Η Ελλάδα διεκδικεί μια ακόμη πρωτοτυπία. Την ίδια στιγμή που (αληθινά ή ψεύτικα) το διεθνές κλίμα έχει αρχίσει να βελτιώνεται υπέρ της χώρας μας, στο εσωτερικό το καζάνι βράζει τόσο δυνατά που είναι θέμα χρόνου να εκραγεί. Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες επιβεβαιώνουν την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, όπως το γνωρίζαμε. Ένα σύστημα όμως που είναι σαν τον φοίνικα: αναγεννάται από τις στάχτες του και κάθε φορά που δείχνει να διαλύεται, παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί. Και συνήθως τα καταφέρνει.
Πως περιγράφεται η σημερινή κατάσταση;
1. Τα αστικά πολιτικά κόμματα να δείχνουν ότι έχουν χάσει την τελευταία ευκαιρία για να υπηρετήσουν την πατρίδα. Πιστεύαμε ότι η οικονομική και κοινωνική κρίση θα τα ταρακουνούσε και θα έβλεπαν ότι ο κόσμος τα έχει βαρεθεί. Ότι δεν αντέχει άλλη επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων, ότι δεν αντέχει άλλο τις κλίκες, το παρασκήνιο, τους «κολλητούς» και κυρίως τη διάψευση των προσδοκιών του κόσμου που τους ψηφίζει. Ελπίζαμε ότι η Νέα Δημοκρατία θα είχε πάρει τα μαθήματά της κι έστω μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα έδινε μια νέα πνοή στην Ελλάδα. Αντ’ αυτού άνθρακες ο θησαυρός.
2. Βλέπουμε μια κοινωνία που είχε εκτονωθεί με τις εκλογές να ετοιμάζεται να κάνει… γιούργια στον νταβά με τα κουλούρια που λέει και το ρεμπέτικο. Οι αντοχές έχουν τελειώσει, όχι μόνο για τους χαμηλόμισθους αλλά και για τη ραχοκοκκαλιά της χώρας, τη μεσαία τάξη. Είναι θέμα χρόνου λοιπόν να έχουμε εκρήξεις τύπου Αργεντινής, διότι μπορεί επίσημη χρεοκοπία να μην υπάρχει, καθημερινά όμως όλοι ζούμε την πραγματική χρεοκοπία της χώρας. Ρίξτε μια ματιά στο σχολείο της γειτονιάς σας, στο διπλανό νοσοκομείο, στο δήμο σας ή στα καταστήματα της περιοχής σας.
3. Βλέπουμε τη Χρυσή Αυγή και τα άλλα ακροδεξιά στοιχεία, εν είδει τραμπούκων, να απειλούν την ελληνική δημοκρατία και σε μερικούς να φαίνεται φυσιολογικό. Στέλεχος μεγάλου κόμματος άκουγε από Χρυσαυγίτη να λέει ότι είναι πολιτική επιλογή να δίνουν αίμα και φαγητό μόνο σε Έλληνες και το θεωρούσε θεμιτό. Δεν είναι ρατσισμός, αποφάνθηκε. Κι ύστερα απορούμε για το φαινόμενο. Όμως, το φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς σε μια χώρα που έχει χύσει πολύ αίμα για τη δημοκρατία είναι εδώ και έχει πετύχει κάτι πολύ σοβαρό. Να αμφισβητήσει το υπάρχον αστικό πολιτικό σύστημα, την παλαιοκομματική νοοτροπία, την απουσία οραμάτων, ιδεών λύσεων στα προβλήματα του κόσμου. Αυτό τρέμουν περισσότερο τα κόμματα της μεταπολίτευσης: μη χάσουν εντελώς τη διείσδυσή τους στην ελληνική κοινωνία.
4. Βλέπουμε μέσα στα ίδια τα κόμματα να επικρατεί το απόλυτο χάος. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ στηρίζονται σε σκοροφαγωμένα θεμέλια και είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσουν. Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έχει πιάσει οροφή στο λαϊκισμό και δεν πάει παραπάνω ενώ το ΚΚΕ περνά την κρίση που πέρασαν όλα τα κομμουνιστικά κόμματα στις προηγμένες χώρες. Χωρίς σημείο αναφοράς, δηλαδή χωρίς Σοβιέτ δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Έτσι, λοιπόν, οτιδήποτε καινούργιο, ακόμη και ναζιστικό, γίνεται μόδα.
5. Τέλος, βλέπουμε να βρίσκεται σε εξέλιξη ένας νέος επιχειρηματικός πόλεμος με παλαιά και νέα τζάκια να δίνουν τον τελικό αγώνα αναμέτρησης. Φίλοι εναντίον φίλων, άλλοτε εχθροί συμμαχούν εναντίον παλιών συντρόφων, οι διαχωριστικές γραμμές να έχουν πέσει και τίποτε να μη μένει όρθιο. Τα λεφτά άλλωστε τώρα είναι λίγα και η μοιρασιά δυσκολεύει.
Μέσα σ’ όλα αυτά που συμβαίνουν, αν κοιτάξει κανείς καλά γύρω του, κι αν ερμηνεύσει σωστά όσα γίνονται πίσω από τις κουρτίνες της πολιτικής θα δει την πραγματική αλήθεια. Τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα κάνουν αγώνα επιβίωσης των ίδιων και του συστήματος που τα εξέθρεψε, ποντάροντας στην οικονομική κρίση. Βλέπουμε για παράδειγμα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να έχουν ρίξει τις διαχωριστικές τους γραμμές και να βρίσκονται σε πλήρη σύμπνοια. Και μας κάνει εντύπωση που Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, βοηθούμενοι από άλλους σε δευτερεύοντες ρόλους, παίζουν τον τελευταίο τους χαρτί. Αν η χώρα δεν χρεοκοπήσει επισήμως και δεν γίνουμε Αργεντινή του 2000, τότε θα χρεωθούν την «επιτυχία», όση μπορεί να είναι αυτή με τους πολίτες κατεστραμμένους. Είναι όμως το σωσίβιό τους, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να το πιάσουν. Έτσι, θα μπορέσουν να κολυμπήσουν και να ξεφύγουν από τους καρχαρίες που τους περιμένουν, τύπου Χρυσή Αυγή και Τσίπρα.
Θεωρίες συνωμοσίας δεν υιοθετούμε, αλλά βλέπουμε ότι τα κόμματα αστικού τύπου, τα έχουν συμφωνήσει όλα.
«Αν δεν πετύχουμε, στις επόμενες εκλογές θα βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερη η Χρυσή Αυγή» λέει στον Τύπο της Κυριακής κυβερνητικός παράγοντας, που θεωρεί ότι παρά τις διαφοροποιήσεις και τις διαφωνίες, η τύχη των τριών κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση είναι –σε γενικές γραμμές– κοινή. «Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης είναι δεμένοι στην ίδια αλυσίδα. Είναι πιο πιθανό να ανέβουν μαζί την ανηφόρα από το να τη σπάσουν» προσθέτει.
Η ανασύνθεση της Κεντροδεξιάς για να πετύχει πρέπει να συνδυασθεί και με την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Έτσι στην θέση του διαλυόμενου ΠΑΣΟΚ βλέπουμε να αναπτύσσονται κινήσεις με στόχο την δημιουργία ενός νέου κεντροαριστερού αναχώματος στον Τσίπρα. Στόχος τους είναι να δημιουργηθούν ξανά δύο πόλοι εξουσίας για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς τύπου Χρυσής Αυγής και ΣΥΡΙΖΑ.
Μια παραλλαγή του μεταπολιτευτικού συστήματος που τόσο αποδοκιμάστηκε δηλαδή.
Και στη μέση ο ελληνικός λαός, που έχει θυσιάσει τα πάντα χωρίς να φταίει.
Μπορεί να κάνουμε λάθος αλλά μοιάζει για ένα παιχνίδι στημένο
Σε κάθε περίπτωση η πρώτη γενική δοκιμή αντοχής των σεναρίων σωτηρίας του συστήματος θα γίνει στην επερχόμενη ψηφοφορία για τα μέτρα. Όπως και στην ψηφοφορία του περασμένου Φεβρουαρίου δεν αποκλείεται κι αυτήν την φορά να έχουμε εσωκομματικούς κραδασμούς σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που θα οδηγήσουν σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Προσθέστε σ΄αυτά και τα μεγάλα εσωτερικά προβλήματα των ΑΝΕΛ και …πάμε για άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου