παρελθόντος.
Παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός τρέχει, το θέμα είναι αν οι υπουργοί γνωρίζουν επακριβώς τι σημαίνει περισσότερη διακυβέρνηση. Το παρελθόν δεν είναι συνήγορός τους. Οι περισσότεροι κινούνται με πολύ αργούς ρυθμούς και δεν πιάνουν το ρυθμό του Σαμαρά.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι εάν τη νέα χρονιά, η κυβέρνηση βρεθεί ενώπιον του ερωτήματος: Θα λύσει υπαρκτά προβλήματα, ή θα αναλωθεί σε επί μέρους διευθετήσεις;
Η συνειδητοποίηση της διαφοράς ανάμεσα στον υπουργό και στον… κάβουρα εξελίσσεται σε κρίσιμο στοίχημα. Και είναι γεγονός ότι ο Σαμαράς αρχίζει πλέον και διαπιστώνει καθημερινά ορισμένες πλευρές στη δραστηριότητα του κόμματος και της κυβέρνησής του που δεν τον ευχαριστούν ιδιαιτέρως, επειδή «αλλοιώνουν τους ρυθμούς που θα επιθυμούσε να δώσει στην κυβέρνηση και στον κομματικό μηχανισμό», κατά την έκφραση κυβερνητικού στελέχους
Οι συζητήσεις που έγιναν τον τελευταίο καιρό στον κύκλο των στενών συνεργατών του Πρωθυπουργού κατατείνουν στην επιλογή να αναλάβει ο ίδιος ο κ. Σαμαράς ορισμένες πρωτοβουλίες.
«Ο Σαμαράς θα επιβάλει τις αποφάσεις με τη στάση του», λέει ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του και αναμένονται προσωπικές παρεμβάσεις του. Είτε για να αποκτήσει ταχύτητα το κυβερνητικό όχημα είτε για να αναπτύξει στοιχειώδεις πολιτικές δραστηριότητες η Ν.Δ.
Σε αυτό το κλίμα, κυριαρχεί η αίσθηση ότι «άνευ της παρουσίας του αρχηγού ελάχιστα πράγματα γίνονται». Και προφανώς έχουν δίκιο που θα αποδειχθεί τώρα που ο κ. Σαμαράς αποφάσισε να κάνει όλο και πιο συχνή την παρουσία του κατά τομέα. Αλλά και στις μικρές «κρίσεις» που διαδέχονται η μία την άλλη.
Η προώθηση των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών αποτελεί το μείζον στοίχημα της κυβέρνησης για το πρώτο τρίμηνο του 2013.
Η πορεία εκτέλεσης του μνημονίου και του προϋπολογισμού είναι ένα κρίσιμο τεστ για τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας και τις αναπτυξιακές προοπτικές της αλλά και ένα σημαντικό εργαλείο κοινωνικής πολικής και περιορισμού των ανισοτήτων, για την εδραίωση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνίας αλληλεγγύης, του νέου «κοινωνικού συμβολαίου».
Από την υλοποίηση των όσων έχουν ψηφισθεί πολλά θα κριθούν για το εάν θα υπάρξουν νέα μέτρα, κάτι που δεν επιθυμεί ο Πρωθυπουργός.
Παράλληλα με την οικονομία, πολύ υψηλά στην ατζέντα θα είναι η ασφάλεια των πολιτών που αξιολογείται ως μείζον κοινωνικό αγαθό και προσλαμβάνει ιδιαίτερες διαστάσεις.
Η ατζέντα της κυβέρνησης θα διευρυνθεί με νέα μέτρα προαγωγής της αστυνόμευσης που θα θέσουν υπό έλεγχο το αναμενόμενο νέο κύμα λαθρομετανάστευσης εξ Ανατολών και θα καταστήσουν τον ανύπαρκτο μέχρι πρότινος τομέα των πληροφοριών βασική παράμετρο διασφάλισης της κοινωνίας από τους ποικίλους κίνδυνους που την απειλούν.
Σε αυτούς, πλην του κοινού εγκλήματος, συγκαταλέγονται πλέον η τρομοκρατία και η αντιμετώπιση των νέων μορφών εγκληματικότητας, όπως είναι ο συνδυασμός διακίνησης όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων.
Ο εκσυγχρονισμός των συστημάτων και των μεθόδων καταπολέμησης του εγκλήματος πρέπει να συνδυασθεί με το «νέο πρόσωπο» της Αστυνομίας, στην οποία ο πολίτης πρέπει να αντικρίζει την εγγύηση της ζωής, της περιουσίας και της καθημερινής του δραστηριότητας.
Μάρκος Αυρήλιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου