Ώρα για τολμηρές λύσεις….

Την περασμένη εβδομάδα, ο Υπουργός Οικονομικών μας διαβεβαίωνε ότι οι διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα για το  «πακέτο των μέτρων», θα κλείσουν μέχρι την Κυριακή

Όταν κάνει τέτοιες δηλώσεις ο Υπουργός Οικονομικών πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από σίγουρος, γιατί υπάρχουν επιπτώσεις στις αγορές. Διακυβεύονται  πολλά.

Η Κυριακή ήρθε και πέρασε, η Tρόϊκα έφυγε, αλλά το «πακέτο μέτρων» δεν έκλεισε!

Έχει την πολυτέλεια ο Υπουργός Οικονομικών, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, να παίζει στα ζάρια την αξιοπιστία του;

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας, απαντώντας εγγράφως σε ερώτηση βουλευτού, άφησε  ανοιχτό το ενδεχόμενο  μετακύλισης ομολόγων 28 δις που κατέχει το ευρωσύστημα, που λήγουν την περίοδο 2013-2016, για μετά το 2016. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Πήραν την απάντηση κάποια ΜΜΕ και άρχισαν να λένε και να γράφουν (και με το δίκιο τους) ότι ο κ. Σταϊκούρας μιλάει για αναδιάρθρωση.

Όταν στο Υπουργείο Οικονομικών κατάλαβαν τη «γκάφα», βγήκαν να τη διαψεύσουν λέγοντας ότι «δεν υπάρχει τέτοια σκέψη»! Κατά τη γνώμη μας έπρεπε να υπάρχει τέτοια σκέψη  και όχι μόνο σκέψη, αλλά και απόφαση και πρόταση! Όμως, αυτά τα σοβαρά πράγματα δεν διατυπώνονται με τυπικές  απαντήσεις στη Βουλή, τις οποίες κατά κανόνα  γράφουν υπηρεσιακοί παράγοντες ή συνεργάτες των Υπουργών.

Αυτές οι …σκέψεις, αποτελούν διαπραγματευτικά χαρτιά. Δεν σπαταλώνται έτσι.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, με αυριανή συνέντευξή του, το μέλος της ΕΚΤ Γέρκ Άσμουσεν, αποκλείει κάθε συμμετοχή της ΕΚΤ σε ενδεχόμενη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Διπλή ζημιά.

Την Κυριακή ήρθαν στο φώς της δημοσιότητας κάποιοι διάλογοι του κ. Στουρνάρα με την Tρόϊκα.

Λυπούμαι, που θα το γράψω, αλλά αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Δεν γίνονται έτσι οι διαπραγματεύσεις. Ο Υπουργός Οικονομικών διαπραγματεύεται για το μέλλον ενός λαού. Έχει πολιτική και εθνική ευθύνη. Απέναντί του βρίσκονται υπάλληλοι. Τεχνοκράτες, οι εισηγήσεις των οποίων έπρεπε να βρίσκονται στον κάλαθο των αχρήστων. Είναι δυνατόν ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών να …απειλεί έναν τεχνοκράτη  με την παραίτησή του; Γιατί νομίζει ότι τον ενδιαφέρει τον κ. Τόμσεν με ποιόν θα διαπραγματευτεί; Ξεκίνησε με τον Παπακωνσταντίνου, τον Βενιζέλο και  τον Ζαννιά. Ο κ. Στουρνάρας είναι ο τέταρτος Υπουργός που έχει απέναντί του! Σιγά να μη δείξει ευαισθησία! Εντολές εκτελεί ο άνθρωπος!

Ένα από τα τραγικά λάθη της Ελλάδος στις διαπραγματεύσεις με την Tρόϊκα, είναι οτι δεν έστειλε από την αρχή μια έμπειρη και αξιόπιστη ομάδα διαπραγματευτών εγνωσμένου κύρους. Που να κατέχουν το αντικείμενο! Να απαντάνε με αριθμούς σε κάθε ανοησία της Τρόϊκα. Και τα επιχειρήματά τους να πείθουν. Γιατί οι διαπραγματεύσεις σ’ αυτό το επίπεδο, δεν είναι συζητήσεις μεταξύ φίλων. Υπάρχουν συμφέροντα.

Εν κατακλείδι,  ουδείς είπε ότι οι διαπραγματεύσεις θα είναι εύκολες. Όμως, δυστυχώς, η Ελλάδα από την αλήστου μνήμης εποχή των μεγάλων διαπραγματευτών Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, έχει χάσει όλες τις μάχες με την Τρόϊκα. Και συνεχίζει να τις χάνει, υποχωρώντας.

Τρείς είναι οι βασικοί λόγοι κατά τη γνώμη μου.

Πρώτον, γιατί ουδέποτε είχαμε στ΄αλήθεια μια άλλη πειστική πρόταση. Όσο τις προτάσεις τις επεξεργάζεται το Υπουργείο Οικονομικών, από την ίδια φιλοσοφία θα χαρακτηρίζονται ή όπως μου είπε κάποιος «παλιός» «αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει»! Κάποιος  φόρος στα ακίνητα, κάποιο χαράτσι στους ελεύθερους επαγγελματίες, κάποια έκτακτη εισφορά. Τέτοια πράγματα! Αυτά έμαθαν, αυτά κάνουν! Απουσιάζει η φαντασία!

Δεύτερον, συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τα μέλη της  Τρόϊκα ως …αυθεντίες! Ως γνώστες! Ο κ. Τόμσεν και η παρέα του απέτυχαν. Τέλος! Παρέλαβαν μια οικονομία σε κακή κατάσταση και την οδήγησαν να κρέμεται στο χείλος της αβύσσου. Αυτό είναι το έργο τους! Και τους παίρνουμε ακόμα στα σοβαρά; Συνδιαλέγεται ο Υπουργός οικονομικών με τους αποτυχημένους; Αναζητά λύσεις από τους ολετήρες; Πρόκειται για ασκήσεις ματαιότητας…

Τρίτον, από τότε που εγκαταστάθηκε η Τρόϊκα, δεν βγήκαμε μια φορά μπροστά! Όλο στην …άμυνα, την απολογία και τις εξηγήσεις είμαστε! Δεν αιφνιδιάσαμε μια φορά ευχάριστα τις αγορές. Αποτύχαμε να κάνουμε κάτι εντυπωσιακό, που να έστελνε σε όλους το μήνυμα ότι η Ελλάδα άλλαξε σελίδα και κοιτάει το μέλλον. Έτσι ένα κλίμα μιζέριας και διαρκούς αναζήτησης φόρων σκέπασε τη χώρα και την οδήγησε στην κατάθλιψη και την απαισιοδοξία.

 Συμπέρασμα: Τρία χρόνια τώρα, έχουμε εγκλωβιστεί σε μια λογιστική διαχείριση της κρίσης, που μας οδηγεί σε αδιέξοδο. Όμως, κρίσεις αυτού του μεγέθους απαιτούν,πρωτίστως, πολιτικές και ύστερα οικονομικές αποφάσεις.

Χρειαζόμαστε τολμηρές αποφάσεις, τώρα!

ΚΡ