Έκδηλη είναι η ικανοποίηση που επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου, από τα αποτελέσματα… τριών δημοσκοπήσεων που δείχνουν να προηγείται η ΝΔ
Ικανοποίηση επικρατεί επίσης και για την εξέλιξη στο θέμα της απεργίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καθώς τα μηνύματα που εστάλησαν ήταν σαφή και φαίνεται ότι ελήφθησαν από τη μεγάλη μερίδα των εργαζομένων.
Ο κ. Α. Σαμαράς, ο οποίος ανέλαβε το σχετικό ρίσκο και τάχθηκε υπέρ της «σκληρής γραμμής», εκτιμά ότι οι πολιτικοί στόχοι που είχε θέσει επετεύχθησαν. Συγκεκριμένα, με την κίνησή του να προχωρήσει στην επίταξη, ο πρωθυπουργός:
- Διεμήνυσε στους εργαζόμενους και ιδίως στις συνδικαλιστικές ηγεσίες ότι δεν τίθεται θέμα εξαιρέσεων από την πολιτική που έχει ήδη αποφασιστεί και ψηφιστεί από τη Βουλή.
- Εμφανίστηκε στο πλευρό εκατοντάδων χιλιάδων Αθηναίων που τις τελευταίες ήμερες είχαν φτάσει στα όριά τους, εξαιτίας της συνεχιζόμενης απεργίας και των προβλημάτων που προκαλούσε η κυκλοφορία στους δρόμους.
Η κυβέρνηση δεν πρέπει όμως να χαίρεται που δημοσκοπικά ο κόσμος της δίνει περιθώρια για να ζήσει. Αντιθέτως πρέπει να εκλάβει τη θετική ψήφο του κόσμου στις δημοσκοπήσεις ως μια τελευταία ευκαιρία να κάνει όσα έχει υποσχεθεί στο κομμάτι της ανάπτυξης και της συνακόλουθης ανακούφισης του πολίτη. Να καταλάβει ότι πρόκειται για ψήφο υπομονής κι όχι επιδοκιμασίας
Επειδή στην πραγματικότητα και πέραν των πρόσκαιρων ενθουσιασμών που προκαλούν οι δημοσκοπήσεις μόνο ανησυχία προξενεί στους εχέφρονες η πορεία της κυβέρνησης τις τελευταίες εβδομάδες – και κυρίως η προφανής πλέον αδυναμία παραγωγής έργου χωρίς την προσωπική παρέμβαση Σαμαρά.
Πέρα από τις προθέσεις του ίδιου του Σαμαρά, η τρικομματική κυβέρνηση της προαιωνίου ΝΔ, του προαιωνίου ΠΑΣΟΚ και της δημαρικής γαρνιτούρας προσήλθε το περασμένο καλοκαίρι στον λαό με το εξής συμβόλαιο, σε γενικές γραμμές: «Είμαστε μεν το παλιό και αμαρτωλό πολιτικό σύστημα, αλλά πρώτον, τυγχάνουμε οι μόνοι που μπορούμε να εγγυηθούμε ευρωπαϊκή διαχείριση της κρίσης με όσο το δυνατόν λιγότερες αναταράξεις και συγκρούσεις, και δεύτερον, έχουμε κατανοήσει ότι δεν διαθέτουμε άλλη επιλογή από το να αλλάξουμε/μεταρρυθμιστούμε σε βάθος».
Ύστερα από έξι και πλέον μήνες διακυβέρνησης μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι από τους δύο όρους του άτυπου αυτού συμβολαίου τηρήθηκε μόνον ο πρώτος. Και τα τρία σκέλη της κυβερνητικής συμμαχίας επιδεικνύουν μια πρωτοφανή αδυναμία να διδαχθούν από την κρίση και να αλλάξουν, να «αυτομεταρρυθμιστούν» (αυτοκαταργηθούν) σε βάθος.
Αντιθέτως βλέπουμε να επικρατεί στο κυβερνητικό μπλοκ μια νιρβάνα, ένας ακατανόητος εφησυχασμός, που δεν εξηγείται μόνο με την γνωστή αλαζονεία της εξουσίας, αλλά και από την βεβαιότητά τους ότι η αντιπρόταση που στέκεται απέναντί τους με τον ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να μην είναι πειστική. Ας μην ξεχνάνε λοιπόν ποτέ το εξής: ακόμη και στο βέλτιστο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο θα φτάσουμε σχετικά σύντομα, αισίως, χωρίς χρεοκοπίες και απρόοπτα αλλά και με ανάκαμψη και ανακούφιση του πολίτη στην τελευταία και ομαλότερη φάση του Μνημονίου, νομίζουν ότι ο πολίτης θα ψηφίσει εκφράζοντας την… ευγνωμοσύνη του για την αποτελεσματική διαχείριση; Ή θα ψηφίσει επιλέγοντας αυτόν πουαπό ‘κεί και πέρα, στο νέο και ομαλό τερραίν, θα δομήσει μια Ελλάδα χωρίς την διαπλοκή και πελατοκρατία του παρελθόντος; Αν λοιπόν η κυβέρνηση δεν καταφέρει το πέρασμα σε μια πραγματικά νέα εποχή του τρόπου λειτουργίας της πολιτικής στην Ελλάδα, δεν θα πρέπει να τρέφει και ψευδαισθήσεις ότι θα… εισπράξει λαϊκή ευγνωμοσύνη, μετά μάλιστα από όλην αυτήν την φορολογική ταλαιπωρία.
Τα λάθη και οι αστοχίες της κυβέρνηση Σαμαρά
Στα λάθη και τις αστοχίες της κυβέρνησης, που αδιαμφισβήτητα διευκολύνουν το έργο των αντιπάλων της, συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
1. Το γεγονός ότι όχι μόνο δεν ξήλωσε τον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ, αλλά, αντιθέτως σε ορισμένες περιπτώσεις τον …στήριξε για το χατίρι του Βενιζέλου. Προφανώς και πρέπει ο κρατικός μηχανισμός να είναι πολυσυλλεκτικός. Ωστόσο, μιλάμε για την Ελλάδα και το γεγονός ότι σε βασικές κρατικές θέσεις κυριαρχεί το ΠΑΣΟΚ και οι επιλογές του Ευ. Βενιζέλου, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά…
2. Το στοίχημα της ανάπτυξης βουλιάζει. Έχουν περάσει δύο μήνες από την εξασφάλιση της μεγάλης δόσης, η Ελλάδα σώθηκε, αλλά κάθε μέρα περιμένουμε να δούμε πότε θα έρθει η περιβόητη ανάπτυξη. Το αρμόδιο υπουργείο «κοιμάται» κι όταν δεν το κάνει απλώς εξαγγέλλει αόριστα προγράμματα. Έτσι, όμως, η ύφεση μεγαλώνει, η ανεργία πετάει στα ύψη και ο κόσμος δε βλέπει φως στο τούνελ.
3. Η αποτυχία στις αποκρατικοποιήσεις. Δεν ξέρουμε ποιος φταίει, το ΤΑΙΠΕΔ ή κάποιοι υπουργοί, ωστόσο, ουσιαστικά μόνο μία αποκρατικοποίηση έχει γίνει, αυτή του IBC και τελικά έχει χαρακτηριστεί και σκάνδαλο. Μήνες ακούμε για αξιοποίηση του Ελληνικού και ήρθε το φιάσκο με τους Καταριανούς. Μήνες ακούμε για άλλα ακίνητα αλλά τίποτε. Φαίνεται να έχει χαθεί η μπάλα στο σκέλος αυτό και μάλλον πρέπει να αλλάξουν πρόσωπα και καταστάσεις.
4. Η αποτυχία στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Όλο λόγια και συλλήψεις οφειλετών που απλά πηγαίνουν για καφέ στην ασφάλεια και αφήνονται ελεύθεροι. Τίποτε με τη λίστα Λαγκάρντ, μηδέν έσοδα για διάφορες λίστες, πλούσιους φορολογούμενους, σκαφάτους κ.λπ. Φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα και στο ΣΔΟΕ όπου δεκάδες φάκελοι έχουν κολλήσει, την ίδια στιγμή που απαιτούν από τον ελληνικό λαό να πληρώνει τους δικούς του φόρους. Αφενός οι άδειες τσέπες κι αφετέρου η φορολογική ανομία οδηγεί σε κινήματα «Δεν πληρώνω».
5.Η έλλειψη συντονισμού: Κάθε φορά που υπάρχει μια επιτυχία της κυβέρνησης έρχεται κι ένα αυτογκόλ. Κάθε φορά που πάει να αλλάξει το κλίμα, γίνονται τραγικά λάθη στην επικοινωνιακή διαχείριση άλλων θεμάτων. Είναι εμφανής η έλλειψη συντονισμού μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και υπουργών. Και δε μπορεί να τρέχει ο Σαμαράς να μαζέψει στη συνέχεια τις γκάφες και τις αστοχίες.
6. Η καθυστέρηση στην υλοποίηση θεμάτων μείζονος σημασίας. Περιμένουμε ακόμη να ξεκινήσουν διαδικασίες ανακήρυξης ΑΟΖ. Περιμένουμε ακόμη τις αλλαγές στην ιθαγένεια και άλλα μέτρα που θα περιορίσουν τη λαθρομετανάστευση.
Μέχρι τώρα δηλαδή ο πολιτικός χώρος που εκφράζεται από τον Πρωθυπουργό δεν κατάφερε να είναι ούτε καν ο εκφραστής ενός «κάπως βελτιωμένου» παλιού. Και αν δεν συμβεί σύντομα κάτι πολύ επαναστατικό και ρηξικέλευθο, η πορεία είναι απολύτως προδιαγεγραμμένη. Να είστε σίγουροι ότι το εκλογικό σώμα θα αποδειχθεί εξαιρετικά σκληρός κριτής: δεν θα ενδιαφερθεί για «βελτιώσεις», για «μια κάποια μεταρρύθμιση», για το ότι «μέχρι σήμερα κρατήθηκε στιβαρά το πηδάλιο της χώρας», και «μπήκαν και κάποιοι φυλακή»: Αλλά θα κληθεί να επιλέξει ποιος θα διαχειριστεί την χώρα από τούδε και στο εξής στην μεταμνημονιακή Ελλάδα, δομώντας την εκ νέου, με νέο πνεύμα και νέο άνεμο. Και αν η μία εκ των επιλογών του είναι οι μούμιες της Μεταπολίτευσης με «κάποιες σαφείς και ορατές βελτιώσεις», δεν θα έχει παρά να στραφεί στην άλλη, οσοδήποτε μέτρια κι αν είναι – αν ο Πρωθυπουργός δεν έχει σπάσει μέχρι τότε όσα αυγά χρειάζεται, ούτε ένα λιγότερο.
Είναι λοιπόν αποκλειστικά στα χέρια του Πρωθυπουργού το αν στις (οψέποτε) επόμενες εκλογές θα σαρκώσει τις δυνάμεις της ριζικής ανανέωσης, της αναδόμησης και της επανίδρυσης, ή τις δυνάμεις της κομματοκρατίας, της διεφθαρμένης μεταπολίτευσης και της πελατοκρατίας .
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι καλές προθέσεις δεν μετράνε στην εξίσωση.
Σ. Μητραλέξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου