Κυβέρνηση τελευταίας ευκαιρίας

Έχουν δίκιο όλοι όσοι (κυρίως νεοδημοκράτες) έχουν θυμώσει με την αναβάθμιση του κυβερνητικού ρόλου του ΠΑΣΟΚ και του πληθωρικού αρχηγού του;

Είχαν άραγε κάποια λογική οι προτάσεις που ακούστηκαν από πολλούς, κυρίως μέσα στην Νέα Δημοκρατία για άμεσες εκλογές μετά την αποσκίρτηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση;

Βλέποντας εκ των υστέρων και πιο ψύχραιμα τα πράγματα, έχοντας και γνώση πλέον για την σύνθεση της νέας δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ας επιχειρήσουμε μια (παρακινδυνευμένη;) εκτίμηση για όσα έγιναν και κυρίως για όσα θα (πρέπει να) γίνουν στο άμεσο μέλλον από αυτή την κυβέρνηση.

Αν θέλει κανείς να είναι αντικειμενικός και δίκαιος, θα πρέπει να αναγνωρίσει πως τα δύο κυβερνητικά κόμματα έχουν «εισφέρει» στην νέα κυβέρνηση (με ελάχιστες εξαιρέσεις), το καλύτερο έμψυχο δυναμικό που έχουν στο κοινοβουλευτικό «ρόστερ» τους. Αυτό από μόνο του σηματοδοτεί την σημασία αυτής της κυβέρνησης για την χώρα και το πολιτικό σύστημα. Σε περίπτωση που αυτή η «σύνθεση» αποτύχει να φέρει σε πέρας το έργο που καλείται να εκτελέσει, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, τουλάχιστον σε επίπεδο προσώπων και τουλάχιστον από αυτά τα δύο κυβερνητικά κόμματα. Η επόμενη λύση συνεπώς σε μια τέτοια περίπτωση, είναι οι εκλογές, με ότι αυτό συνεπάγεται για την χώρα.

Δεν νομίζω προσωπικά πως βλάπτουν γενικά οι εκλογές και μάλλον είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως αντί να «σέρνεται» μια κυβερνητική δυσπραγία, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να καταφεύγει κανείς στην λαϊκή ετυμηγορία. Μονάχα που τούτη την ώρα και δεδομένης της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης, δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη πως οι εκλογές θα μπορέσουν να λύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα κυβερνητικής δυσπραγίας. Αντίθετα, ίσως περιπλέξουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα, οδηγώντας σε πλήρες κυβερνητικό αδιέξοδο την χώρα. Ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση, η δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, μπορεί να καταστήσει αδύνατη κάθε απόπειρα «πολιτικού εκβιασμού» του εκλογικού σώματος, με συνέπεια, ακόμη και πολλαπλές συνεχόμενες εκλογές να μην σταθεί δυνατόν να προσφέρουν την πολυπόθητη λύση. Μετά; Μπορεί να εγγυηθεί όποιος θα επιθυμούσε πρόωρες εκλογές αυτή την ώρα, αν θα άντεχε η οικονομία και η κοινωνία έναν τέτοιο ατελέσφορο εκλογικό μαραθώνιο;

Όσον αφορά τώρα στην αναβαθμισμένη για πολλούς συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, θα έλεγα πως εδώ δεν χωρούν μικρότητες και ανασφάλειες. Δυστυχώς τα μαθηματικά είναι αδυσώπητα. Οι εκλογές του Ιουνίου του 2012 έφεραν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα (οι δημοσκοπήσεις δεν παράγουν ευτυχώς ή δυστυχώς χειροπιαστά αποτελέσματα), δηλαδή, 30% ΝΔ, 12% ΠΑΣΟΚ. Βάσει αυτού του αποτελέσματος οποιοσδήποτε καλόπιστος παρατηρητής θα διαπιστώσει πως η κυβερνητική συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ είναι αναλογικά θεμιτή.

Συνεπώς, η νέα δικομματική κυβέρνηση είναι μια «κυβέρνηση τελευταίας ευκαιρίας». Όχι φυσικά για την χώρα, το έχουμε γράψει και παλαιότερα, οι χώρες δεν πεθαίνουν ποτέ. Η «τελευταία ευκαιρία» αφορά την αλλαγή του πολιτικο-οικονομικού μοντέλου της χώρας. Έχω την άποψη και την έχω καταθέσει πολλές φορές εδώ μέσα, πως αν δεν αλλάξουμε ως χώρα το ΛΑΘΟΣ μοντέλο ανάπτυξης, δημόσιας διοίκησης και πολιτικής διακυβέρνησης που ακολουθήσαμε ως τώρα, η χώρα θα μείνει για πολλά χρόνια δέσμια της οικονομικής κρίσης και οι πολίτες θα φτωχαίνουν συνεχώς και θα ριζοσπαστικοποιούνται ολοένα και περισσότερο, με συνέπειες ανυπολόγιστες για το πολιτικό μέλλον της χώρας. Κοιτάζοντας την σύνθεση της νέας κυβέρνησης και λαμβάνοντας υπόψη, αφενός της απομάκρυνσης του «χειρόφρενου» της ΔΗΜΑΡ και αφετέρου την εκπεφρασμένη βούληση των δύο εναπομεινάντων εταίρων στην κατεύθυνση αυτής της τόσο κρίσιμης αλλαγής μοντέλου ανάπτυξης, έχει την αίσθηση πως αυτή η απαραίτητη δομική μεταρρύθμιση για την χώρα θα γίνει ΤΩΡΑ ή ΠΟΤΕ.

Σε αυτή την άποψη, συνηγορούν τόσο τα πρόσωπα που έχουν επιλεγεί σε συγκεκριμένους τομείς πολύ κρίσιμους για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος (Κ. Μητσοτάκης, Α. Γεωργιάδης, Γ. Στουρνάρας, Γ. Μιχελάκης, κ.α.), όσο και η κατευθύνσεις και οι στόχοι που ξεκάθαρα έθεσε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ήδη από την πρώτη πανηγυρική συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Πιστεύω πως όλοι όσοι έχουμε την γνώμη πως η χώρα θα πρέπει να εξακολουθήσει να πορεύεται εντός της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής ένωσης, όσοι καταλαβαίνουμε πως έχουμε ήδη φύγει από την εποχή των μνημονίων και περάσαμε στην εποχή των αποφάσεων επί του πρακτέου εντός της χώρας, όσοι αισθανόμαστε πως πλησιάζει επιτέλους η ώρα της τελικής και καθοριστικής (για ολόκληρη την Ευρώπη) διαπραγμάτευσης και συμφωνίας για την μελλοντική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ζώνης του Ευρώ, όλοι όσοι παλεύουμε για την αλλαγή του λανθασμένου κρατικοδίαιτου μοντέλου ανάπτυξης που ακολούθησε μέχρι τώρα η χώρα, θα πρέπει να ευχόμαστε να πετύχει στο έργο της αυτή η κυβέρνηση της «τελευταίας ευκαιρίας». Και όχι μονάχα να ευχόμαστε, αλλά να βάζουμε και πλάτη γι’ αυτό, στηρίζοντας τον Πρωθυπουργό και κάθε προσπάθεια που θα αναλαμβάνει αυτός και η κυβέρνησή του προς την σωστή κατεύθυνση, χωρίς περιττές γκρίνιες και άκαιρες απογοητεύσεις. Κι αυτό επειδή, είναι για όλους μας ξεκάθαρο πως η επόμενη καλύτερη λύση για την χώρα, δυστυχώς δεν φαίνεται καν στον πολιτικό ορίζοντα.

Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια λέει ο θυμόσοφος λαός μας!

Akenaton