Η ανασφάλεια όλων μας πολλαπλασιάζεται δραματικά. Μέσα στην επιτεινόμενη οικονομική κρίση, οι κλοπές, το πλιάτσικο, οι εμπρησμοί, οι ένοπλες ληστείες και οι δολοφονίες καταγράφουν έναν συνεχώς αυξανόμενο φόβο. Μέγα τρόμο. Δίπλα μας γίνονται πλέον πρωτόγνωρα πράγματα.
Μόνο η λέξη «ζούγκλα» μπορεί και ταιριάζει στο να περιγράψει κάποιος την σημερινή κατάσταση. Η Ελλάδα κάνει έναν εσωτερικό πόλεμο. Το φόντο αυτής της άθλιας κατάστασης είναι εμπρός μας, την κάθε μέρα. Τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες (γήπεδα, συγκεντρώσεις, κλπ). Κατά συνέπεια, μπροστά σε αυτά τα πρωτόφαντα φαινόμενα τρόμου, η αυτοδικία ξεπροβάλλει αυτομάτως ως η ισχυρότερη παράμετρος και κοινωνική εκδοχή.
Ειδική περίπτωση αποτελεί ο 24χρονος φοιτητής από την Παιανία. Ο ίδιος πυροβόλησε και σκότωσε 43χρονο Αλβανό διαρρήκτη με καραμπίνα. Η έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας έφτασε στο απόγειό της, καλώντας και προσκαλώντας τις δικαιολογίες και την μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση από αυτό που λέγεται κοινώς «νόμιμη άμυνα».
Ο νεαρός φοιτητής αργότερα, μετά την σχετική απόφαση να μην προφυλακισθεί, τόνισε επί λέξει ότι «τα όπλα δεν είναι λύση» και πως ο ίδιος ελπίζει μελλοντικώς να «μην είναι παράδειγμα προς μίμηση». Με άλλα λόγια, ο εν λόγω φοιτητής απορρίπτει το «σύνδρομο του Τζον Γουέιν», ή δηλαδή της ανθρωποκτονίας του όποιου δεύτερος θα τραβήξει την σκανδάλη.
Φυσικά, η έκρηξη των εγκλημάτων δεν ήρθε μονομιάς. Απλά η κρίση έκανε τα πράγματα πλέον να καλπάζουν. Ανά κάθε 5’ λαμβάνει χώρα μια κλοπή ή μια διάρρηξη.
Ανά κάθε 15’ λαμβάνει χώρα και μια ληστεία. Ισχυρότατες μαφίες και λαβυρινθώδεις συμμορίες διανέμουν όπλα, ναρκωτικά, λευκή σάρκα και ούτω καθεξής. Η ΕΛΑΣ θεωρεί ότι υπάρχουν πάνω από 1.3 εκ. όπλα (κυνηγητικά και μη) στην Ελλάδα (οι δε εγγραφές στους κυνηγετικούς συλλόγους πανελλαδικά δεν ξεπερνούν τις 6.000). Μέσα σε όλα αυτά, η αυτοδικία για το νεαρό από την Παιανία ήρθε φυσικά και αβίαστα! Η κοινωνία μίλησε!
Ευτυχώς η Δικαιοσύνη αυτή τη φορά εξέδωσε μια αξιοτίμητη και γενναιόκαρδη απόφαση. Άφησε ελεύθερο τον 24χρονο, με περιοριστικούς όρους.
Σε κάποιες χώρες, εάν μπεις στο σπίτι-άσυλο του όποιου άλλου, ξέρεις ότι αυτό μπορεί να έχει αμετάκλητες συνέπειες για την ύπαρξή σου, ενώ ταυτόχρονα αυτό υποστηρίζεται και από γενναία ελαφρυντικά. Είδες «φως» και μπήκες; Καλώς! Μέγα ερώτημα: Θα ξαναβγείς σώος και αρτιμελής; Ας εκληφθεί ωστόσο η εν λόγω απόφαση ως μια όντως ιστορική απόφαση. Πρέπει.
Οι Έλληνες δικαστές «διάβασαν» σωστά τα μάτια και την ψυχή της Ελληνικής κοινωνίας. Ας αλλάξουν οι σχετικοί νόμοι επιτέλους. Τι πρέπει να γίνει δηλαδή σε αυτό τον διεξαγόμενο πόλεμο εντός της χώρας μας; Να παίζουμε με τις λέξεις και με τη νομολογία του εάν κάποιος αυτοαμύνθηκε ή αυτοδίκησε;
Δεν πρέπει οι σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα να επανεξεταστούν και να αλλάξουν; Θεωρώ πως ναι, αφού πλέον υπάρχει ομαδικός φόβος και τρόμος στη χώρα μας, ενώ (όπως με το νεαρό φοιτητή και το μαχαίρι στο λαιμό της μητέρας του), υπάρχουν τραυματικά γεγονότα που πρέπει να ληφθούν συνδυαστικά υπόψη (λχ., βρασμός ψυχής, ως διαταραχή μετατραυματικού στρες, σε συνδυασμό με την έννοια της αυτοσυντήρησης).
Ο τρόμος και η αποφυγή του, όπως και να το κάνουμε, είναι συλλογικό αρνητικό αγαθό, είναι ένα συλλογικό αίτημα και χρειάζεται μια συλλογική αντιμετώπιση.
Συνεπώς, με το ΔΝΤ στο πετσί μας, σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου το άδικο και η «ζούγκλα» μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε ως νομίμως αμυνόμενοι δράστες, θα πρέπει να αίρεται η μη κανονικότητα της αυτοάμυνας.
(Από την εφημερίδα «Παρασκήνιο»)
Γράφει ο
Ηλίας Καλλιώρας
Μόνο η λέξη «ζούγκλα» μπορεί και ταιριάζει στο να περιγράψει κάποιος την σημερινή κατάσταση. Η Ελλάδα κάνει έναν εσωτερικό πόλεμο. Το φόντο αυτής της άθλιας κατάστασης είναι εμπρός μας, την κάθε μέρα. Τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες (γήπεδα, συγκεντρώσεις, κλπ). Κατά συνέπεια, μπροστά σε αυτά τα πρωτόφαντα φαινόμενα τρόμου, η αυτοδικία ξεπροβάλλει αυτομάτως ως η ισχυρότερη παράμετρος και κοινωνική εκδοχή.
Ειδική περίπτωση αποτελεί ο 24χρονος φοιτητής από την Παιανία. Ο ίδιος πυροβόλησε και σκότωσε 43χρονο Αλβανό διαρρήκτη με καραμπίνα. Η έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας έφτασε στο απόγειό της, καλώντας και προσκαλώντας τις δικαιολογίες και την μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση από αυτό που λέγεται κοινώς «νόμιμη άμυνα».
Ο νεαρός φοιτητής αργότερα, μετά την σχετική απόφαση να μην προφυλακισθεί, τόνισε επί λέξει ότι «τα όπλα δεν είναι λύση» και πως ο ίδιος ελπίζει μελλοντικώς να «μην είναι παράδειγμα προς μίμηση». Με άλλα λόγια, ο εν λόγω φοιτητής απορρίπτει το «σύνδρομο του Τζον Γουέιν», ή δηλαδή της ανθρωποκτονίας του όποιου δεύτερος θα τραβήξει την σκανδάλη.
Φυσικά, η έκρηξη των εγκλημάτων δεν ήρθε μονομιάς. Απλά η κρίση έκανε τα πράγματα πλέον να καλπάζουν. Ανά κάθε 5’ λαμβάνει χώρα μια κλοπή ή μια διάρρηξη.
Ανά κάθε 15’ λαμβάνει χώρα και μια ληστεία. Ισχυρότατες μαφίες και λαβυρινθώδεις συμμορίες διανέμουν όπλα, ναρκωτικά, λευκή σάρκα και ούτω καθεξής. Η ΕΛΑΣ θεωρεί ότι υπάρχουν πάνω από 1.3 εκ. όπλα (κυνηγητικά και μη) στην Ελλάδα (οι δε εγγραφές στους κυνηγετικούς συλλόγους πανελλαδικά δεν ξεπερνούν τις 6.000). Μέσα σε όλα αυτά, η αυτοδικία για το νεαρό από την Παιανία ήρθε φυσικά και αβίαστα! Η κοινωνία μίλησε!
Ευτυχώς η Δικαιοσύνη αυτή τη φορά εξέδωσε μια αξιοτίμητη και γενναιόκαρδη απόφαση. Άφησε ελεύθερο τον 24χρονο, με περιοριστικούς όρους.
Σε κάποιες χώρες, εάν μπεις στο σπίτι-άσυλο του όποιου άλλου, ξέρεις ότι αυτό μπορεί να έχει αμετάκλητες συνέπειες για την ύπαρξή σου, ενώ ταυτόχρονα αυτό υποστηρίζεται και από γενναία ελαφρυντικά. Είδες «φως» και μπήκες; Καλώς! Μέγα ερώτημα: Θα ξαναβγείς σώος και αρτιμελής; Ας εκληφθεί ωστόσο η εν λόγω απόφαση ως μια όντως ιστορική απόφαση. Πρέπει.
Οι Έλληνες δικαστές «διάβασαν» σωστά τα μάτια και την ψυχή της Ελληνικής κοινωνίας. Ας αλλάξουν οι σχετικοί νόμοι επιτέλους. Τι πρέπει να γίνει δηλαδή σε αυτό τον διεξαγόμενο πόλεμο εντός της χώρας μας; Να παίζουμε με τις λέξεις και με τη νομολογία του εάν κάποιος αυτοαμύνθηκε ή αυτοδίκησε;
Δεν πρέπει οι σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα να επανεξεταστούν και να αλλάξουν; Θεωρώ πως ναι, αφού πλέον υπάρχει ομαδικός φόβος και τρόμος στη χώρα μας, ενώ (όπως με το νεαρό φοιτητή και το μαχαίρι στο λαιμό της μητέρας του), υπάρχουν τραυματικά γεγονότα που πρέπει να ληφθούν συνδυαστικά υπόψη (λχ., βρασμός ψυχής, ως διαταραχή μετατραυματικού στρες, σε συνδυασμό με την έννοια της αυτοσυντήρησης).
Ο τρόμος και η αποφυγή του, όπως και να το κάνουμε, είναι συλλογικό αρνητικό αγαθό, είναι ένα συλλογικό αίτημα και χρειάζεται μια συλλογική αντιμετώπιση.
Συνεπώς, με το ΔΝΤ στο πετσί μας, σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου το άδικο και η «ζούγκλα» μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε ως νομίμως αμυνόμενοι δράστες, θα πρέπει να αίρεται η μη κανονικότητα της αυτοάμυνας.
(Από την εφημερίδα «Παρασκήνιο»)
Γράφει ο
Ηλίας Καλλιώρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου