σσσ! Ο Γιώργος στοχάζεται για να διαπραγματευτεί

Του Γιώργου Χαρβαλιά*

Πολιτική αγυρτεία πρώτου μεγέθους αποτέλεσε η κυβερνητική επιχείρηση νομιμοποίησης της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου με το επιχείρημα ότι τάχα, τώρα «λύνονται τα χέρια του πρωθυπουργού για να διαπραγματευτεί στην Ευρώπη».

Θα στοιχημάτιζα εύκολα πώς δεν υπάρχει σήμερα στη χώρα άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Γιώργος είναι σε θέση να διαπραγματευτεί με τους δανειστές το οτιδήποτε. Ούτε καν την παραμονή του στην εξουσία που αποτελεί το πρώτιστο μέλημα του.

Αυτοί που σήμερα φιλοτεχνούν την «διάσωση» της Ελλάδας, ερήμην των Ελλήνων, ούτε διανοούνται να απευθύνουν σε κάποιον που υποδύεται τον πρωθυπουργό και στο παρασκήνιο οργανώνει την απόδραση του. Ο κύριος Παπανδρέου δεν έχει ιδέα τι του επιφυλάσσουν οι «δάνειες δυνάμεις».  Θλιβερός κομπάρσος είναι σε μια τραγωδία που υπερβαίνει κατά πολύ το ρηχό πολιτικό του ανάστημα.

Αυτό φάνηκε και από τους 5 άξονες…μη διαπραγμάτευσης που εξέθεσε στο προχθεσινό υπουργικό. Όμως τα γεγονότα, ούτως ή άλλως, έχουν προ πολλού ξεπεράσει τον μικρόκοσμο του ελληνικού κυβερνητικού θιάσου. Η ανάφλεξη είχε ως θρυαλλίδα το δικό μας δημόσιο χρέος, πλέον όμως δεν αφορά σχεδόν καθόλου την Ελλάδα. Εξελίχθηκε σε άγριο καβγά μεταξύ γιγάντων για το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο των υπερεκτιθεμένων, σε κρατικά ομόλογα της περιφέρειας, ευρωπαϊκών τραπεζών.

Δυστυχώς παρότι το πρόβλημα ξέφυγε από την «ελληνική περίπτωση»,  η μέθοδος…αποτοξίνωσης θα ξεκινήσει πάλι από την Ελλάδα. Και στην κυοφορούμενη «λύση», ο κ. Παπανδρέου δεν είναι συνδιαμορφωτής. Ούτε συνομιλητής. Ούτε ακόμη-ακόμη και απλός συνακροατής.

Σύντομα θα κληθεί να παραλάβει στη βαλίτσα του τα μαύρα μαντάτα  που θα του σερβίρουν σε πακέτο τελεσιγράφου οι πιστωτές-δυνάστες. Δεν γνωρίζει τι θα προστάζει το γερμανο-γαλλικό φιρμάνι. Μυρίζεται όμως, με το ένστικτο του παγιδευμένου αρουραίου ότι το φορτίο θα είναι βαρύ. Για αυτό έφτασε μες την απόγνωση του, να «ιδεολογικοποιήσει» το…βαθύ κούρεμα εξαπολύοντας μία φαινομενικά «απρόκλητη» επίθεση εναντίον των Ελλήνων τραπεζιτών.

Ας μη γελιόμαστε. Η ψήφιση του επαίσχυντου πολυνομοσχεδίου, καμία σχέση δεν είχε με την πρόθεση του κυρίου Παπανδρέου να διαπραγματευτεί.

Κι όμως το πιό ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο του Έλληνα πρωθυπουργού, θα μπορούσε να είναι η τελευταία έκθεση της τρόικας. Που πιστοποιεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ούτε τους στόχους πιάνουμε, ούτε το χρέος είμαστε σε θέση να εξυπηρετήσουμε, αλλά παρόλα αυτά, προδιαγράφει ως θεραπεία την συνέχιση της ίδιας υφεσιακής συνταγής!

Μ΄αυτό το αυτοαναιρούμενο μπακαλόχαρτο έπρεπε να πάει ο κ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες και να τους τρίψει στο πρόσωπο! Απαιτώντας εδώ και τώρα:

1. Οριστική λύση του δημοσιονομικού προβλήματος με συνολική απομείωση χρέους.  Αναλογικό «κούρεμα» δηλαδή με αυτό του  PSI, στα ελληνικά ομόλογα της ΕΚΤ και στο μέχρι τώρα ποσό του δανείου της τροικας που εκταμιεύθηκε, ώστε η διαγραφή χρέους στους ιδιώτες να μην είναι τέτοια που θα πυροδοτήσει πιστωτικό γεγονός.
2. Γενναίο αναπτυξιακό πακέτο.
3. Εγγυημένη στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και των ασφαλιστικών ταμείων που κατέχουν ελληνικά ομόλογα
4. Κανένα άλλο φορολογικό μέτρο για την διετία 2013-14.

Αυτές θα έπρεπε να είναι οι μίνιμουμ αξιώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού. Γιατί αλλιώς μπορούμε να…κουρευτούμε και μόνοι μας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Δυστυχώς ο κ. Παπανδρέου δεν είναι σε θέση ούτε να κοιτάξει τους Ευρωπαίους στα μάτια. Δειλός, άβουλος και μοιραίος οδηγεί την χώρα στην ταπείνωση και την πρωθυπουργική του θητεία στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας…

(* δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)