Στίς 6 Μαΐου ψηφίζουμε το κόμμα που θα μας πείσει, ότι όσο γίνεται πιο γρήγορα και ανώδυνα θα βγάλει την πατρίδα μας από την μαύρη στενωπό της ύφεσης. Ψηφίζουμε με λογική και ψυχραιμία, αφήνοντας στην άκρη τα συναισθήματα, επιλέγοντας με κριτήριο τις διαμορφωμένες συνθήκες και πως ρεαλιστικά μπορούν να αλλάξουν.
Η ψήφος θυμού δεν είναι λύση. Είναι εκτόνωση που στερείται πολιτικής βάσης. Στις 6 Μαΐου καλούμαστε όμως να επιλέξουμε και τους εκπροσώπους μας, που θα στείλουμε στο κοινοβούλιο να προασπίσουν τα συμφέροντα μας. Τους υπηρέτες της βούλησης των εντολέων τους. Κι εδώ μπαίνει το μεγάλο ερώτημα: Θα συνεχίσουμε να δίνουμε συγχωροχάρτι σε όσους αποδείχτηκαν αντάξιοι των προσδοκιών μας; Σε όσους με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα πόνταραν στην προσδοκία του πολίτη, εμπορευόμενοι την ελπίδα για να υποκλέψουν την ψήφο του; Σε εκείνους που ανήγαγαν τον παλαιοκομματισμό σε όχημα εισόδου στα βουλευτικά έδρανα;
Θα ξαναδώσουμε το βουλευτικό εισιτήριο σε προικοδοτούμενους γόνους και απογόνους που το μοναδικό προσόν τους είναι η πολιτική προίκα, επιτρέποντας κι αυτή τη φορά τη διαιώνιση της οικογενειοκρατίας; Θα απαλλάξουμε το πολιτικό προσωπικό από τις ευθύνες της κοινωνικής καταστροφής που όλοι μας βιώνουμε στο πετσί μας; Θα το απαλλάξουμε από την υπονόμευση του μέλλοντος των παιδιών μας; Θα εξακολουθήσουμε να χειροκροτούμε πολιτικούς που βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα και αντί για βουλευόμενοι κάθονται στη βουλή ως διορισμένοι βολευόμενοι, περιμένοντας πότε θα έρθει η μέρα καταβολής των παχυλών μισθών τους;
Θα ανεχόμαστε για πολύ ακόμη ανθρώπους – διαχειριστές της τύχης μας που είτε απέτυχαν, είτε δεν έδωσαν ποτέ εξετάσεις στο “σχολείο” της κοινωνίας; Επιτέλους ας τους δώσουμε στην κάλπη αυτό που τους ταιριάζει. Την οριστική απόλυση. Αρκετά με τους επαγγελματίες πολιτικούς. Επαγγελματίες στην πολιτική με ένσημα και μετοχές καταξίωσης στο κοινωνικό χρηματιστήριο έχει ανάγκη η Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου