Γράμμα στο γιο μου

Παιδί μου,

Ξέρω πως τώρα που αρχίζεις τη ζωή σου, βλέπεις γύρω σου την καταχνιά, ενώ περίμενες την άνοιξη.

Ξέρω πως νοιώθεις οργή γι’ αυτούς που σου εξασφάλισαν ανασφάλεια και φόβο στην αρχή της ζωής σου.

Ξέρω το παράπονο σου γιατί να ζεις σ’ αυτήν την παρακμή.

Ξέρω πως δεν αντέχεις την αδικία, το παράλογο, την απληστία και την κοροϊδία.

Ξέρω πως δεν συγχωρείς αυτούς που έκαναν και κάνουν τα ίδια λάθη συνειδητά και σκόπιμα, υποθηκεύοντας το μέλλον σου.

Ξέρω πως περίμενες τουλάχιστον μια συγγνώμη απ’ αυτούς που σου είπαν ψέματα.

Ξέρω πως δεν πιστεύεις ότι θα υπάρξει τιμωρία.

Ξέρω πως δεν πιστεύεις πια τα μεγάλα λόγια, από όλους.

Ξέρω πως ψάχνεις στηρίγματα.

Ξέρω πως η κοινωνική αδικία σε πληγώνει.

Ξέρω πως μιλάς ψιθυριστά και μυστικά με τους φίλους σου γι’ αυτούς που δεν φταίνε.

Ξέρω πως ψάχνεις και μπορείς να ξαναβρείς πρότυπα και αναφορές.

Ξέρω πως την αμφισβήτηση και την ανασφάλεια μπορείς να τα κάνεις δύναμη δημιουργίας για σένα και τους γύρω σου.

Ξέρω πως θέλεις να φύγεις.

Ξέρω πως προσπαθείς να έχεις το κεφάλι ψηλά.

Ξέρω πως είσαι νέος και δυνατός.

Ξέρω πως μπορείς να τα καταφέρεις.

Ένα πράγμα μόνο τολμώ να σε συμβουλεύσω, παιδί μου. Φρόντισε να μπορείς να ορίζεις τον εαυτό σου, μάθε γράμματα και μην αδικήσεις κανένα.

Σου εύχομαι να μη χρειασθεί να στείλεις ένα τέτοιο γράμμα στο δικό σου παιδί.

Σε φιλώ,

Ο πατέρας σου

*Ο Σταύρος Κουμπιάς είναι καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών και πρώην Πρύτανης.