Χολυγουντιανή υπερπαραγωγή, με σημειολογικές κινήσεις, όπως να αφήσουν την προκήρυξη στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, εκεί όπου στην κατοχή οι ναζί εκτέλεσαν εκατοντάδες Έλληνες πατριώτες;
Συγκεχυμένη ιδεολογικο-πολιτική ταυτότητα, με το ένα πόδι να πατάει σε κομμουνιστικές βάσεις, και το άλλο στην αναρχία;
Όπως και να’ χει, η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις (ΜΛΕΔ), που ανέλαβε την ευθύνη για την δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών στο Ν.Ηράκλειο, χρειάστηκε πάρα πολλά λόγια, και μια προκήρυξη δέκα οκτώ ολόκληρων σελίδων, για να πει όσα θα ανάφερε σε πολύ μικρότερο χώρο ένα μικρομεσαίου πολιτικού επιπέδου στέλεχος ενός αριστερίστικου γκρουπούσκουλου.
Κατά παράβαση, επίσης, της βασικής αρχής των παραδοσιακών τρομοκρατικών οργανώσεων, ο συγγραφέας -ή οι συγγραφείς- της προκήρυξης, δεν ανέφεραν κουβέντα για το επιχειρησιακό σκέλος. Δηλαδή, πως πραγματοποιήθηκε το κτύπημα έξω από τα γραφεία της ΧΑ στο Νέο Ηράκλειο. Κάτι που μπορεί να οφείλεται στην απουσία επαφής του συντάκτη της προκήρυξης με όσους πήραν μέρος στην επίθεση. Γεγονός που δεν αποκλείεται να σημαίνει ότι θα ακολουθήσει και συμπληρωματική προκήρυξη-”υστερόγραφο”. Εάν όχι, τότε η νέα πρακτική που εγκαινιάζουν, γεννά εύλογα ερωτηματικά.
Ανεξαρτήτως αυτού όμως, μόνο και μόνο ότι έστειλαν την προκήρυξη στο site, το οποίο ήταν ο παραλήπτης του βίντεο με τη δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών -που το πιθανότερο είχε στείλει η ίδια η Χρυσή Αυγή- δείχνει ή σύγχυση ή ιδιαιτέρως περίεργες αντιλήψεις για το “όπλο της προπαγάνδας” και την “προπαγάνδα του όπλου”. Ουδέποτε στο παρελθόν στοιχειωδώς “αξιοπρεπής” τρομοκρατική οργάνωση θα δεχόταν να στείλει κείμενό της σε Μέσο Ενημέρωσης, το οποίο δέχθηκε τόσο έντονη κριτική -και μέσω των social media- κυρίως από αριστερό κοινό, με αφορμή την δημοσιοποίηση του βίντεο με τις εκτελέσεις.
Χολυγουντιανό σκηνικό
Για να φτάσει η προκήρυξη με USB, στους παραλήπτες, και βέβαια στην Αντιτρομοκρατική, επινοήθηκε ένα Χολυγουντιανού τύπου σκηνικό. Η σακούλα με το USB αφέθηκε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, δηλαδή μια ημέρα πριν την τεσσαρακοστή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οπότε ολόκληρη η Αθήνα αστυνομοκρατείτο από πρωτοφανώς μεγάλες δυνάμεις της ΕΛΑΣ, στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Όταν διαβάζει κανείς την προκήρυξη, με τις επανειλημμένες αναφορές στους συνεργάτες των Γερμανών, κατανοεί τον συμβολισμό της κίνησης να τοποθετηθεί η προκήρυξη εκεί όπου εκτελέστηκαν εκατοντάδες Έλληνες αγωνιστές από τους ναζί (όχι όμως, από τους Έλληνες δωσιλόγους). Στο Σκοπευτήριο, την ώρα που βρέθηκε η σακούλα, υπήρχε κόσμος. Δεν αποκλείεται επίσης, να τοποθετήθηκε εκεί, και πάλι ενώ παρών ήταν κόσμος.
“Ο Εμφύλιος ξεκίνησε”
Ο συντάκτης της προκήρυξης αρέσκεται ιδιαίτερα στην ιστορική αναδρομή και δείχνει, παρά τα αρκετά ορθογραφικά λάθη, να χρησιμοποιεί -σε οριακά ανεκτό επίπεδο πάντως- καλά την ελληνική γλώσσα. Κι’ αυτό σε αντίθεση με άλλες προκηρύξεις τα τελευταία χρόνια, που αποτελούσαν επίδειξη χουλιγκάνικης γλώσσας γηπέδων και “επαναστατικού κουτσαβακισμού”. Στην προκειμένη προκήρυξη, ο συντάκτης το αποφεύγει ως έναν βαθμό (ίσως επειδή πιθανώς είναι μεγαλύτερος σε ηλικία), αν και δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την παγίδα φραστικών σχημάτων της “παιδικής αρρώστιας” του κομμουνισμού. Όπως, για παράδειγμα, ότι ο λαός “θα τους ανοίγει (σ.σ. των εχθρών) τα κεφάλια με σφυρί, να τους κόβει προς παραδειγματισμό το χέρι με δρεπάνι”. Κι’ αν δεν γράφει κάτι τέτοιο για να προκαλέσει γέλωτα, τότε το κάνει με την ιδιότητα του γνήσιου προβοκατόρικου χαλκείου, που προορίζεται -συνειδητά ή ασυνείδητα- να εξυπηρετήσει την ανωμαλία και τα κάθε λογής παρακρατικά κέντρα, στα οποία και έχει εκπαιδευτεί.
Κατά τα λοιπά, προσπαθεί -άκομψα, και αποτυχημένα- να μιμηθεί τις προκηρύξεις των παλιών τρομοκρατικών οργανώσεων. Έτσι, ξεκινά με ένα τσιτάτο του πασίγνωστου ηγέτη των αναρχικών, στον Εμφύλιο της Ισπανίας, Χοσέ Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι Ντουμάνγκε. “Δεν πολεμάμε τον φασισμό μαζί με την κυβέρνηση, αλλά σε πείσμα της κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά την συντριβή του φασισμού γιατί η αστική τάξη είναι αναγκασμένη να προσφεύγει σε αυτόν κάθε φορά που βλέπει την εξουσία να της γλιστρά από τα χέρια”. Στη λογική αυτού του τσιτάτου άλλωστε, κινείται όλη η “ανάλυση” του συντάκτη για την κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα. Βέβαια, αν και επικαλείται τον Ισπανό αναρχικό, σε πολλά σημεία φαίνεται μάλλον να δηλώνει “κομμουνιστής”. Και, ως γνωστόν, κομμουνιστές και αναρχικοί ουδέποτε φημίζονταν για τις “φιλικές” τους σχέσεις.
Η προκήρυξη, λοιπόν, κινείται στο εξής μήκος κύματος. “Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και ο φασισμός είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, δηλαδή διαφορετικές μορφές επιβολής του καπιταλιστικού συστήματος”. Μάλιστα, ο συντάκτης γράφει την πρόταση δύο φορές. Ειδικά μετά από ένα σημείο που ασκεί κριτική στην ελληνική Αριστερά, γράφει: “Αν είναι να πρέπει να ξαναειπωθεί, ας είναι”. Και ξαναγράφει τα ίδια. Δείγμα, όχι και τόσο “σοβαρού” προσώπου για να είναι ο ιδεολογικός-πολιτικός εγκέφαλος. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, και αφού διακηρύσσει το γενικευμένο αντάρτικο, γράφει ότι στόχος πρέπει να είναι “η καθολική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, η κατάλυση της αστικής δημοκρατίας και της οικονομικής δικτατορίας των αγορών που υπηρετεί”. Και προσθέτει: “Ο εμφύλιος έχει ξεκινήσει προ πολλού ως αόρατος, με σταθερές λάμψεις που υπενθυμίζουν την παρουσία του. Οι όχθες γίνονται πλέον διακριτές και ο καθείς ημών καλείται να πάρει θέση. (…) Ελάχιστη απάντηση το αίμα τους, μόνη δικαιοσύνη η λαοκρατία”.
Όσον αφορά τη δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών, στην προκήρυξη αναφέρεται ότι έγινε ως “αντίποινα για τη δολοφονία Φύσσα”. Μάλιστα τονίζει ότι “η απροκάλυπτη δολοφονία Φύσσα ήταν το αίμα που ξεχύλισε το ποτήρι. Εντός της οικονομικής συγκυρίας, αντηχεί ως έναρξη του εμφυλίου ταξικού πολέμου. Ο άτυπος, αόρατος εμφύλιος πόλεμος που διεξαγόταν σε ήπια ένταση, πέρασε σε δημόσια σφαίρα με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο”.
Στοχοποιήσεις
Στην προκήρυξη “στοχοποιούνται”, αμέσως ή εμμέσως, πολλοί χώροι και πρόσωπα. Από τους πρώτους, είναι οι αστυνομικοί, τα “ένοπλα σκυλιά του καθεστώτος”. Σε πολλά σημεία της προκήρυξης, αναφέρεται ότι «μπάτσοι και φασίστες είναι τα οικόσιτα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου», ότι υπάρχει “κάλυψη της αστυνομίας στις παρανομίες της ΧΑ”, και τέλος ότι “την ίδια μοίρα (σ.σ. με την ΧΑ) θα έχει και η αστυνομία”.
Επανειλημμένες αναφορές υπάρχουν στην “επικοινωνιακή εμπροσθοφυλακή της ΝΔ, τουςκαραφασίστες Βορίδη, Κρανιδιώτη, Γεωργιάδη, Δένδια, τους “υπερασπιστές της οικονομικής πολιτικής και σε πλήρη σύμπνοια, Προβόπουλο, Δασκαλόπουλο”, και στον “διορισμένο και εγκάθετο αναμεταδότη της πολιτικής της τρόικας, Στουρνάρα”. Ακόμα, ο συντάκτης θυμίζει πολλές φορές “την ΕΠΕΝ και τον Βορίδη, τους νεοδημοκράτες Κένταυρους και Ρέιτζερς και τους δολοφόνους του Τεμπονέρα”. Όσον αφορά άλλους χώρους, στους οποίους ασκείται έντονη κριτική “για την βία που ασκούν καθημερινώς, είναι τα ΜΜΕ … οι τηλεφωνικές απειλές των εισπρακτικών εταιρειών … τα ενεχυροδανειστήρια που πλημμύρισαν τις πόλεις με σύγχρονους μαυραγορίτες που καταφεύγει ο κόσμος εξαγοράζοντας την επιβίωσή του … τα Μέσα Μαζικών Μεταφορών που πετούν άνεργους όπως ο Θ.Καναούτης για ένα εισιτήριο”, κ.λ.π.
Εννοείται βέβαια, ότι η ΧΑ είναι στο στόχαστρο. Μεταξύ των άλλων, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον “Τ.Μιχαλολιάκο, αδερφό του “φύρερ” με διασυνδέσεις στους επιχειρηματικούς κύκλους, νομικός σύμβουλος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, που συνδέεται σήμερα με έναν σημαντικό χρηματοδότη της ΧΑ, τον εφοπλιστή Μαρινάκη. Παρουσιάζει θεάρεστο έργο ως συνήγορος στους Παπαδόπουλο, Κοσκωτά, Εφραίμ, Περίανδρο, Τσοχατζόπουλο και τώρα στον αδερφό του”. Την τιμητική του έχει και ο νυν βουλευτής Παναγιώταρος, “συνέταιρος του πράκτορα Βαβύλη”.
Για την ΧΑ
Γενικότερα για την ΧΑ, ο συντάκτης τονίζει ότι “στην Ελλάδα, χωρίς να απολεστεί ο αντικαθεστωτικός αγώνας, το ανατρεπτικό κίνημα πρέπει να προβεί στην υλική καταστροφή των υλικών υποδομών της ΧΑ και να επιτεθεί συντεταγμένα κατά των φυσικών προσώπων της. Σύσσωμης της ιεραρχίας, ηγετών, πυρηναρχών, μελών, στρατιωτών και κενταύρων”. Οσον αφορά τους δύο χρυσαυγίτες που δολοφονήθηκαν, στην προκήρυξη αναφέρεται ότι επελέγησαν σαν στόχοι “συνοδοιπόροι”, επειδή “η εποχή της απενοχοποίησης έληξε, και όποιος τους προσεγγίζει είναι συνυπεύθυνος”. Και σε άλλο σημείο γράφει ο συντάκτης: “Οι “παραπλανημένοι” ψηφοφόροι, αυτή η συντηρητική λουμπεναρία με την αστική ηθική, πλέον δεν έχει κανένα άλλοθι. Το ίδιο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι που στηρίζουν τις “αγαθοεργίες” τους”.
Αφού επίσης, σημειώνει ότι η Χρυσή Αυγή είναι “οι απόγονοι του Εφιάλτη, του Πήλιου Γούση, του Νενέκου, και των ταγματασφαλιτών και δοσιλόγων”, τονίζει ότι “θα εξοντωθούν και θα σταλούν σε νέες Πηγάδες τύπου Μελιγαλά και καμιά “δημοκρατική” αστυνομία δεν θα μπορέσει να τους προστατεύσει”. Είναι “Μια θαυμάσια ευκαιρία να ξαναγεμίσει η πηγάδα”, προσθέτει ο συντάκτης, για να καταλήξει ως προς την φυσιογνωμία του νεοναζιστικού κόμματος: “Η ΧΑ και να ήθελε δεν μπορεί να “σοβαρευτεί”. Φέρει τα κακέκτυπα του παραδοσιακού μιλιταριστικού φασισμού μέσα στο d.n.a. της αναλοίωτα. Η βία για αυτούς δεν είναι εργαλείο, αλλά αυτοσκοπός”.
Τέλος, για τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε για να κτυπηθούν οι δύο χρυσαυγίτες, γράφει ότι “οι σφαίρες των 9 χιλιοστών ήταν παραγγελία του βουλευτή τους (σ.σ. της ΧΑ) Μίχου, που είχε δηλώσει ότι “μόνο με σφαίρες θα μας σταματήσουν”. Στην προκήρυξη επίσης, γίνεται αναλυτικότατη αναφορά σε επιθέσεις της ΧΑ. Γεγονότα βέβαια, γνωστά σε όλους, που όμως, πιθανώς ο συντάκτης θεωρεί αναγκαίο να υπενθυμίσει, θέλοντας να πείσει ότι η “εκτελέσεις” των χρυσαυγιτών ήταν αιτιολογημένες. Όσον αφορά, ωστόσο, την πολιτική ουσία, δηλαδή ποιος ωφελήθηκε από τις δολοφονίες και εάν αυτές ήταν βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής και του παρακράτους, ούτε κουβέντα. Αντί αυτού, παρατηρεί: “Και όσο για τους δημοσιογράφους που μιλάνε ότι “πάγωσε η κοινωνία” από τις εκτελέσεις των δύο ναζιστικών αποβρασμάτων, δεν έχουν παρά να συγκρίνουν ποιες ήταν οι λαϊκές αντιδράσεις μετά τη δολοφονία του Φύσσα, όπου δεκάδες χιλιάδες λαού διαδήλωσαν στο Κερατσίνι, όπου η νεολαία συγκρούστηκε με τα ΜΑΤ και τους φασίστες συνεργάτες τους, ενώ δεν υπήρξε καμιά απολύτως αντίδραση για τις εκτελέσεις των δύο χρυσαυγιτών στο Ν.Ηράκλειο”.
Κατά Σαμαρά και ΝΔ
Ενδιαφέρον είναι ότι της προσοχής του συντάκτη δεν διαφεύγει το γεγονός των τραμπουκισμών της Χρυσής Αυγής στον Μελιγαλά. Βλέποντας την άνοδο των ποσοστών της, αναφέρεται στην προκήρυξη, “το οικόσιτο μαντρόσκυλο λυσσαμένο πλέον από την έξαψη δαγκώνει το χέρι του αφεντικού του. Τραμπουκίζει ομοϊδεάτες βασιλόφρονες και χουντικούς απογόνους ταγματασφαλιτών και ψηφοφόρων της ΝΔ και του ΛΑΟΣ” (προφανώς εννοεί τους τραμπουκισμούς της ΧΑ στον Μελιγαλά).
Την ίδια στιγμή ωστόσο, σημειώνει “οι φασίστες της ΧΑ υπήρξαν ανέκαθεν παράλληλοι συνοδοιπόροι και πολιτικοί συναγωνιστές της ΝΔ”, ενώ επιτίθεται τόσο σε ΝΔ, όσο και στο ΠΑΣΟΚ για ανοχή τους απέναντι στη ΧΑ. Οι πιο εκτεταμένες, σχεδόν αποκλειστικές αναφορές, όμως, γίνονται προς την κατεύθυνση της ΝΔ. Αλλά τα “σκάγια” παίρνουν σε μεγάλο βαθμό και την Αριστερά.“Ο Σαμαράς -γράφει ο συντάκτης- το θέλει ζωντανό (σ.σ. το φίδι του φασισμού) και δεμένο, μια να δείχνει αυτό “το κακό απ’ το οποίο μας φυλάει”, και μια την φτώχεια … Παράλληλα όχι στο άλλο άκρο, αλλά σε άλλο σύμπαν, η οπορτουνιστική κοινοβουλευτική αριστερά με την παράδοση των πολιτικών διώξεων, με τη συνήθεια της θυματοποίησης, μπέρδεψε το παρά πόδας και το έκανε πατερίτσα για το ειρηνικό πέρασμα στον σοσιαλισμό”.
Και, αφού σημειώνει ότι “σοβαρή Χρυσή Αυγή έχουμε και λέγεται ΝΔ”, καθώς και ότι “η ΝΔ είναι αυτή που στην ουσία έρχεται να λειτουργήσει το κοινωνικό-ταξικό κάτεργο” της κρίσης, καταλήγει: “Η ΝΔ κέρδισε τον επισφαλή Σύριζα στις εκλογές του ’12 παράγοντας διλήμματα εκφοβισμού και έχοντας σε μεγάλο μέρος την ίδια πολιτική ατζέντα με την Χρυσή Αυγή. (…) Η ΝΔ εκπροσώπείται -έχει επιλέξει για επικοινωνιακή εμπροσθοφυλακή- τους καραφασίστες Βορίδη, Κρανιδιώτη, Γεωργιάδη, Δένδια. Υπερασπιστές της οικονομικής πολιτικής και σε πλήρη σύμπνοια οι Προβόπουλος, Δασκαλόπουλος. Διορισμένος και εγκάθετος αναμεταδότης αυτής της πολιτικής της τρόικας, ο υπουργός οικονομικών Στουρνάρας”.
Όσον αφορά τις διώξεις κατά της ΧΑ και την προφυλάκιση μέρους της ηγεσίας της, η τοποθέτηση του συντάκτη της προκήρυξης είναι η εξής: “Το χτύπημα από την κυβέρνηση εναντίον του φασιστικού “μορφώματος” συντέλεσε στο να αποσυμπιεστεί η αμήχανη κοινωνική οργή, συντέλεσε στην καπηλεία και αφομοίωση του αντιφασιστικού κινήματος. Επίσης στην προσπάθεια υφαρπαγής κατ’ ιδίων όφελος της λαϊκής στήριξης”. Οι πολιτικοί ιθύνοντες λοιπόν, επιδόθηκαν στην κοινωνική δημαγωγία, στη μετατροπή του γεγονότος ως θαυμάσια ευκαιρία για την εκλογική ψηφοθηρία στην δεξιά πολυκατοικία, απότοκο του ενδοεξουσιαστικού ανταγωνισμού στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης. Για την επιδεικτική πολεμική εξαγγελία μέσω της θεωρίας των δύο άκρων, της αποφασιστικότητας και βούλησης του αστικού πολιτικού κόσμου για αδυσώπητο πόλεμο εναντίον του ανυπότακτου προλεταριάτου. Πολέμου που θα εξασφαλίσει την ταξική ειρήνη, την απαιτούμενη πολιτική ομαλότητα προς τέρψιν των αναπτυξιακών επενδύσεων”.
Επίθεση στην Αριστερά, εύσημα στους αναρχικούς
Την υπάρχουσα Αριστερά, χωρίς να κατονομάζει συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα, ο συντάκτης της προκήρυξης, οπορτουνιστικά τα ανεβάζει, συμβιβασμένα με το σύστημα τα κατεβάζει. “Η οπορτουνιστική αριστερά, και όχι μόνον αυτή -γράφει- κομπορρημονεί σε διαλέξεις, σε ακαδημαϊκές ιστοριογραφίες και στο δια ταύτα παραμένει προσκολλημένη σε άνευρες καταγγελίες. Θεωρία δίχως πράξη είναι λόγια του αέρα”. Και σε άλλο σημείο, αφού αναφέρει ότι“η αριστερά ακόμα και αν επικαλείται τις αιτίες της αντίστασης για ευνόητους λόγους, δεν θα διστάσει να ταυτιστεί με την δεξιά, αν δει το θεμέλιο του κοινοβουλευτισμού να καταρρέει”, σημειώνει ότι “στην οικονομική συγκυρία της κατεχόμενης επιβίωσης που μας έχουν υποβάλει, κάθε πυροσβεστική ρητορική, αν δεν είναι αφελής ή θρασύδειλη είναι ύποπτη”. Ακόμα ότι “στην αφομοιωμένη στο σύστημα επίσημη αριστερά της καρπαζιάς που χρόνια τώρα μιλάει για “προβοκάτορες” και “σκοτεινά κέντρα της ανωμαλίας” και που δεν απέτρεψε ούτε αντιστάθηκε στο ελάχιστο στη χούντα, απαντάμε ότι ο ένοπλος αγώνας και οι εκτελέσεις φασιστών ήταν η πάγια πρακτική του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος”.
Αντίθετα, εύσημα αποδίδονται στους αναρχικούς.“Σε αυτές τις δεκαετίες -αναφέρεται στην προκήρυξη- οι φασίστες μπαινοβγαίνουν στις τρύπες τους, χειραγωγούνται και ελέγχονται από το βαθύ κράτος. Σε αυτές τις δεκαετίες οι μόνοι που τους κυνήγησαν, που τους χτύπησαν μην αφήνοντάς τους να σηκώσουν κεφάλι, κλείνοντας τα γραφεία τους το ένα μετά το άλλο (Κεφαλληνίας, Σολωμού, Σωκράτους) ήταν αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και ελάχιστες εξαιρέσεις αριστεριστών”.
Κουβέντα για μαζική πολιτική δράση
Παρ’ ότι ο συντάκτης της προκήρυξης καταβάλει προσπάθειες να εμφανιστεί με “κομμουνιστικό” προφίλ, και όχι ως αναρχικός, και σε αυτό το πλαίσιο μάλιστα καταγγέλει την “ευρωενωσίτικη εξομοίωση του φασισμού και του κομμουνισμού”, καθώς και τον “αντικομμουνισμό και το δόγμα της κρατικής τρομοκρατίας”, υποβαθμίζει παντελώς τον παράγοντα μαζικό λαϊκό κίνημα. Μια βασική αρχή της Αριστεράς και ιδιαίτερα της κομμουνιστικής, που ακόμα και η 17Ν την είχε σεβαστεί δημόσια και απόλυτα μέσα από τις προκηρύξεις της. Πολύ περισσότερο, υπεραμυνόταν της αξίας του.
Ο συντάκτης λοιπόν, που έχει άπειρες αναφορές υπέρ των μεταναστών στο κείμενό του, και μάλιστα σημειώνει ότι η επίθεση κατά της ΧΑ ήταν “αφιερωμένη στην Ασία και στην Αφρική, σε κάθε μετανάστη που λοιδωρείται”, προχωρά σε ένα κρεσέντο αποθέωσης της βίας. “Ο ανταρτοπόλεμος -γράφει- είναι ο πόλεμος του λαού, είναι η πιο πολύτιμη παρακαταθήκη που μας έχει δωρίσει για να αξιοποιήσουμε η ιστορία. Οι αντιστεκόμενοι πρέπει να υπερκεράσουν και να υπερβούν κάθε οπορτουνιστική ρητορική που συντηρεί την ηττοπάθεια και την φυγομαχία. (…) Ως επαναστατικό προλεταριάτο που λαμβάνει θέση μάχης στην ταξική αντεπίθεση, οφείλουμε να ριζοσπαστικοποιήσουμε κάθε ενδιάμεσο αγώνα που αναδύεται, υπερβαίνοντας τα εκτονωτικά αντανακλαστικά χαρακτηριστικά. Να αυτοοργανωθούμε στην αντίσταση υπαγόμενοι προς την επαναστατική κατεύθυνση. Με καταδρομικές επιθέσεις στα κεφαλαιοκρατικά σύμβολα, δικτυώνοντας σταδιακά και εντείνοντας της εφόδους μας μέσω ενός συνεπούς ανταρτοπολέμου. Οικοδομώντας τις επάλξεις και οργανώνοντας τις απαραίτητες οπλαποθήκες, καταλαμβάνοντας νευραλγικές θέσεις της εξουσίας”.
Και, μεταξύ των άλλων, προσθέτει: “Για να καεί το μπουρδέλο η βουλή χρειάζεται βία που θα συντρίψει τους έμμισθους πραιτοριανούς ή τους εθελοντές προστάτες του κοινοβουλίου. (…) Για να βγούμε από την κρίση, από τον πόλεμο τον οποίο μας χτυπάνε κάθε μέρα, χρειάζεται βία, χρειάζεται ο αντίστοιχος κοινωνικός-ταξικός πόλεμος”. Η δε προκήρυξη καταλήγει με τα συνθήματα: “Φωτιά και τσεκούρι στους φασίστες”, κατά το “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους, και “Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών”, ένα σύνθημα που κατά κόρον ακούγεται στις διαδηλώσεις.
Le canard
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου