Το ερώτημα που προκύπτει σε αυτή την περίπτωση είναι που στο καλό ποντάρει ο Σαμαράς με τα μέτρα; Η απάντηση είναι στο πρωτογενές έλλειμμα. Αυτό τον οικονομικό δείκτη προσπαθεί να ισοσκελίσει. Γι αυτό και τα μέτρα που παίρνει είναι περισσότερα απο όσα χρειάζονται, καθώς συνυπολογίζει και μια απόκλιση απο το στόχο. Για να το πούμε πιό απλά, το πρωτογενές έλλειμμα είναι σαν να έχει μια επιχείρηση έσοδα 2000 ευρώ και έξοδα 2.500 ευρώ. Το συνολικό έλλειμα είναι όταν η επιχείρηση έχει να εξυπηρετήσει και 1000 ευρώ δάνειο. Βάλτε τώρα την Ελλάδα στη θέση της επιχείρησης και έχετε την απάντηση σε δύο πράγματα: Πρώτον σε οτι αφορά την αδυναμία της να ανοίξει ένα παιχνίδι εκβιασμών, όπως προτείνουν μερικοί. Είναι απο χέρι χαμένη, γιατί χωρίς οικονομική βοήθεια θα κάνει εσωτερικά μπάμ με απρόβλεπτες συνέπειες. Δεύτερον, αν παρατηρήσει κάποιος τον δείκτη πρωτογενούς ελλείμματος, θα διαπιστώσει οτι παρά το γεγονός της αποτυχίας να πιάσει το στόχο που κάθε φορά τίθεται, ο δείκτης συνεχώς βελτιώνεται, ως αποτέλεσμα βέβαια της συνεχούς υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου του λαού. Με τις νέες περικοπές ο Σαμαράς -μη έχοντας άλλη δυστυχώς επιλογή- κατεβάζει κι άλλο το βιοτικό επίπεδο, ελπίζοντας να κερδίσει το στοίχημα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Να φέρει δηλαδή τα έσοδα πάνω απο τα έξοδα, για να μπορέσει μετά να βρεθεί απέναντι στους δανειστές απο θέση ισχύος. Αν το καταφέρει θα φανεί στο ταμείο της διετίας που ο ίδιος προσδιόρισε. Αν δεν το καταφέρει και οι θυσίες των πολιτών θα πάνε χαμένες και η Ελλάδα θα ψάχνει την τύχη της στην Αφρική...
Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωστόπουλος
http://fimotro.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου