Εχθές, αποκτήσαμε πρωθυπουργό. Από σήμερα το μεσημέρι θα ‘χουμε και κυβέρνηση.
Μετά από σχεδόν οκτώ μήνες ιδιότυπης διακυβέρνησης, με προσωνύμια είτε ειδικού σκοπού είτε περιορισμένου χρόνου και ευθύνης είτε υπηρεσιακή, επιτέλους μία κανονική πολιτική κυβέρνηση, έστω και συμμαχική. Ο χρόνος που χάθηκε ήταν πολύς, ειδικά για μία χώρα που βρίσκεται σε κατάσταση νεκροφάνειας.
Εκτός από την υπογραφή του PSI και της δανειακής συμβάσεως θαρρείς και πάγωσε ο χρόνος ως προς αυτά που έπρεπε να έχουν γίνει και τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει. Ούτε μεταρρυθμίσεις έγιναν, ούτε ιδιωτικοποιήσεις, ούτε περιστολή του κράτους και των δαπανών του με καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων του δημοσίου, ούτε επενδυτικά σχέδια προχώρησαν, ούτε το φορολογικό καθεστώς άλλαξε, ούτε, ούτε, ούτε..
Έφθασε και τελειώνει ο Ιούνιος, και τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ, που έπρεπε να έχουν ληφθεί για να περιοριστεί το έλλειμμα αγνοούνται. Αντίθετα, σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τουλάχιστον άλλα 3,5 δισ., επειδή έχει πέσει έξω η εκτέλεση του προϋπολογισμού, και δεν ξέρω και πόσα άλλα καθώς η ύφεση οδεύει ακάθεκτη για το 7%. Εν τω μεταξύ η αγορά έχει κυριολεκτικά στεγνώσει και η ανεργία είναι θέμα ολίγων μηνών να φτάσει ή και να ξεπεράσει το 24% της Ισπανίας.
Και τώρα όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Εις το ακέραιον. Διαφορετικά παρά τα όσα ηρωικά και πένθιμα λέγονται ο Οκτώβριος θα θυμίζει παραμονές της επανάστασης των μπολσεβίκων στη Ρωσία το 1917 ή τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης του 1934 στη Γερμανία. Το κακό που έγινε αυτό το οκτάμηνο, και ειδικότερα το τελευταίο τρίμηνο, είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί, παρά τα όσα περί του αντιθέτου λέγονται. Όχι μόνον γιατί το κράτος ουσιαστικά «τσουλούσε» με σβηστές μηχανές, αλλά κυρίως επειδή, στο διάστημα αυτό, καλλιεργήθηκαν φρούδες ελπίδες περί δήθεν δυνατότητας επαναδιαπραγμάτευσης έως και κατάργησης του μνημονίου!
Πλέον στη χώρα υπάρχει μία νέα πραγματικότητα. Ο Λεβιάθαν του λαϊκισμού επέστρεψε. Δριμύτερος και ανυπόμονος. Αυτός θα είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον Αντώνη Σαμαρά. Αυτός μπορεί να «καταπιεί» την κυβέρνησή του. Οι πολίτες, λόγω της παροχολογίας που καλλιεργήθηκε από όλα τα κόμματα στο όνομα της κομματικής ιδιοτέλειας, έχουν την πεποίθηση ότι οι μέρες που έρχονται είναι καλύτερες.
Είτε επειδή εξελέγη στη Γαλλία ο Ολάντ είτε επειδή τα πράγματα αγριεύουν στην Ισπανία και την Ιταλία είτε επειδή οι εταίροι-δανειστές μας φοβήθηκαν τον Τσίπρα είτε επειδή «δεν μπορεί, η Μέρκελ θα λογικευτεί» είτε επειδή όλοι, μηδέ του Σαμαρά εξαιρουμένου, προσχώρησαν στο μέτωπο των «αμνημόνων», οι Έλληνες θεωρούμε ότι μπορεί να αποφύγουμε να πιούμε το πικρό ποτήρι. Μπορούμε να επιστρέψουμε σύντομα στα …κλέη του παρελθόντος.
Τώρα, που οι εκλογές τελείωσαν και οι πολιτικοί μας, αντί για υποσχέσεις στον μπάρμπα Γιώργο και την κυρά Χρυσούλα, πρέπει να ξανασυζητήσουν με τους αντιπροσώπους της τρόικας για την επόμενη δόση, τώρα θα δούμε πόση αξία είχαν τα συνθήματα για «καμία μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις», «καμία απόλυση στο δημόσιο», «100.000 νέες θέσεις εργασίας», «δουλειές, δουλειές, δουλειές», «ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη», «μείωση των φόρων και των φορολογικών συντελεστών», «ρευστότητα στην αγορά» και άλλα τέτοια εύηχα. Τώρα θα δούμε αν οι προεκλογικές ρητορείες μπορούν να γίνουν πράξη ή οι προσπάθειες της κυβέρνησης θα προσομοιάζουν με των Τρώων τις συφοριασμένες προσπάθειες.
Αν αυτά δεν γίνουν, αν η επαναδιαπραγμάτευση περιοριστεί σε διετή επιμήκυνση για να περιοριστούν τα ελλείμματα και κάποια κονδύλια του ΕΣΠΑ, τα οποία ούτως ή άλλως υπήρχαν και δεν τα απορροφούσαμε. Αν από το φθινόπωρο αρχίζουν να καταρρέουν ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, σχολεία, δημόσιες επιχειρήσεις, υγιείς, μέχρι πρότινος, εταιρείες. Αν γίνουν όλα αυτά, τότε τι θα συμβεί;
Θα αρκεί το γεγονός ότι υπάρχει συμμαχική κυβέρνηση για να ηρεμήσει η κοινωνία; Επειδή θα υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να ψηφίζονται νόμοι και να λαμβάνονται αποφάσεις θα καταλαγιάσει η λαϊκή δυσαρέσκεια; Πόσο χρόνο θα διαρκέσει η ανοχή των πολιτών, των συνδικάτων και των κομμάτων της αντιπολίτευσης; Τρείς μήνες; Τέσσερις; Έξι; Μέχρι τα Χριστούγεννα; Είναι αρκετός ο χρόνος για να παράξει απτά και θετικά αποτελέσματα η κυβέρνηση; Για να τελεσφορήσουν οι πολιτικές της; Για να αλλάξει γραμμή η Ευρώπη;
Επειδή μετά τον Χριστό σταμάτησαν να γίνονται θαύματα, και δεν μπορείς με ένα καρβέλι ψωμί και ένα ψάρι να χορτάσεις, όπως στην Κανά, 11.000.000 Έλληνες και 1.500.000, ίσως και περισσότερους, μετανάστες, νόμιμους και παράνομους, καλόν είναι από σήμερα κιόλας ο νέος πρωθυπουργός και οι εταίροι του στην κυβέρνηση να «γειώσουν» το λαό. Να του πουν, έστω και τώρα, την αλήθεια που προεκλογικά την απέκρυπταν.
Δεν ξέρω αν μπορούν να το κάνουν, αλλά πρέπει να το προσπαθήσουν…
Φελνίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου