Τελικά, τα τελευταία γεγονότα με τα στικάκια, τα σι-ντι και τις λίστες που πετούν προς κάθε κατεύθυνση, δείχνουν πως έγινε αυτό που όλοι φοβόμασταν όταν ανακοινώθηκε η σύσταση της τρικομματικής και ξεκάθαρα το εκφράζει η λαϊκή σοφία υπό τύπον παροιμίας: «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες».
Η ΝΔ, ανακατεύτηκε με τα «πίτουρα» του ΠΑΣΟΚ, έστω και εξ ανάγκης, και τώρα κινδυνεύει να εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη και κωμικοτραγική κατάσταση, όπου κανείς δεν φταίει, όλοι χτίζουν άλλοθι και υπερασπιστικές γραμμές και στην εμβρόντητη κοινωνία κάποιοι έντεχνα προσπαθούν να δείξουν το δέντρο και όχι το δάσος. Η μεγάλη πολιτική φάκα που στήθηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου, κοντεύει να κλείσει παγιδεύοντας εντός της, εκτός από το κομμάτι του πολιτικού συστήματος που θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες ανατροπής του εκ των έσω (Σαμαράς και οι συν αυτώ), ολόκληρη την κοινωνία επίσης.
Δεν βλέπουμε άλλη λύση για τον Πρωθυπουργό εάν θέλει να αρχίσει την μετα – Μεταπολίτευσηαπό την φυγή προς τα εμπρός. Τρόποι γι αυτό υπάρχουν και ορθόδοξοι και ανορθόδοξοι και έχουμε γράψει για αυτούς. Τα βαρίδια που του φόρτωσε το εκλογικό αποτέλεσμα και η ανάγκη για ξεπέρασμα της κυβερνητικής κρίσης, δεν πρέπει να αποτελέσουν ένα συνεχές «χειρόφρενο» και μιαν αθέλητη υποχρέωση. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποτιναχτούν από τον σβέρκο της κοινωνίας οι άνομοι καβαλάρηδες της εξουσίας και να λογοδοτήσουν ενώπιον του φυσικού δικαστή τους.
Η ξεκαρδιστική (σε άλλες εποχές) επιθεώρηση με τίτλο «ποιος πείραξε το στικάκι» δεν μπορεί να συνεχίζεται εις το διηνεκές. Στις παρούσες συνθήκες έχει ήδη καταντήσει ιλαροτραγωδία και αν συνεχιστεί αυτό το απίστευτο γαϊτανάκι, γρήγορα θα μετατραπεί σε φάρσα που κινδυνεύει να παρασύρει στην εξέλιξή της κάθε ίχνος πολιτικής σοβαρότητας ακόμη και αυτών που αποδεδειγμένα την διαθέτουν. Είναι κρίμα την ώρα που έχουν κερδηθεί σοβαρά στοιχήματα όπως η χρηματοδότηση της χώρας, η παραμονή στην ζώνη του ευρώ και η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό, να αναγκάζεται η ΝΔ να υπερασπίζεται την αθωότητα του κ. Βενιζέλου, πράγμα που δυναμιτίζει σημαντικό κομμάτι της προεκλογικής ρητορικής του κόμματος αλλά επίσης διαψεύδει τις προσδοκίες της δίκαιης τιμωρίας όλων των ενόχων που ευλόγως έχουν δημιουργηθεί στο σύνολο σχεδόν της κοινωνίας.
Με σκελετούς στα ντουλάπια των κομμάτων της συγκυβέρνησης (κυρίως πράσινους αλλά και μερικούς γαλάζιους ή εμπριμέ με ροζ βούλες), δεν πρόκειται να πεισθεί η κοινωνία να βάλει πλάτη. Με τους ανόμως πλουτίσαντες να νέμονται απερίσπαστοι και αμέριμνοι τον παράνομο πλούτο τους, πως θα δεχτεί ο απλός μισθωτός τις μειώσεις του μισθού του ή ο μικρέμπορος και ο μικροεπαγγελματίας να πληρώσουν τα ασήκωτα χαράτσια, και τους βαρείς φόρους; Τι όραμα να δώσεις σε έναν λαό που υποφέρει τα πάνδεινα, όταν βλέπει τους υπαίτιους και τους κλέφτες να διαφεύγουν της τιμωρίας ενώ οι (οιονεί) αστοί και οι πλούσιοι της χώρας να αποφεύγουν την σύλληψη του αφορολόγητου πλούτου τους και την απόδοση στο κράτος των αναλογούντων σε αυτόν διαφυγόντων φόρων; Και όλα αυτά στο όνομα μιας τρικλίζουσας συγκυβέρνησης που είναι φανερό πως στηρίζεται μονάχα στο πολιτικό κεφάλαιο της ΝΔ και κυρίως του Πρωθυπουργού προσωπικά;
Οι λίστες λοιπόν θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν άμεσα από την κυβέρνηση τόσο για την ανεύρεση, αποκάλυψη και τιμωρία όσων φοροδιέφυγαν όλα αυτά τα χρόνια, όσο και για την απόδοση των αντίστοιχων ευθυνών σε όλους όσους απέφυγαν να πράξουν το καθήκον τους απέναντι στον λαό και την χώρα. Οποιαδήποτε ολιγωρία σε αυτό το θέμα, μπορεί να αποβεί μοιραία για την επιτυχία του δύσκολου εγχειρήματος της ανάκαμψης της χώρας. Παρόλο που βραχυπρόθεσμα μπορεί η διαφαινόμενη αποφυγή ρήξης να φαίνεται ότι ευνοεί την κυβερνητική σταθερότητα, είναι σίγουρο πως μακροπρόθεσμα την υπονομεύει. Οι ρήξεις και οι τομές είναι απαραίτητες, όταν οι καταστάσεις είναι εξαιρετικές και αποδεικνύουν περίσσευμα ηγετικής ικανότητας και ηθικής υπεροχής αυτού που τις τολμά. Δεδομένου πως όλα δείχνουν ότι ο Πρωθυπουργός διαθέτει αυτό το περίσσευμα, πιστεύουμε πως είναι η ώρα να προχωρήσει στις απαραίτητες ρήξεις που θα εμπεδώσουν το αίσθημα δικαίου και ισονομίας που τόσο πολύ έχει ανάγκη η κοινωνία για να πιστέψει στην τελική ανατροπή του ζοφερού κλίματος που την δυναστεύει. Χωρίς δίκαιη τιμωρία ΟΛΩΝ των ενόχων όπου και αν βρίσκονται δεν είναι δυνατόν ο λαός να αποκτήσει όραμα και πίστη για το μέλλον.
Akenaton
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου