Αν κάποιος άνθρωπος ερχόταν στην Ελλάδα και δεν ήξερε τι… παίζει θα έλεγε ότι η ζει τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας ή μάλλον της κυβέρνησης. Θα πίστευε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται τρία – τέσσερα χρόνια στην εξουσία, ότι εκεί στην Αθήνα σκοτώνονται οι κυβερνητικοί εταίροι, ότι οι τρύπες στην πληροφόρηση είναι τόσο πολλές που μοιάζουν με ελβετικό τυρί. Ότι επίσης την ίδια στιγμή που η κοινωνία είναι στα κάγκελα, κάποιοι βάζουν πάνω από όλα την προσωπική τους πολιτική επιβίωση ενώ κάποιοι άλλοι σιωπούν, όχι επειδή η σιωπή είναι χρυσός αλλά γιατί δεν ξέρουν πώς να χειριστούν την κατάσταση.
Κι εν πάση περιπτώσει, ο επισκέπτης θα έλεγε ότι πάμε ολοταχώς για πολιτική αλλά και κοινωνική κατάρρευση.
Μόλις μία ημέρα πριν σας γράφαμε ότι η κυβέρνηση εμφανίζει σημάδια αποσύνθεσης κι ότι με τις ενέργειές της είναι θέμα χρόνου να κάνει μάγκες τους… δάγκες, τα δύο άκρα αυτή την ώρα στην χώρα, δηλαδή τον Τσίπρα και τον Μιχαλολιάκο.
Δε μπορεί, ή κάποιος τους έχει ματιάσει ή αποφάσισαν να αυτοκαταστραφούν. Διότι, αυτό που ζήσαμε χθες Πέμπτη μας βάζει σε σκέψεις. Ή έχουμε να κάνουμε με ερασιτεχνισμούς ή μας δουλεύουν πολύ άγρια.
Η μέρα ξεκίνησε με μια ακόμη σύσκεψη πολιτικών αρχηγών η οποία μας το θεό δεν είχε κανένα λόγο για να γίνει. Μία ημέρα προηγουμένως ο Ευ. Βενιζέλος είχε θυμηθεί να γίνει αντιπολίτευση και επιτέθηκε με σφοδρότητα τόσο στον Αντώνη Σαμαρά όσο και στον Γ. Στουρνάρα. Άρα, προς τι η νέα σύσκεψη στην οποία σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ το κλίμα ήταν άριστο; Πώς να πιστέψει ο κόσμος ότι ήταν άριστο όταν πριν από λίγες ώρες ο Βενιζέλος εξαπέλυε επίθεση στον Σαμαρά; Εκτός, όπως έχουμε ξαναγράψει, κι αν είναι ένα ακόμη επεισόδιο στο κακογραμμένο σήριαλ της αέναης σύγκρουσης ΝΔ με ΠΑΣΟΚ.
Το κακό κλίμα που θύμιζε σκορποχώρι συνεχίστηκε με την έξοδο των πολιτικών αρχηγών. Ο Φ. Κουβέλης έβαλε φωτιές στα… τόπια με τις δηλώσεις του, ο δε Βενιζέλος, μέσα από το διάγγελμά του βγήκε το συμπέρασμα ότι στηρίζει την κυβέρνηση και θύμισε το ανέκδοτο «λέμε και καμιά…. για να περνά η ώρα».
Όταν όμως ο Βενιζέλος λέει στηρίζουμε, τότε θα πρέπει να ανησυχούν όλοι οι υπόλοιποι. Λίγη ώρα μετά το ΠΑΣΟΚ επιλεκτικά διέρρευσε ένα σενάριο που κάποιος τεχνοκράτης κι όχι ο Στουρνάρας, είχε προτείνει στο πλαίσιο των μέτρων. Είναι το γνωστό χαράτσι, ο κεφαλικός φόρος για όλα τα ενοικιαζόμενα ακίνητα. Προκλήθηκε πανικός, το επικοινωνιακό φάουλ ήταν δεδομένα, ο Βενιζέλος πέτυχε να προκαλέσει μίνι κρίση και τελικά ο Στουρνάρας σε μια άτυπη ενημέρωση είπε ότι είναι απλά μια από τις προτάσεις που κατατίθενται στο πλαίσιο του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Έτσι, το σενάριο κάηκε, ο Βενιζέλος νομίζει ότι έγινε μάγκας με το να παίζει το ρόλο του… Αρτέμη Μάτσα στην κυβέρνηση ενώ από το Μαξίμου άκρα του τάφου σιωπή. Λες κι έχει πέσει το ρεύμα. Αφήνουν το υπουργείο Οικονομικών να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και τη μπάλα από τα δίχτυα μετά τα απανωτά αυτογκόλ.
Προηγουμένως φυσικά θα πρέπει να πούμε για τη σύγκρουση της Τετάρτης μεταξύ Στουρνάρα και Τόμσεν η οποία θα μπορούσε να έχει αξιοποιηθεί διαφορετικά. Όπως, π.χ. να βάλει η κυβέρνηση πραγματικές κόκκινες γραμμές απευθείας στους ξένους ηγέτες. Κάτι που ενδεχομένως θα κάνει ο Σαμαράς στις συναντήσεις που θα έχει στη Ρώμη. Είναι η ώρα να σταλούν μηνύματα στους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ. Ότι δηλαδή η ελληνική κοινωνία θα ακυρώσει τα μέτρα ακόμη κι αν αυτά ψηφιστούν, διότι δε θα μπορέσει να τα αντέξει.
Έτσι, όμως, η κατάσταση δεν προχωρά. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο την αναμονή για το μέλλον του. Έχει βαρεθεί να ακούει συνέχεια για μέτρα και περικοπές. Θέλει ελπίδα, φως στο τούνελ, προοπτική. Αντίθετα, όλη η κοινωνία εδώ και μέρες βρίσκεται εγκλωβισμένη στο τρίγωνο Μαξίμου- υπουργείο Οικονομικών-Ιπποκράτους. «Πάρτε τα μέτρα να τελειώνουμε, σταματήστε τα επικοινωνιακά παιχνίδια», λένε, αλλά κανείς δεν ακούει.
Αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς εν κατακλείδει είναι ότι δημιουργείται ένα σκηνικό τεχνητής πόλωσης, ένα θεατρικό έργο που έχει συγκρούσεις με την τρόικα, κομματικές αντιπαραθέσεις, βουλευτές στα κάγκελα, εκβιαστικά διλήμματα, επικοινωνιακά φάουλ κι ότι άλλο έχει να προσφέρει ο ελληνικός πολιτικός θίασος. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν δύο πράγματα οι πολιτικοί μας: Το πρώτο είναι ότι υποκρίνονται σθεναρές διαπραγματεύσεις αλλά στην ουσία έχουν συμφωνήσει, θα πληρώσουν ακριβό τίμημα διότι ο κόσμος έχει γνώση πλέον.
Και δεύτερον, όσοι παίζουν άθλια πολιτικά παιχνίδια μήπως και επιβιώσουν στο σάπιο πολιτικό σύστημα, θα πάνε σούμπιτοι στον πάτο μαζί με το σύστημα.
Υποκρισίες και παιχνιδάκια δεν περνάνε πλέον. Θα τους το δείξουν τα πεζοδρόμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου