ΒΡΕΤΑΝΙΑ
«Παίρνω ψίχουλα για να τρώω και να βλέπω τηλεόραση»
«Μισώ το σύστημά τους που μου δίνει ψίχουλα για να μπορώ να τρώω κάτι και να βλέπω τηλεόραση όλη μέρα. Κανένας δεν μου έδωσε ποτέ μια ευκαιρία» λέει ο Λούις Τζέιμς, 21χρονος λευκός Βρετανός που μεγάλωσε στις υποβαθμισμένες εργατικές κατοικίες των προαστίων του Λονδίνου, εκεί που 1 εκατομμύριο νεαροί ηλικίας 16-25 ετών είναι άνεργοι. Εισπράττει επίδομα ανεργίας 87 ευρώ κάθε δύο εβδομάδες και έχει σταματήσει να ψάχνει για δουλειά. Η μητέρα του, ταμίας σε σουπερμάρκετ, τα βγάζει πέρα μετά βίας για να ταΐσει τον Λούις και τα μικρότερα αδέλφια του. Πολλά βράδια κοιμούνται νηστικοί.
«Παίρνω ψίχουλα για να τρώω και να βλέπω τηλεόραση»
«Μισώ το σύστημά τους που μου δίνει ψίχουλα για να μπορώ να τρώω κάτι και να βλέπω τηλεόραση όλη μέρα. Κανένας δεν μου έδωσε ποτέ μια ευκαιρία» λέει ο Λούις Τζέιμς, 21χρονος λευκός Βρετανός που μεγάλωσε στις υποβαθμισμένες εργατικές κατοικίες των προαστίων του Λονδίνου, εκεί που 1 εκατομμύριο νεαροί ηλικίας 16-25 ετών είναι άνεργοι. Εισπράττει επίδομα ανεργίας 87 ευρώ κάθε δύο εβδομάδες και έχει σταματήσει να ψάχνει για δουλειά. Η μητέρα του, ταμίας σε σουπερμάρκετ, τα βγάζει πέρα μετά βίας για να ταΐσει τον Λούις και τα μικρότερα αδέλφια του. Πολλά βράδια κοιμούνται νηστικοί.
ΙΤΑΛΙΑ
«Δεν ξέρω πια τι είμαι – ούτε έφηβη ούτε ενήλικη»
«Το χειρότερο είναι όταν με ρωτάνε τι κάνω και δεν ξέρω τι να απαντήσω» λέει η Ιταλίδα Βέρα Μαρτινέλι, 33 ετών από την Μπολόνια. «Δεν είμαι έφηβη πια: είμαι παντρεμένη. Μεγάλωσα με τον φεμινισμό, δεν μπορώ να πω “είμαι νοικοκυρά”. Και δεν είμαι ενήλικη, επειδή δεν έχω δουλειά. Δεν ξέρω πια τι είμαι». Εχει πτυχίο φιλολογίας, με μεταπτυχιακά στη Σορβόνη, και εργάστηκε σε ιδιωτικό σχολείο. Την απέλυσαν το 2011. Ζουν με τον μισθό του άνδρα της, που μειώθηκε πρόσφατα σε €900 τον μήνα. «Μας βοηθάνε και οι γονείς μου - για τους λογαριασμούς, την ασφάλεια του αυτοκινήτου, τέτοια πράγματα» λέει.
«Δεν ξέρω πια τι είμαι – ούτε έφηβη ούτε ενήλικη»
«Το χειρότερο είναι όταν με ρωτάνε τι κάνω και δεν ξέρω τι να απαντήσω» λέει η Ιταλίδα Βέρα Μαρτινέλι, 33 ετών από την Μπολόνια. «Δεν είμαι έφηβη πια: είμαι παντρεμένη. Μεγάλωσα με τον φεμινισμό, δεν μπορώ να πω “είμαι νοικοκυρά”. Και δεν είμαι ενήλικη, επειδή δεν έχω δουλειά. Δεν ξέρω πια τι είμαι». Εχει πτυχίο φιλολογίας, με μεταπτυχιακά στη Σορβόνη, και εργάστηκε σε ιδιωτικό σχολείο. Την απέλυσαν το 2011. Ζουν με τον μισθό του άνδρα της, που μειώθηκε πρόσφατα σε €900 τον μήνα. «Μας βοηθάνε και οι γονείς μου - για τους λογαριασμούς, την ασφάλεια του αυτοκινήτου, τέτοια πράγματα» λέει.
ΙΣΠΑΝΙΑ
«Είμαστε οι πιο μορφωμένοι και απελπισμένοι»«Οι γονείς μας δεν χρώσταγαν, είχαν δουλειά κι ένα πιάτο φαγητό κάθε μέρα στο τραπέζι» λέει ο 27χρονος Ινιάθιο Χ. από τη Μαδρίτη. «Οταν ήμουν μικρός μού έλεγαν: “Εμείς δεν μπορέσαμε να σπουδάσουμε επειδή δεν είχαμε λεφτά. Εσύ πρέπει να μορφωθείς για να ζήσεις καλύτερα”. Εκανα ό,τι μου είπαν, και τώρα, με πτυχίο πανεπιστημίου, μεταπτυχιακό και προσόντα, είμαι άνεργος. Είμαστε η πιο μορφωμένη γενιά και η γενιά με τις λιγότερες ελπίδες στη σύγχρονη ιστορία της Ισπανίας. Είναι κρίμα, αλλά δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε όπως ονειρεύονταν οι γονείς μας, όταν έφυγαν απ’ το χωριό κι ήρθαν εργάτες στη Μαδρίτη».
«Είμαστε οι πιο μορφωμένοι και απελπισμένοι»«Οι γονείς μας δεν χρώσταγαν, είχαν δουλειά κι ένα πιάτο φαγητό κάθε μέρα στο τραπέζι» λέει ο 27χρονος Ινιάθιο Χ. από τη Μαδρίτη. «Οταν ήμουν μικρός μού έλεγαν: “Εμείς δεν μπορέσαμε να σπουδάσουμε επειδή δεν είχαμε λεφτά. Εσύ πρέπει να μορφωθείς για να ζήσεις καλύτερα”. Εκανα ό,τι μου είπαν, και τώρα, με πτυχίο πανεπιστημίου, μεταπτυχιακό και προσόντα, είμαι άνεργος. Είμαστε η πιο μορφωμένη γενιά και η γενιά με τις λιγότερες ελπίδες στη σύγχρονη ιστορία της Ισπανίας. Είναι κρίμα, αλλά δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε όπως ονειρεύονταν οι γονείς μας, όταν έφυγαν απ’ το χωριό κι ήρθαν εργάτες στη Μαδρίτη».
Πηγή: εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ-dide.fth.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου