Ο Αντώνης Σαμαράς δεσμεύθηκε και ενώπιον της Wall Street Journal για μία και μόνη εξεταστική: πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο και αν και ποιοι κερδοσκόπησαν από αυτό. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, στο άρθρο του στη Wall Street Journal, δεν παραλείπει να αποδείξει ότι, ακόμα και με τα φουσκωμένα στοιχεία για το έλλειμμα των κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, τα τρία τέταρτα των θυσιών του ελληνικού λαού πήγαν χαμένα, λόγω της λανθασμένης πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Αποκάλυψε πως με κεντρικό σύνθημα του κόμματός του στην πορεία προς τις εκλογές το «Η Νέα Δημοκρατία μπορεί», ο Σαμαράς εκφράζει στην αμερικανική εφημερίδα τη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί μια χαμένη περίπτωση και μπορεί να κάνει μια θεαματική και δυναμική «επιστροφή» με τη στήριξη των Ευρωπαίων!
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. υπογραμμίζει ότι αρκετές χώρες-μέλη της Ε.Ε. έχουν μάθει να ζουν πέρα από τις δυνατότητές τους, αλλά διευκρινίζει πως στην περίπτωση της Ελλάδας, το επίπεδο ζωής των πολιτών της έχει μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και έχει περάσει από το ένα άκρο στο άλλο. «Πέρασε από την υπερβολική κατανάλωση με ανεπαρκή παραγωγή, στην απύθμενη λιτότητα χωρίς πραγματική πρόοδο», αναφέρει χαρακτηριστικά και σημειώνει ότι οι Ελληνες πρέπει να προσαρμοστούν.
Ο κ. Σαμαράς όμως θέτει το θέμα της ανάπτυξης και της προώθησής της, ώστε να ξεκινήσει η αναθέρμανση της οικονομίας και υπογραμμίζει ότι η ελληνική εμπειρία δείχνει πως η προσαρμογή και οι μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα χωρίς αναπτυξιακά μέτρα. Παράλληλα, ο κ. Σαμαράς προβλέπει ότι εάν δεν υπάρξει ανάκαμψη, η κατάσταση θα επιδεινωθεί και αφήνει αιχμές για το εφαρμοζόμενο οικονομικό πρόγραμμα, υποστηρίζοντας: «Τηρήσαμε τις δεσμεύσεις μας για την εκπλήρωση των σκοπών του προγράμματος της Ε.Ε. και τηρήσαμε τις υποχρεώσεις μας κατά γράμμα. Αλλά όσο βρισκόμαστε σε ύφεση, τόσο θα απέχουμε από τους στόχους μας. Θέλουμε να ανατρέψουμε αυτήν την τάση, να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο».
Σημαντικό για να υπάρξει ανάκαμψη στη χώρα, σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά, είναι να στηρίξουν την ελληνική προσπάθεια και οι Ευρωπαίοι, ώστε να γίνει η Ελλάδα «ένα άνευ προηγουμένου θετικό παράδειγμα για την Ευρωζώνη», ενώ αναφέρει πως αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν δίστασαν να πουν ότι η χώρα πρέπει να διωχθεί από το ευρώ κι όμως, η Ελλάδα τα κατάφερε. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν αρνείται την ανάγκη να υπάρξει προσαρμογή από τους πολίτες στην Ελλάδα, αλλά θέτει ευθέως το πρόβλημα της συνεχούς λιτότητας, που δημιουργεί πολλά κοινωνικά προβλήματα. Αυτά...
Ομως, η στήλη επισημαίνει πως υπάρχουν δύο τρόποι για να εξηγηθεί αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη, το πρόβλημα είναι ότι εμείς οι Ευρωπαίοι ξοδέψαμε πολλά. Οι ειδήμονες αλλά και οι αρθρογράφοι αποφαίνονται ότι η Γαλλία, όπως και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, «ζούσαν επί τριάντα χρόνια με δανεικά».
Το σενάριο αυτό μοιάζει τόσο προφανές όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Κι όμως: έρχεται σε σύγκρουση με τα επίσημα οικονομικά στοιχεία! Μια διαφορετική περιγραφή μοιάζει να στηρίζεται σε καλύτερα επιχειρήματα. Αν τα ελλείμματα και τα χρέη διογκώθηκαν, αυτό δεν έγινε λόγω της αύξησης των δημοσίων δαπανών, αλλά λόγω της μείωσης των εσόδων. Αυτό το χρέος το δημιούργησαν ο χρηματοπιστωτικός τομέας και ο νεοφιλελευθερισμός.
Οι δύο αντικρουόμενες περιγραφές της ιστορίας του χρέους οδηγούν σε δύο επίσης ανταγωνιστικές απαντήσεις στο πρόβλημα. Η επίσημη ιστορία θέλει να επιβάλει μια αυστηρή θεραπεία συρρίκνωσης του προϋπολογισμού, χωρίς να γίνεται λόγος παρά για τις τεχνικές λεπτομέρειες. Η εναλλακτική προσέγγιση προτάσσει την ανάγκη φορολογικής μεταρρύθμισης με αναδιανεμητικό χαρακτήρα ταυτόχρονα με μια συνταγή συρρίκνωσης και εποπτείας του... χρηματοπιστωτικού τομέα.
Θα πρέπει να διαφυλαχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες και το κοινωνικό κράτος. Να ξεκινήσει η μετάβαση σε μια οικολογική οικονομία, καθώς και ένας δημοκρατικός διάλογος προκειμένου να καθοριστεί σε ποιο ποσοστό είναι νόμιμο το συσσωρευμένο χρέος. Το δημόσιο χρέος που έχει δημιουργηθεί προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων θα πρέπει να διαγραφεί. Στο μέλλον, τα κράτη θα πρέπει να δανείζονται όπως και στις αρχές του ’80, δηλαδή χωρίς να εξαρτώνται αποκλειστικά από τις αγορές. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα μπορέσουν να υπερασπιστούν την κυριαρχία τους.
Επίσης, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι αυτή η κρίση είναι απότοκος ενός μη βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης. Οι δημόσιες επενδύσεις πρέπει να κατευθυνθούν σε πιο ήπια οικολογικά προγράμματα, που θα δημιουργούν περισσότερες θέσεις εργασίας αντί για τα μεγαλόπνοα και πολυδάπανα σχέδια που στοχεύουν σε μια αδιέξοδη ανάπτυξη.
Της Ζέζας Ζήκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου