Το νέφος της φτώχειας

Στην Ελλάδα έχουμε όλα τα… οξύμωρα. Πριν από μερικά χρόνια η Αθήνα πνιγόταν στο νέφος από τα εκατομμύρια αυτοκίνητα που αγοράζαμε όλοι. Τη Μεταπολίτευση, που το χρήμα έρεε άφθονο, η πρωτεύουσα γέμισε από κάθε είδους Ι.Χ. κάνοντας αφόρητη τη ζωή μας. Ποιος δε θυμάται ότι στη δεκαετία του ’90 μέχρι και ημερήσιο δελτίο τιμών των ρύπων είχαμε από κανάλια και εφημερίδες προκειμένου να προφυλάσσεται ο κόσμος από τον «αόρατο» θάνατο.

Εκείνο ήταν το νέφος του πλούτου (υπερβολικό μεν αλλά κάπως έτσι ήταν). Σιγά – σιγά το φαινόμενο περιορίστηκε κυρίως λόγω των καλύτερων κινητήρων που αγοράστηκαν και των όποιων περιοριστικών μέτρων επιβλήθηκαν, όπως μονά – ζυγά κ.λπ. Γενικά, πάντως, εκτός από κάποιες μέρες καύσωνα, οι ρύποι στην Αθήνα δε χτυπούσαν «κόκκινο» συνεχώς.

Τώρα, λοιπόν, λίγα μόνο χρόνια μετά από το νέφος του πλούτου ξαφνικά ενέσκηψε το νέφος της φτώχειας. Η αιθαλομίχλη που σκεπάζει την Αθήνα τον τελευταίο καιρό εξαιτίας της ανεξέλεγκτης χρήσης τζακιών και σομπών.

«Μην ανάβετε το τζάκι και τις σόμπες αν δεν είναι απολύτως απαραίτητο», μας είπε πριν λίγες ημέρες το υπουργείο Περιβάλλοντος, προειδοποιώντας μας έτσι με έμμεσο τρόπο ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την υγεία μας.

Πράγματι, όλος ο κόσμος ανάβει πλέον φωτιά στο σπίτι του για να ζεσταθεί. Κι αν στο κέντρο και τις γύρω περιοχές δεν υπάρχουν τζάκια στα διαμερίσματα, οι οικογένειες προμηθεύτηκαν ξυλόσομπες ή πέλετ και ανάβουν νυχθημερόν για να ζεσταθούν.

Όσο για τα προάστια, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 δεν υπήρχε σπίτι που να μην έχει και τζάκι ή μπάρμπεκιου. Ήταν μόδα, οι εργολάβοι τα πουλούσαν ως απαραίτητο αξεσουάρ και φυσικά οι Νεοέλληνες θυμήθηκαν τα… παιδικά τους χρόνια στις «γωνιές» των σπιτιών τους στην επαρχία.

Άλλωστε, σπίτι χωρίς τζάκι ήταν «μισό» κι ακόμη κι αν δεν υπήρχε το έφτιαχναν από την αρχή μαζί με το απαραίτητο μπάρμπεκιου για να ψήνουμε και τα «κοψίδια» τις Κυριακές.

Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε εν έτει 2012 να μιλάμε για το φαινόμενο της αιθαλομίχλης που πνίγει την Αθήνα. Η φτώχεια στην Ελλάδα δεν επιτρέπει… σπατάλες με το πετρέλαιο θέρμανσης οπότε πήραν φωτιά τα τζάκια και οι σόμπες. Και καίνε ό,τι βρίσκεται. Από καυσόξυλα αμφιβόλου ποιότητας μέχρι έπιπλα γεμάτα με βερνίκι, μπριγκέτες, ακόμη πλαστικά.

Κι έρχεται το κράτος κατόπιν εορτής να πει σε όλο αυτό τον κόσμο να μην ανάβει τζάκια και σόμπες αν δεν είναι απαραίτητο. Με μηδέν βαθμούς θερμοκρασία τι είναι απαραίτητο για τους φωστήρες; Και τώρα το θυμήθηκαν; Όταν αυξανόταν το πετρέλαιο θέρμανσης από 0.90 ευρώ σε 1,40 ευρώ πώς πίστευαν ότι θα πληρώσει όλος αυτός ο κόσμος;

Έτσι γίνονται τα πάντα στην Ελλάδα, στο πόδι και χωρίς κανένα σχεδιασμό. Αυξήθηκε η τιμή του πετρελαίου, κατέρρευσαν τα έσοδα αφού κανείς δεν αγοράζει και μας έμεινε και η αιθαλομίχλη για να πεθάνουν μερικές χιλιάδες από τους ρύπους.

Πριν αυξηθεί το πετρέλαιο, δόθηκαν κίνητρα για εναλλακτικές μορφές θέρμανσης. Για το φυσικό αέριο, για φωτοβολταϊκά σπιτιού, για γεωθερμία και άλλα σχετικά; Αλλά αφού δε δόθηκαν όλα αυτά, υπάρχει κανείς που να ελέγχει τι πουλάνε οι μάντρες με τα ξύλα; Ελέγχονται τα φορτηγά που έρχονται από τα Σκόπια και τη Βουλγαρία για την ποιότητα του ξύλου;

Όχι, βέβαια. Όλα στο πόδι, ακόμη και η υγεία των πολιτών. Και κατόπιν εορτής «κλαίνε» όλοι για το νέφος των φτωχών.