Είστε σοβαρός κύριε Τσίπρα;

1990

Αν κάποιος από επαγγελματική διαστροφή διαβάσει τη συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα στην Αυγή ή αν κάποιος θελήσει να μάθει για το πρόγραμμα των 100 ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα φωτιστεί και πολύ. Πέρα από ευχολόγια, αόριστες και γενικόλογες κουβέντες για το που θα βρεθούν τα λεφτά και πώς θα αντιπαρατεθεί η Ελλάδα με τους δανειστές, δεν θα μάθει περισσότερα απ’ όσα ξέρει για την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει η… αριστερή κυβέρνηση όταν θα καταλάβει την εξουσία.

Ίσως να θέλουν να κρατήσουν μυστικά, να μη θέλουν να αποκαλύψουν τα σχέδιά τους, αν έχουν τέτοια φοβούμενοι μην τους κλέψουν τις ιδέες οι αντίπαλοι. Ίσως πάλι να είναι τόσο ανίκανοι να παρουσιάσουν κάποιο πρόγραμμα που καλύπτονται πίσω από την προσωπική ανικανότητα του κ. Τσίπρα να αντιληφθεί τα πραγματικά οικονομικά προβλήματα της χώρας και τις λύσεις που υπάρχουν.

Πέρα απ’ όλα αυτά, ωστόσο, δύο είναι οι απαντήσεις που μας έκαναν τεράστια εντύπωση από τη συνέντευξη. Και δείχνουν την αλαζονεία του κ. Τσίπρα. Έχουμε και λέμε:

ΕΡ:Η εμφάνιση Σαμαρά στη Βουλή ενίσχυσε τη στρατηγική έντασης και μάλιστα με προσωπικές επιθέσεις εναντίον σας. Τη σκυτάλη των επιθέσεων πήραν, αμέσως μετά τα ΜΜΕ της διαπλοκής. Με ποιες πρωτοβουλίες θα απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση του συστήματος;

Η εικόνα του κ. Σαμαρά δεν τιμά ούτε τον ίδιο ούτε τον θεσμό του πρωθυπουργού. Η απαξίωση του πολιτικού αντιπάλου, με αυτό τον ακραίο τρόπο, τελικά απαξιώνει τον ίδιο. Δεν ξέρω αν του βγαίνει αυθόρμητα ή κάποιοι τον συμβουλεύουν, αλλά νομίζω ότι ποτέ αρχηγός κυβερνητικής παράταξης δεν εμφάνισε τέτοια εικόνα φτηνής ψευτομαγκιάς μέσα στη Βουλή. Μπορεί να μην του αρέσει να έχει αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι του. Οφείλει με τα λόγια και το ύφος του να σέβεται τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι κάθε κυβέρνηση έχει και τον πρωθυπουργό που της ταιριάζει. Μια ακραία δεξιά κυβέρνηση εκπροσωπείται και εκφράζεται με ένα ακραίο κοινοβουλευτικό ύφος. Μαύρο στην ΕΡΤ, ΜΑΤ στους εργαζόμενους, καζούρα και τσαμπουκάς στο Κοινοβούλιο. Σημάδια των καιρών.

Ο κ. Τσίπρας κατηγορεί τον κ. Σαμαρά για απαξίωση του αντιπάλου και για ψευτοτσαμπουκά. Φυσικά ξεχνά ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του όπου βρεθούν κι όπου σταθούν χαρακτηρίζουν τον Σαμαρά δικτάτορα και την κυβέρνηση Χούντα. Μιλούν κάθε τρεις και λίγο για πραξικόπημα, για αντιδημοκρατική συμπεριφορά κι αυτά όταν κάποιος τολμά να επιβάλει την τάξη στις διάφορες βίλες του ΣΥΡΙΖΑ.

Και πάει λοιπόν ο πρωθυπουργός στη Βουλή και ακούει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να χαρακτηρίζει γελοίους του βουλευτές της συμπολίτευσης. Βλέπει ένα αρχηγό κόμματος να είναι εκνευρισμένος και να χρησιμοποιεί εκφράσεις απόλυτης αθλιότητας και μάλιστα λίγες ώρες αφότου ένας βουλευτής του λέει να ανοίξουν οι φυλακές γιατί θα χρειαστούν.

Ποιος λοιπόν πρωθυπουργός δεν θα αντιδρούσε σε προκλήσεις του τύπου «γιατί δε με κοιτάτε κύριε πρωθυπουργέ;» Είναι αυτό πολιτικό ήθος από έναν νεόκοπο αρχηγό που δεν έχει βγει βουλευτής ούτε μια φορά στη ζωή του;

Και πάμε στη δεύτερη απάντηση που μας έκανε εντύπωση:

ΕΡ: Τελικά, γιατί τόση κριτική από την κυβερνητική πλευρά για την παρουσία σας στο Τέξας; Τι ενοχλεί;

Τους ενοχλεί η αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ από ολοένα και περισσότερους Ευρωπαίους και Αμερικανούς οικονομολόγους. Ενοχλούνται γιατί η εναλλακτική μας πρόταση βρίσκει ανταπόκριση σε όλο τον κόσμο. Γιατί δημιουργούμε ένα ευρύ δίκτυο οικονομολόγων και διανοουμένων που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό, όταν αυτοί έχουν για μόνο σύμμαχο την κ. Μέρκελ και το κ. Σόιμπλε. Γι’ αυτό τους πείραξε τόσο πολύ το Τέξας, όχι γιατί δεν ήξεραν τι λέμε για την Ευρωζώνη και το ευρώ. Όπως επίσης τους πειράζει που εμείς μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας όπου βρεθούμε. Μιλάμε για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, για την ολιγαρχία των τραπεζών και των μιντιαρχών που μας κυβερνά και για την ανάγκη να καταργηθεί το άθλιο πρόγραμμα του Μνημονίου. Ενώ αυτοί μιλούν για επιτυχία πάνω στα κοινωνικά ερείπια. Και τρώνε και σφαλιάρες από πάνω, από τους υπαλλήλους της τρόικας. Αυτό τους ενοχλεί. Πως εμείς καταφέρνουμε να χτίσουμε διεθνείς συμμαχίες για την Ελλάδα και βρίσκουμε τη διεθνή αναγνώριση του πολιτικού μας σχεδίου, ενώ αυτοί είναι μόνοι και απαξιωμένοι. Τους σνομπάρουνε ακόμα και οι υπάλληλοι της Κομισιόν, που προτιμούν να πάνε για σκι παρά να ασχοληθούνε μαζί τους.

Ενοχλούνται λοιπόν οι αντίπαλοι διότι ο Τσίπρας αποκτά προφίλ ηγέτη και αναγνωρίζεται στο εξωτερικό. Μα που και από ποιους αναγνωρίστηκε; Στο Τέξας οι διακεκριμένοι οικονομολόγοι ήταν ο… Β(Μπ)αρουφάκης και ο πρώην σύμβουλος του Παπανδρέου, ο Τζ. Γκαλμπρέιθ. Ηδιημερίδα στην οποία παραβρέθηκε ο Τσίπρας ήταν της Σχολής Δημόσιας Πολιτικής Λύντον Τζόνσον (LBJ School of Public Affairs) του πανεπιστημίου του Τέξας στο Ώστιν στην οποία ο Βαρουφάκης είναι επισκέπτης και ο Γκαλμπρέιθ καθηγητής. Οι υπόλοιποι που άκουσαν τον Τσίπρα δεν αναφέρονται διότι απλά δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους.

Για ποια «διεθνή αυτιά» μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ακούνε τις απόψεις του; Ποιο είναι το ευρύ δίκτυο οικονομολόγων και διανοούμενων που δημιουργήθηκε; Ο Βαρουφάκης και ο φιλόσοφος Ζίζεκ; Είμαστε σοβαροί;

Εντάξει, να μη μιλήσουν με τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ αν και κακώς διότι αυτοί είναι που κρατάνε τα χρέη της Ελλάδας στα χέρια τους. Ας μας πουν επιτέλους ποιοι είναι οι σπουδαίοι που ακούνε τον Τσίπρα και μένουν με ανοικτό το στόμα. Ας μας πει ο αμετροεπής κ. Τσίπρας ποιες διεθνείς συμμαχίες έχει χτίσει οι οποίες θα του χρειαστούν όταν γίνει πρωθυπουργός.

Καλά, ο Σαμαράς που θα πάει να συνομιλήσει με τη Μέρκελ στο Βερολίνο είναι κακός Έλληνας. Αν αυτός ήταν πρωθυπουργός με ποιον θα μίλαγε τώρα που όλα κρέμονται σε μια κλωστή;

Η υπομονή της κοινωνίας εξαντλείται με τον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα με τον παντελώς προβληματικό κ. Τσίπρα. Η χώρα και το μέλλον της κύριε αρχηγέ του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κατάληψη σε σχολείο, ούτε κατάθεση στεφάνου με αλογοουρά. Αν θέλετε να κυβερνήσετε αυτή τη χώρα πρέπει πρώτα να σοβαρευτείτε. Κάντε μια αλλαγή για να σας πάρει στα σοβαρά κι ο κόσμος που τώρα σας γυρνά την πλάτη.

Α.Ψ.