Γράφαμε και προσφάτως ότι το πολιτικό τοπίο είναι τόσο ρευστό που τα πάντα είναι ανοικτά στα κόμματα τους επόμενους μήνες. Επίσης, ότι ήδη έχουν αρχίσει οι συζητήσεις και οι παρασκηνιακές ζυμώσεις για τη δημιουργία κόμματος που θα γεμίσει το κενό του ΠΑΣΟΚ, θα πάρει ό,τι μπορεί από τα δεξιά, θα μαζέψει και τους φευγάτους προς τον ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι πασπαλισμένο με τη χρυσόσκονη του εκσυγχρονισμού.
Αυτό το κενό επιχειρούν ήδη, μέσω των media, κάποιοι να το καλύψουν με δοκιμασμένες και για πολλούς αποτυχημένες συνταγές. Έτσι έχουν αρχίσει πάλι να μιλάνε για το λεγόμενο «κόμμα Παπαδήμου» και να πλασάρουν ξανά τον πρώην τραπεζίτη και πρωθυπουργό ως σοβαρή εναλλακτική λύση, που «νοσταλγούν οι Έλληνες», που έχει ισχυρή προσωπικότητα στο εξωτερικό και μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί (γιατί δεν το έκανε όμως πριν από μερικούς μήνες;).
Κάποιοι προβάλλουν το ήρεμο, συγκαταβατικό πρόσωπο του νεοεκσυγχρονιστή Λουκά Παπαδήμου ως τον άνθρωπο που μπορεί να ξαναφέρει την κεντροαριστερά στην εξουσία και να αποδομήσει τη λαϊκίστικη ρητορεία του κ. Τσίπρα. Τις επόμενες εβδομάδες θα βλέπουμε συχνά – πυκνά δημοσιεύσεις για τον κ. Παπαδήμο ενώ κι ο ίδιος θα παρεμβαίνει όποτε μπορεί. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η διαρροή του non paper για την κατάσταση της οικονομίας, ούτε και ότι τα διαπλεκόμενα κέντρα συμφερόντων που τον επέβαλλαν εξακολουθούν να τον χαρακτηρίζουν ως …«εθνική εφεδρεία». Να μην ξεχνάμε την επίσκεψή του στην Κύπρο, που δημιούργησε περίεργους συνειρμούς για έναν υπηρεσιακό πρωθυπουργό, που στην ατζέντα του δεν περιλαμβάνονταν τα εθνικά θέματα.
Επίσης, θα δούμε πολλούς εκσυγχρονιστές παλαιάς και νέας κοπής να βγαίνουν μπροστά και να μιλάνε για την ανάγκη νέων οραμάτων, στόχων, σχεδίων κ.λπ. Δεν είναι καθόλου τυχαία η παρέμβαση προχθές του Αλέκου Παπαδόπουλου, υπουργού του Σημίτη και τα τελευταία χρόνια απομακρυσμένου από τα κοινά. Μίλησε για Σχέδιο 2020 προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση.Επίσης, δεν είναι τυχαίες οι συχνές παρουσίες του πρώην υπουργού του Σημίτη, Ν. Χριστοδουλάκη, του Γιάννη Στουρνάρα, του Γ. Φλωρίδη, του Τ. Γιαννίτση κ.λπ.
Αργά, μεθοδικά αλλά σταθερά θα δημιουργείται στην ελληνική κοινωνία από τα μέσα ενημέρωσης και τα πολιτική λόμπι, η ανάγκη ενός… Παπαδήμου που αφενός θα μας σώσει από την… επάρατη Δεξιά κι αφετέρου θα μαζέψει τα συντρίμμια της Ελλάδας μετά την πιθανή διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Να μας το θυμηθείτε. Μέσα στο καλοκαίρι, εκτός από το προσκήνιο της πολιτικής, θα έχουμε και πλούσιο παρασκήνιο. Και φυσικά οι γνωστοί κυρίαρχοι της ενημέρωσης θα κάνουν το τελικό τους παιχνίδι. Μπόμπολας και Ψυχάρης αφού απέτυχαν να προβλέψουν το ρεύμα Τσίπρα και μέχρι την τελευταία στιγμή στήριζαν τον ξοφλημένο Βενιζέλο, δεν θα έχουν πρόβλημα να στηρίξουν έναν Παπαδήμο. Όσο για τον Αλαφούζο, είναι γνωστές οι… όπου φυσάει ο άνεμος απόψεις του. Μέχρι τις εκλογές στήριζε αναφανδόν Παπαδήμο, τώρα το παίζει …αριστερός, αργότερα θα γίνει ξανά κεντρώος και ούτω κάθε εξής.
Θα έχει πολύ ενδιαφέρον σίγουρα να δούμε που θα κάτσει η μπίλια της πολιτικής κουζίνας. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε την πρόσφατη παρέμβαση του Κώστα Λαλιώτη στην οποία αντί να διαψεύσει με δυο λέξεις δημοσίευμα που τον έφερε ως σύμβουλο του Τσίπρα, κάθισε και έγραψε ολόκληρο … μανιφέστο για τη νέα κεντροαριστερά.
Υπενθυμίζουμε επίσης την πρόσφατη δήλωση του Π. Καμμένου με την οποία διόρθωσε την θέση του πως «δεν συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ παρά μόνο νεκρός» σε « δεν συνεργάζεται με τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά», αφήνοντας πολλά ερωτηματικά αν εννοεί πως θα μπορούσε να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με άλλο πρωθυπουργό. Άλλο πρωθυπουργό εκτός από τον εκλεγμένο Πρόεδρο του Πρώτου Κόμματος ; (Δεν του απάντησε κανείς όμως ότι διέπραξε δημοκρατικό και πολιτειακό –με όρους πολιτικής δεοντολογίας- ολίσθημα).
Σε κάθε περίπτωση ο Α. Σαμαράς το έχει δηλώσει ξεκάθαρα: Πρωθυπουργός πρέπει να είναι ο Πρόεδρος του πρώτου κόμματος.
Προφανώς ο Α. Σαμαράς χαλάει σε πολλούς τα σχέδια. Είναι εκείνοι που νομίζουν ότι επειδή ελέγχουν την περιοχή πέριξ της Βουλής και της Πλατείας Κολωνακίου, ελέγχουν και το λαϊκό αίσθημα. Είναι οι ίδιοι που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το ΟΧΙ του Σαμαρά στο Μνημόνιο, εκτός από επιλογή εθνικής ευθύνης, έσωσε και το Αστικό Πολιτικό Σύστημα στην φάση εκείνη. Με την θέση που πήρε τότε περιφρούρησε την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, διατηρώντας την πολιτική ομαλότητα σε μια χώρα που ήταν καζάνι που βράζει. Γιατί μόνο σε μια χώρα που υπάρχει πολιτική σταθερότητα και δημοκρατική ομαλότητα μπορούν να τεθούν οι βάσεις για την ανάπτυξη, την ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Είδαμε τι έγινε στη συνέχεια με την συγκυβέρνηση Παπαδήμου και την ψήφιση της δανειακής. Τρομοκρατημένο το Αστικό Πολιτικό Σύστημα τρέμει τώρα στην προοπτική μιας κυβέρνησης Τσίπρα και άλλων αριστερών δυνάμεων. Χτυπώντας αλύπητα τον Σαμαρά, είτε με το ΟΧΙ στο Μνημόνιο, είτε με το ΝΑΙ στην Δανειακή, το μόνο που κατάφεραν ήταν να φέρουν την Αριστερά στις πύλες της εξουσίας.
Και την ώρα αυτή υπάρχουν και κάποιοι κρατικοδίαιτοι διαπλεκόμενοι εκδότες που συνεχίζουν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά, στηρίζοντας απροκάλυπτα τον ΣΥΡΙΖΑ, για να θυσιάσουν τον Σαμαρά για 2η φορά, ώστε να μπορούν αυτοί την επόμενη μέρα να παίζουν απρόσκοπτα τα παιχνίδια τους.
Όλα αυτά βεβαίως την στιγμή που μαίνεται ο υπόγειος πόλεμος Ομπάμα – Μέρκελ ή καλύτερα ΗΠΑ – Ευρώπης για την παγκόσμια κυριαρχία σε οικονομικό επίπεδο. Η Ελλάδα είναι το κύριο πεδίο μάχης αυτού του πολέμου και όλοι ξέρουμε ότι οι διαπλεκόμενοι εκδότες σπεύδουν να συνταχθούν με την μία ή την άλλη πλευρά. Όπως έγραψαν άλλωστε πρόσφατα τα «Επίκαιρα», «η Γερμανία και οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν ενεργά στο προεκλογικό σκηνικό» με τις ΗΠΑ να «φαίνεται ότι ευνοούν μια μεταβολή στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, προς την κατεύθυνσηενίσχυσης του κόμματος που έχει επιλέξει την ανοιχτή σύγκρουση με τους Γερμανούς. Δηλαδήτον ΣΥΡΙΖΑ»!
Βάλτε τώρα σε όλα αυτά τα τεράστια συμφέροντα που επιβουλεύονται τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας μετά την ανακήρυξη της ΑΟΖ και θα καταλάβετε ποια θα είναι η μητέρα όλων μαχών. Σημειώστε και ότι τις τελευταίες εβδομάδες έχει εγκατασταθεί στην Αθήνα στέλεχος του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών που έχει άμεση ενημέρωση για τα ελληνικά αλλά και ευρωπαϊκά οικονομικά.
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι φανερό ότι έχει αλλάξει πολύ τις τελευταίες ημέρες. Γνωρίζει ότι δεν καλείται μόνο να σώσει για δεύτερη φορά το Αστικό Κοινοβουλευτικό Σύστημα. Γνωρίζει επίσης ότι ο μεγάλος κίνδυνος για την Πατρίδα δεν είναι μόνο οι συνιστώσες της συμφοράς του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και η πολιτική αναπηρία όλων των υπολοίπων που τους κάνει να ενεργούν ως μαριονέτες της κρατικοδίαιτης διαπλοκής.
Αλλά ο κόσμος που ανέδειξε τον Α. Σαμαρά στην Προεδρία της ΝΔ, είναι ο ίδιος που θα τον επιβάλλει Πρωθυπουργό της χώρας.
Αλλιώς η Ιφιγένεια θα είναι μια ακόμη τραγωδία που θα επαναληφθεί ως φάρσα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου