Πολλά είναι τα πολιτικά συμπεράσματα που έβγαλε το πολιτικό θρίλερ των σχεδόν 5 ωρών, από τις 9 χθες το βράδυ μέχρι τη 1 τα ξημερώματα όταν οι υπουργοί της ΝΔ αναχωρούσαν από το Μαξίμου με βλέμμα ανακούφισης. Τα όσα έγιναν δε μπορούσαν σε καμιά περίπτωση να προβλεφθούν μέχρι που πέρασε το κατώφλι του Μαξίμου ο Φώτης Κουβέλης. Όλοι ήταν σίγουροι, ακόμη και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς ότι οι πολιτικές συμφωνίες τηρούνται στο ακέραιο και δεν κάνουν πίσω ορισμένοι, ειδικά όταν κινδυνεύει η χώρα.
Προφανώς κάποιοι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου, αδυνατούν να αφουγκραστούν την κοινωνία και άγονται και φέρονται είτε από συμφέροντα που κρύβονται πίσω τους είτε από αδυναμία να βάλουν πλάτη για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Αν θα ήθελε κανείς να τα βάλει όλα κάτω και να αναζητήσει τι συνέβη χθες το βράδυ θα μπορούσε να πει τα εξής:
1.Πάμε πλέον σε δικομματική κυβέρνηση με τη συμμετοχή μόνο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ότι καλύτερο καθώς γνωρίζουμε τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ και τι προβλήματα έχει ως κόμμα, αλλά και το παρελθόν του. Όπως επίσης ξέρουμε και τον μικρομεγαλισμό του κ. Βενιζέλου. Είναι, όμως, μια λύση ανάγκης και ο πρωθυπουργός το γνωρίζει αυτό. Αν θα λειτουργήσει το σχήμα, θα το δούμε στην πορεία.
2.Ο κόσμος δε θέλει εκλογές. Το λένε οι δημοσκοπήσεις, το ξέρουν τα κόμματα, το γνωρίζει και το Μαξίμου με τα κρυφά γκάλοπ. Επίσης, όποιον νουνεχή πολίτη ρωτήσεις θα σε πει τρελό να του έλεγες ότι στις 20 Ιουλίου θα έπρεπε να πάει στα εκλογικά κέντρα. Το ίδιο θα έλεγε και κάθε σοβαρός επιχειρηματίας της χώρας αυτής διότι εκλογές σημαίνει τώρα οικονομικό πισωγύρισμα αλλά και χτύπημα στον τουρισμό, τη μοναδική μας ελπίδα. Τέλος, θα έθετε εν αμφιβόλω το πρόγραμμα προσαρμογής της χώρας και τις επόμενες δόσεις. Μας προειδοποίησαν άλλωστε χθες Κομισιόν, ΔΝΤ, Ουάσιγκτον. Θα ήμασταν τρελοί, λοιπόν αν η χώρα οδηγούνταν σε εκλογές. Τελεία και παύλα για όσους ακόμη επιμένουν ότι είναι τώρα η ώρα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και ότι ο Σαμαράς θα μπορούσε να ξεφορτωθεί τους άλλους. Μπροστά στη σωτηρία της χώρας τα μικροκομματικά υποχωρούν. Το είπε και στο διάγγελμά του και οι πραγματικοί ηγέτες αυτό κάνουν.
3.Μπορεί να κατηγορήσεις για χίλια πράγματα τον κ. Βενιζέλο, αλλά είναι «γάτα». Μυρίζεται τη βρομιά, μυρίζεται τον κίνδυνο και κυρίως είναι θεσμικός. Κατάλαβε ότι αν έπεφτε κι αυτός στη φάκα των πρόωρων εκλογών το πιο πιθανό ήταν να μην έβλεπε ούτε τον εαυτό του στη Βουλή. Εξ’ ου και περίμενε να κάνει το στραβοπάτημα ο Κουβέλης και να βγει από πάνω. Και σκεφτείτε: Είναι ο ίδιος Βενιζέλος που υποτίθεται ότι «συμμάχησε» με τον Κουβέλη. Αυτό, φυσικά, δείχνει κι έναν πολιτικό αμοραλισμό που διακρίνει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, ο κ. Βενιζέλος ελπίζει στην επιτυχία της κυβέρνησης. Να υπάρξουν καλά νέα στην οικονομία, να αντέξει η κυβέρνηση μέχρι την έξοδο από την κρίση, να ληφθούν αποφάσεις υπέρ της ελάφρυνσης των πολιτών. Τότε μπορεί κι ο ίδιος να καρπωθεί εκλογικά καθώς θα εμφανίζεται ως παράγοντας σταθερότητας. Και στο τέλος – τέλος δε θα εμφανίζεται ως ο πυρπολητής της κυβέρνησης ή ως αυτός που έβαλε την Ελλάδα σε περιπέτειες.
4.Τι να πει κανείς για τον Φ. Κουβέλη. Αυτοκτόνησε πολιτικά με την απίστευτη κωλοτούμπα που έκανε. Τον τράβηξε πίσω το… αριστερό του παρελθόν; Έπαθε πολιτικό βέρτιγκο; Υπάρχουν άλλα συμφέροντα πίσω από αυτόν; Η ουσία είναι ότι στη συνείδηση του κόσμου εμφανίζεται ως ο άνθρωπος που έθεσε σε κίνδυνο την πολιτική σταθερότητα της χώρας. Και ως ο πολιτικός που ενώ είχε δώσει ουσιαστικά τα χέρια για την ΕΡΤ, έκανε πίσω. Είναι ντροπή άλλωστε να βγαίνει από την κυβέρνηση όταν ο κ. Σαμαράς αποδέχθηκε ακόμη και την επαναπρόσληψη 2.000 εργαζόμενων. Δηλαδή παρ’ ολίγο να ρίξει την κυβέρνηση για 500 εργαζόμενους όταν εδώ κι ένα χρόνο έχει ψηφίσει απίστευτα σκληρά μέτρα. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες μας, κορυφαία στελέχη της ΔΗΜΑΡ και στενοί του συνεργάτες τον βρίζουν άγρια για τις επιλογές του.
5.Πάντως, η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ θα μας κάνει κι ένα καλό. Θα φύγει ο Ρουπακιώτης και ο Μανιτάκης, ίσως οι χειρότεροι υπουργοί της μεταπολίτευσης. Ποιοι θα έρθουν ή αν οι Πασόκοι θα είναι καλύτεροι αυτό είναι άλλο θέμα.
6.Και κάτι για τον Αντ. Σαμαρά. Απέδειξε δύο πράγματα: 1ον: Ότι μπορεί να κάνει υποχωρήσεις σε λιγότερο σοβαρά θέματα όπως ο αριθμός των εργαζόμενων. Δεν μπορούσε όμως να κάνει πίσω στην αταλάντευτη θέση του για εξυγίανση του καναλιού. Αν έκανε πίσω θα έχανε την ευκαιρία να προχωρήσει στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που ζητούν όλοι. Και 2ον: Απέδειξε ότι μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε πιο ήρεμα νερά, μακριά από πρόωρες εκλογές και καταστροφικά σενάρια. Αν θα μπορέσει να κρατήσει γερά το πηδάλιο με υποναύαρχο μόνο τον Βενιζέλο, αυτό θα το δούμε σύντομα. Άλλωστε, όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο, η κυβέρνηση απέφυγε τις εκλογές, όμως το φθινόπωρο είναι καυτό καθώς έρχονται πιο κρίσιμα θέματα σε σχέση με το… άδειο πουκάμισο της ΕΡΤ.
Είναι ώρες ευθύνης για όλους. Προέχει η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση και η βελτίωση της ζωής των πολιτών. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες για αγρίους.
Α.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου