Πρέπει να θίχτηκαν πολλά και διάφορα συμφέροντα (κυρίως κομματικά) από την αυτονόητη επιλογή του κ. Σαμαρά για το υπουργείο Οικονομικών, αφού τόσο κατά τη διάρκεια των προσπαθειών σχηματισμού κυβέρνησης την περασμένη εβδομάδα όσο και σήμερα, αμέσως μετά την ανακοίνωση του ονόματός του κ. Στουρνάρα, βγήκαν τα μαχαίρια…
Και τι δεν είπαν…Μέχρι και το ότι είναι άνθρωπος του Αλαφούζου και όχι τυχαία αφού ως γνωστόν το συγκρότημα του Φαλήρου χτυπά την κυβέρνηση και τον κ. Σαμαρά προσωπικά και εκτιμούν ότι έτσι θα ξεσηκώσουν τη βάση της Ν.Δ.
Και όλες αυτές οι άθλιες συμπεριφορές και φήμες προέρχονται από την ίδια πηγή που έκανε όλο το παιχνίδι, πριν ακόμα από τις εκλογές. Δηλαδή, από τα κομματικά επιτελεία της Ιπποκράτους και εκεί… τριγύρω, κατά Αιόλου μεριά, όπου βρίσκεται εγκατεστημένο ακόμη το σύστημα Παπανδρέου.
Σ΄ αυτή την πολεμική φαίνεται να πρωτοστατεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο οποίος θεωρεί ότι δεν πρέπει να συνδεθεί η όποια αποτυχία της κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, μέσω της συμμετοχής ενός στελέχους του στην κυβέρνηση. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο Γιάννης Στουρνάρας, μόνο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι, προβληματίζει το γεγονός πως είναι δυνατόν ένας αρχηγός ελληνικού κόμματος να θεωρεί σίγουρη την αποτυχία της κυβέρνησης που ο ίδιος στηρίζει…
Άραγε δεν αντιλαμβάνεται ότι αν στους επόμενους τρεις μήνες η κυβέρνηση συνεργασίας (με κορμό τη ΝΔ και συμμετοχή των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά δεν καταφέρει να αντιστρέψει το κλίμα με στοχευμένες κινήσεις στο τομέα της σταθεροποίησης και κυρίως της ανάπτυξης, να επαναδιαπραγματευθεί το δεύτερο μνημόνιο και να περιορίσει τις δυσμενείς επιπτώσεις στην κοινωνία και ειδικά στους ανέργους η Ελλάδα θα έχει οριστικά χάσει μια τελευταία ιστορική ευκαιρία;
Ακόμη και αν δεν το πιστεύει, δεν οφείλει να αγωνιστεί προκειμένου να αποτρέψει το εφιαλτικό ενδεχόμενο;
Εκτός και αν θεωρεί ότι αυτή την ιστορική συγκυρία, σημασία έχει να προβάλλει τον εαυτό του ή τους φίλους του. Αυτούς που έβαλε στην κυβέρνηση και επειδή τους είχε τοποθετήσει το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ σε χαμηλή θέση, θεωρεί ότι δεν συνδέονται με το ΠΑΣΟΚ….
Κατανοούμε την ανθρώπινη φιλοδοξία του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και την αγωνία του να επιβιώσει πολιτικά αλλά δεν μπορούμε να το αποδεχθούμε. Για το καλό της χώρας.
Άλλωστε, η εμπειρία έδειξε ότι το ερμαφρόδιτο σύστημα Παπαδήμου -που οι ίδιοι προώθησαν με νύχια και με δόντια- απέτυχε παταγωδώς. Όπως προσωπικά και ο κ. Βενιζέλος που με τα… ταχύρρυθμα οικονομικά του, μας οδήγησε στη λαίλαπα των μνημονίων, αλλά απέτυχε να αντιληφθεί τι συμβαίνει, σε βαθμό που δεν εννοεί να πιστέψει ότι η χώρα μπορεί να σωθεί.
Στην ίδια κατεύθυνση είναι και το άθλιο παιχνίδι που αποκάλυψε μάλιστα ο κ. Κουβέλης, το οποίο άρχισε πριν τις εκλογές και ξεδιπλώθηκε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης όταν ο κ. Βενιζέλος αρνήθηκε – με τη σιωπή του- να στηρίξει την επιλογή Στουρνάρα για το υπουργείο Ανάπτυξης, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα αναζητούσε τρόπους να ρίξει την ευθύνη τη μια στον κ. Σαμαρά και την άλλη στον κ. Κουβέλη.
Αντί λοιπόν ο κ. Βενιζέλος να υποσκάπτει την υπερκομματική επιλογή Σαμαρά με τον κατά γενική ομολογία καταλληλότερο, – αφού ακόμα και το Ρώυτερς” τον εκθειάζει αποκαλώντας τον “ο κ. Ευρώ” – να αναλάβει τις οικονομικές τύχες της χώρας, καλό θα ήταν να δει τα λάθη του. Γιατί από αυτά μπορεί να μάθει…
Να σημειωθεί ότι στις σημερινές του δηλώσεις ο κ. Βενιζέλος αποκάλυψε ότι η Εθνική Διαπραγματευτική Ομάδα στην οποία επιμένει, πρέπει να λειτουργεί παράλληλα με την κυβέρνηση.
Επομένως, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κ. Βενιζέλος, προτού καλά – καλά αρχίσει να λειτουργεί αυτή η κυβέρνηση θέλει να συγκροτηθεί μια… παρακυβέρνηση στην οποία πιθανότατα θα έχει κι αυτός λόγο ενώ θα πιστωθεί την πατρότητα της ιδέας.
Γίνεται όμως να λειτουργεί σοβαρά μια χώρα όταν έχουμε την κυβέρνηση, έχουμε και μια παρακυβέρνηση κι ο ένας μπλέκεται στα πόδια του άλλου;
Ως τρίτο κόμμα ο κ. Βενιζέλος πρέπει να καταλάβει ότι τον πρώτο λόγο στη διαπραγμάτευση τον έχει ο πρωθυπουργός. Αυτός χαράσσει τη γραμμή και υπάρχουν τα οικονομικά υπουργεία που θα υλοποιήσουν τις πολιτικές. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Η Ελλάδα χρειάζεται εθνική ομοψυχία κι εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης. Όχι μια παρακυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου