Λίγο καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου, οι αρμόδιοι του υπουργείου Περιβάλλοντος κ.λπ. έκριναν ότι ήταν απαραίτητη η προμήθεια 18 ελληνικών σημαιών για τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του υπουργείου, γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή.
Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης με τίτλο «Το γνωστό τέρας»:
Λίγο καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου, οι αρμόδιοι του υπουργείου Περιβάλλοντος κ.λπ. έκριναν ότι ήταν απαραίτητη η προμήθεια 18 ελληνικών σημαιών για τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του υπουργείου (περί τα 12, αν δεν κάνω λάθος) και, υποθέτω, για τα γραφεία υπουργού, υφυπουργού και άλλων μεγαλοσχημόνων.
Προφανώς, οι σημαίες που υπήρχαν είχαν φθαρεί, οπότε πολύ ορθά έπραξαν οι αρμόδιοι: το επιβάλλει η στοιχειώδης αξιοπρέπεια, ακόμη και στους χρεοκοπημένους, το εθνικό σύμβολο να μην είναι σε κατάσταση πατσαβούρας.
Εξάλλου, το κόστος για την προμήθειά τους ήταν αμελητέο: 398,52 ευρώ με τον ΦΠΑ, μόλις 18 ευρώ το τεμάχιο. Μιλούμε, δηλαδή, για απλές σταμπωτές σημαίες από ευτελές συνθετικό ύφασμα, όχι τίποτε ραφτές από βαρύ λινό ύφασμα εμπλουτισμένο με μαλλί.
Ωστόσο, το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι, στην τρισέλιδη απόφαση για την προμήθεια, η έγκριση βασίζεται σε 9 διαφορετικούς νόμους, 3 προεδρικά διατάγματα, 5 υπουργικές αποφάσεις και μία πρωθυπουργική! Περίτρανη απόδειξη του λόγου για τον οποίο το ελληνικό Δημόσιο έχει αποτύχει στον προορισμό του: η λογική της λειτουργίας του είναι βασισμένη στην τήρηση των τύπων και των κανονισμών, όχι στην παραγωγή αποτελέσματος.
Υπό το κράτος μιας τέτοιας λογικής, ακόμη και ο ικανός υπάλληλος υποχρεώνεται να γίνει άχρηστος. Αν μάλιστα αναλογισθούμε και την ταυτόχρονη ισχύ του νόμου του Πάρκινσον (μια δουλειά επεκτείνεται όσο χρειάζεται για να καλύψει τον διαθέσιμο χρόνο για την ολοκλήρωσή της), ο καθένας καταλαβαίνει γιατί ο Καραμανλής Β΄ εξαντλήθηκε και μόνο που μίλησε για «επανίδρυση του κράτους»...
Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης με τίτλο «Το γνωστό τέρας»:
Λίγο καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου, οι αρμόδιοι του υπουργείου Περιβάλλοντος κ.λπ. έκριναν ότι ήταν απαραίτητη η προμήθεια 18 ελληνικών σημαιών για τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του υπουργείου (περί τα 12, αν δεν κάνω λάθος) και, υποθέτω, για τα γραφεία υπουργού, υφυπουργού και άλλων μεγαλοσχημόνων.
Προφανώς, οι σημαίες που υπήρχαν είχαν φθαρεί, οπότε πολύ ορθά έπραξαν οι αρμόδιοι: το επιβάλλει η στοιχειώδης αξιοπρέπεια, ακόμη και στους χρεοκοπημένους, το εθνικό σύμβολο να μην είναι σε κατάσταση πατσαβούρας.
Εξάλλου, το κόστος για την προμήθειά τους ήταν αμελητέο: 398,52 ευρώ με τον ΦΠΑ, μόλις 18 ευρώ το τεμάχιο. Μιλούμε, δηλαδή, για απλές σταμπωτές σημαίες από ευτελές συνθετικό ύφασμα, όχι τίποτε ραφτές από βαρύ λινό ύφασμα εμπλουτισμένο με μαλλί.
Ωστόσο, το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι, στην τρισέλιδη απόφαση για την προμήθεια, η έγκριση βασίζεται σε 9 διαφορετικούς νόμους, 3 προεδρικά διατάγματα, 5 υπουργικές αποφάσεις και μία πρωθυπουργική! Περίτρανη απόδειξη του λόγου για τον οποίο το ελληνικό Δημόσιο έχει αποτύχει στον προορισμό του: η λογική της λειτουργίας του είναι βασισμένη στην τήρηση των τύπων και των κανονισμών, όχι στην παραγωγή αποτελέσματος.
Υπό το κράτος μιας τέτοιας λογικής, ακόμη και ο ικανός υπάλληλος υποχρεώνεται να γίνει άχρηστος. Αν μάλιστα αναλογισθούμε και την ταυτόχρονη ισχύ του νόμου του Πάρκινσον (μια δουλειά επεκτείνεται όσο χρειάζεται για να καλύψει τον διαθέσιμο χρόνο για την ολοκλήρωσή της), ο καθένας καταλαβαίνει γιατί ο Καραμανλής Β΄ εξαντλήθηκε και μόνο που μίλησε για «επανίδρυση του κράτους»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου