Να φέρουμε τους κανόνες που υπάρχουν παντού αλλού στην Ευρώπη! Αυτή τη στιγμή υπάρχουν κουκουλοφόροι που συλλαμβάνονται κατά τη διάρκεια ταραχών στην Αθήνα, βρίσκονται πάνω τους μολότοφ, οι ίδιοι στα δικαστήρια το αρνούνται, ισχυρίζονται ότι «περνούσαν τυχαία», και οι… αστυνομικοί τους τα «φόρτωσαν» κι αφήνονται ελεύθεροι λόγω αμφιβολιών!
Ύστερα από μερικούς μήνες, όταν κάποιοι ξαναπιάνονται υπό τις ίδιες συνθήκες σε άλλη πόλη, πάλι κουβαλώντας μολότοφ, πάλι ισχυρίζονται ότι ήταν «τυχαίοι περαστικοί» και τάχα τους τα «φόρτωσαν» οι αστυνομικοί και ξαναφήνονται ελεύθεροι.
Αυτό δικονομικά είναι απίθανο να συμβεί οπουδήποτε αλλού. Στην Ελλάδα όμως συμβαίνει!
Η φωτογράφηση κατά την διάρκεια τέτοιων επεισοδίων, πρέπει να επιτρέπεται. Για να βιντεοσκοπηθεί και η δράση ενός τέτοιου ατόμου και η στιγμή της σύλληψης και η στιγμή της αποκάλυψης του προσώπου του. Όπως ακριβώς νομοθετημένα ισχύει παντού αλλού. Δεν μπορεί να έχει δικαίωμα καθένας να μαγνητοσκοπεί διαδηλώσεις για δικούς του λόγους, αλλά όχι η ίδια η αστυνομία κατ’ εντολήν και με τις εγγυήσεις των δικαστικών αρχών, για να παραπέμπει τους παραβάτες στη δικαιοσύνη.
Μεταξύ άλλων για να προστατευθεί και ο ίδιος ο κατηγορούμενος από κρούσματα αστυνομικής βίας. Αν γνωρίζει ο αστυνομικός ότι μαγνητοσκοπείται και το περιστατικό και η σύλληψη, θα «συγκρατηθεί» και ο ίδιος πολύ περισσότερο.
2. Χρήση μεθόδων αστυνόμευσης που δεν θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Η αντιμετώπιση βίαιων ατόμων, όπως το λεγόμενο «μαύρο μπλόκ» των διαδηλώσεων και οι ομάδες κουκουλοφόρων, είναι, από επιχειρησιακή άποψη, τελείως διαφορετικό πρόβλημα απ’ ό,τι όλοι οι υπόλοιποι διαδηλωτές, οι οποίοι είναι κατά κανόνα ήρεμοι.
Με τα βίαια άτομα, εκτός από τη καταγραφή της εικόνας, πρέπει να υπάρχει και τρόπος να τους «συγκρατήσει» η αστυνομία, να τους ηρεμήσει και να τους συλλάβει, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή ούτε των ίδιων, ούτε βέβαια των αστυνομικών.
Το πρόβλημα το έχουν λύσει όλες σχεδόν οι άλλες αστυνομίες του κόσμου με υδροφόρα οχήματα εφοδιασμένα με ειδικό μηχάνημα εκτόξευσης νερού υπό πίεση. Αυτό μπορεί να επιτρέψει τη σύλληψη χωρίς χρήση βίας. Όπως γίνεται σε πολλές άλλες δημοκρατικές χώρες. Κι αυτό επίσης προστατεύει την ασφάλεια όλων, ιδιαίτερα των διαδηλωτών.
Ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει να εξουδετερώνονται αμέσως και επί τόπου οι φωτιές – από μολότοφ στους δρόμους, αλλά και οι εμπρησμοί κτιρίων - πριν πάρουν επικίνδυνες διαστάσεις.
Αν υπήρχαν τέτοια υδροφόρα οχήματα επί τόπου, δεν θα θρηνούσαμε τα θύματα της «Marfin»! Και δεν θα έμεναν ασύλληπτοι οι δράστες εγκληματίες…
3. Να επανέλθει ο αστυνομικός στη γειτονιά. Με πεζή περιπολία, περισσότερα από ένα άτομα και με οχήματα.
Γρήγορη πρόσβαση σε σημεία όπου χρειάζεται να παρέμβει η αστυνομία. Αυτό σημαίνει τρία πράγματα:
- Πρώτον να απελευθερωθεί η αστυνομία από γραφειοκρατικές εργασίες που δεν έχουν σχέση με την ασφάλεια, όπως η επίδοση κλήσεων κλπ. Έτσι θα απελευθερωθεί προσωπικό για ενεργό αστυνόμευση.
- Δεύτερο, να ενοποιηθούν τα μηχανοκίνητα σώματα της αστυνομίας, με εσωτερικό καταμερισμό ανάμεσά τους και με αλληλοκάλυψη. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρία σώματα: οι παλιοί ΖΗΤΑδες, η ΔΕΛΤΑ και η ΔΙΑΣ. Κάθε φορά που έρχεται ένας υπουργός δημιουργεί κι ένα καινούργιο σώμα, ενώ αποδυναμώνει τα προηγούμενα χωρίς να τα καταργεί, αλλά και χωρίς να τα ενσωματώνει σε ενιαίο σχεδιασμό.
- Τρίτο, να υπάρξουν, ειδικά για τα μεγάλα αστικά κέντρα, ελικόπτερα της αστυνομίας με δυνατότητες βιντεοσκόπησης περιστατικών. Ώστε ο δράστης κάθε εγκληματικής πράξης, από ληστεία τράπεζας μέχρι τρομοκρατικής ενέργειας, να ξέρει ότι δύσκολα θα ξεφύγει, αφού θα καταγράφεται από ψηλά η διαφυγή του, θα βιντεοσκοπείται και θα καθοδηγούνται τα οχήματα στο έδαφος να τον καταδιώξουν. Όπως ακριβώς γίνεται στις μεγάλες πόλεις του εξωτερικού.
Το οργανωμένο έγκλημα έχει πολλά «πρόσωπα», ασχολείται με πολλές και διαφορετικές έκνομες δραστηριότητες, ενώ η δίωξή του έχει ανατεθεί σε ξεχωριστές διευθύνσεις που δεν συντονίζονται και συχνά δεν συνεννοούνται μεταξύ τους.
Εδώ πρέπει να υπάρξει και αλλαγή των κανόνων εμπλοκής της αστυνομίας. Άλλους κανόνες εμπλοκής έχει ο αστυνομικός της γειτονιάς, άλλους αυτός που αποκαθιστά την τάξη στις διαδηλώσεις και εντελώς διαφορετικούς αυτός που διώκει τους εμπόρους ναρκωτικών ή τη διακίνηση πορνείας, ή τα ποικίλα κυκλώματα «νονών» και εκβιαστών.
5. Να αλλάξει ολόκληρη η ποινική αντιμετώπιση.
Η κακώς εννοούμενη «επιείκεια» έχει οδηγήσει στην ατιμωρησία. Οφείλουμε να εξετάσουμε ένα προς ένα τα σοβαρά αδικήματα, ώστε όσοι κρίνονται ένοχοι να μένουν στη φυλακή για επαρκή χρόνο. ‘Όπως γίνεται σε άλλες ευνομούμενες δημοκρατίας.
Σήμερα, επειδή η κοινωνία γνωρίζει ότι θα «εισπράξουν» σχετικά μικρή ποινή και θα μείνουν στη φυλακή ακόμα λιγότερο, υπάρχει απροθυμία των μαρτύρων να καταθέσουν εναντίον τους. Γιατί οι μάρτυρες φοβούνται ότι σύντομα οι εγκληματίες θα είναι ελεύθεροι και θα εκδικηθούν όσους τους έβαλαν στη φυλακή.
Επίσης, να επεκταθεί το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και στο χώρο ολόκληρου του οργανωμένου εγκλήματος, πέραν της τρομοκρατίας.
6. Απέλαση αλλοδαπών κατάδικων, άμεση λειτουργία των έτοιμων σωφρονιστικών καταστημάτων, αλλαγή του κώδικα φυλακών.
Σήμερα πολλοί απ’ όσους καταδικάζονται αφήνονται ελεύθεροι, γιατί δεν υπάρχει χώρος να εκτίσουν τις ποινές τους! Πρώτο βήμα, να απελαθούν οι αλλοδαποί κατάδικοι, που μπορούν να εκτίσουν τις ποινές τους στις χώρες προέλευσής τους, μετά από διακρατική συμφωνία υπό την αιγίδα και με τη στήριξη των Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ταυτόχρονα να λειτουργήσουν αμέσως τα έτοιμα σωφρονιστικά καταστήματα, που υπάρχουν στην Ελλάδα, αλλά παραμένουν ανενεργά.
Και να αλλάξει ολόκληρος ο κώδικας των φυλακών. Με στόχο να σπάσουν τα κυκλώματα που τις ελέγχουν. Και να προστατευθούν, η ζωή και τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Που σήμερα κινδυνεύουν από τους συγκρατουμένους τους. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Μαζί χρειάζονται και ειδικά μέτρα για να σπάσει το κύκλωμα συνδιαλλαγής μεταξύ φυλάκων και φυλακισμένων.
7. Αντιμετώπιση της «χαμηλής εγκληματικότητας».
Δεν είναι λιγότερο σοβαρή, αν και την έχουμε συνηθίσει περισσότερο, τη θεωρούμε κομμάτι της καθημερινότητάς μας και συχνά τείνουμε να την αγνοούμε.
Αλλά η χαμηλή εγκληματικότητα συχνά αποτελεί τον «προπομπό» της βαριάς. Για παράδειγμα, όταν μια ολόκληρη περιοχή καταλαμβάνεται από μεμονωμένους χρήστες ναρκωτικών που μέρα-μεσημέρι παίρνουν τη δόση τους σε κοινή θέα, ή παρενοχλούν τους περαστικούς με οποιοδήποτε τρόπο, αυτό θα φέρει λίγο αργότερα μικρο-συμμορίες κι ύστερα οργανωμένες συμμορίες. Μέχρι που να γίνει όλη η περιοχή πλήρως ανεξέλεγκτη από της αρχές και ανυπόφορη για τους κατοίκους.
Οι διαφορετικές βαθμίδες παραβατικής συμπεριφοράς θα αντιμετωπίζονται από διαφορετικές μονάδες της τάξης, με διαφορετικά μέσα και με διαφορετικούς κανόνες, αλλά η εξουδετέρωση της χαμηλής εγκληματικότητας δεν θα παραμεληθεί. Αυτό σημαίνει ότι θα απομακρυνθούν οι χρήστες ναρκωτικών από διάφορα σημεία των αστικών κέντρων που σήμερα τα έχουν «καταλάβει».
Βέβαια θα αντιμετωπίζονται ως άρρωστοι, γιατί είναι άρρωστοι! Αλλά δεν θα υπάρξει αποποινικοποίηση για τους μη εξαρτημένους χρήστες.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι πολύ συχνά οι χρήστες γίνονται «βαποράκια» για να εξασφαλίσουν τη δόση τους.
Η πολιτεία έχει χρέος όχι μόνο να φροντίσει ανθρώπους που νοσούν σοβαρά, αλλά και να τους εμποδίσει να μεταδώσουν την «πάθησή» τους σε άλλους, συνήθως ανήλικα παιδιά.
Αυτό το φαινόμενο έξω ή γύρω από σχολεία να τριγυρνάνε χρήστες, να πλησιάζουν μαθητές μετά το σχόλασμα και η αστυνομία να μην κάνει τίποτε, θα σταματήσει.
8. Δόγμα εσωτερικής ασφάλειας.
Θα αρχίζει από τις απειλές κατά την δημόσιας ασφάλειας και την ιεράρχησή τους, μέχρι τους μηχανισμούς προληπτικής και κατασταλτικής αντιμετώπισης τους σε βάθος χρόνου. Από την τρομοκρατία - εγχώρια και εισαγόμενη, «τυφλή» ή «στοχευμένη» - μέχρι τις απαγωγές αθώων και την δολοφονία τους για εμπορία οργάνων, ή το απλό έγκλημα. Όλα αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίζονται πριν υπάρξουν και για να μην θρηνήσουμε θύματα. Εδώ πρέπει να εισάγουμε στην Ελλάδα τα αντίστοιχα δόγματα εσωτερικής ασφαλείας της Ευρώπης. Προσαρμοσμένα στις δικές συνθήκες, ασφαλώς… Να γίνουμε Ευρώπη και στο θέμα της Ασφάλειας!
9. Λαθρομετανάστευση (φύλαξη των συνόρων).
Οι λαθρομετανάστες δεν είναι απλώς «οικονομικοί μετανάστες» είναι άτομα που μπήκαν στη χώρα παράνομα. Παραβίασαν ήδη τη νομοθεσία. Και αν ανεχθούμε αυτή την παρανομία, ή την επιβραβεύσουμε ακόμα, νομιμοποιώντας την παρουσία τους ή δίνοντάς τους δικαιώματα να φέρουν και …συγγενείς τους, τότε μόνοι μας καταργούμε την έννομη τάξη στη χώρα μας. Και τους ενθαρρύνουμε να φέρουν κι άλλους.
Πρώτο βήμα η καλύτερη φύλαξη των συνόρων, ιδιαίτερα των χερσαίων συνόρων, απ’ όπου εισέρχονται καθημερινά πάνω από 300 άτομα πλέον. Μόνον από τον Έβρο…
Καλύτερη φύλαξη των συνόρων, σημαίνει και φυσικά εμπόδια (φράχτης) και χρήση τεχνολογίας (υπέρυθρες κάμερες που τους εντοπίζουν πριν έλθουν και ενημερώνουν τόσο τις τουρκικές αρχές όσο και τις δυνάμεις της FRONTEX κλπ.), αλλά και ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνεργασίας και της δικαιοδοσίας της ίδιας της FRONTEX.
Σήμερα τα «καραβάνια των απελπισμένων» περνάνε τα σύνορα κι ύστερα προωθούνται στην Αθήνα ή σε άλλες πόλεις μας, όπου στοιβάζονται κοντά σε άλλους συμπατριώτες τους και στη συνέχεια ασχολούνται με το παραεμπόριο, ή προσπαθούν να φύγουν παράνομα για άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Όπου όταν συλλαμβάνονται επιστρέφουν στην Ελλάδα. Όχι στις χώρες προέλευσής τους (βάσει της Συμφωνίας Δουβλίνο-ΙΙ που τώρα τελευταία έχει περιέλθει σε αδράνεια, αλλά δεν έχει προχωρήσει η αντικατάστασή της με άλλη συμφωνία).
10. Κέντρα φιλοξενίας- φύλαξης λαθρομεταναστών.
Στα κέντρα θα διοχετεύονται σε πρώτη φάση όσοι καινούργιοι περνάνε τα σύνορα, κι όσοι συλλαμβάνονται για αδικήματα στις πόλεις. Αυτό που γίνεται σήμερα, να πιάνονται για μικρο-παραπτώματα, ή για σοβαρότερα εγκλήματα και να αφήνονται… ελεύθεροι για να τα επαναλάβουν, θα σταματήσει. Στα κέντρα φύλαξης, που θα δημιουργηθούν και θα συντηρούνται με κοινοτικά κονδύλια έξω από τον αστικό ιστό των πόλεων, θα οδηγούνται και θα παραμένουν ως τον μαζικό επαναπατρισμό τους, διάστημα που δεν θα διαρκεί πάνω από τρείς μήνες.
11. Ενιαία πολιτική ασύλου και ενιαία πολιτική μαζικού επαναπατρισμού των λαθρομεταναστών.
Ενδέκατο, μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτοβουλία από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, για να υπάρξει ενιαία πολιτική ασύλου και ενιαία πολιτική μαζικού επαναπατρισμού των λαθρομεταναστών.
Αυτό είναι απαραίτητο γιατί πολλές από τις χώρες προέλευσής τους δεν τους δέχονται ή δεν τους αναγνωρίζουν ως δικούς τους υπηκόους. Χώρια που οι ίδιοι, πολλές φορές, καταστρέφουν τα επίσημα ταξειδιωτικά τους έγγραφα ή δεν διαθέτουν καθόλου ταδειδιωτικά έγγραφα!
Εδώ, λοιπόν, χρειάζεται η διπλωματική πίεση εκ μέρους ολόκληρης της Ευρώπης για να επαναπατρισθούν στις χώρες προέλευσής τους.
Όπως απαιτείται η πίεση της Ευρώπης συνολικά για να μην τους δίνουν διέξοδο οι «ενδιάμεσες χώρες» – όπως η Τουρκία – ώσπου να φθάσουν στα ευρωπαϊκά σύνορα. Δηλαδή στην Ελλάδα. Όπου στοιβάζονται χωρίς τα δυνατότητα να πάνε αλλού και χωρίς διάθεση να γυρίσουν πίσω.
Εδώ χρειάζεται η πολιτική πίεση και το βάρος ολόκληρης της Ευρώπης.
Για να επιτύχουμε τέτοιο συντονισμό και να φτάσουμε σύντομα σε ενιαία Ευρωπαϊκή πολιτική, έχω αρχίσει ήδη επαφές με ηγέτες – πρωθυπουργός και Προέδρους – όλων των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου: Από την Πορτογαλία και την Ισπανία, μέχρι την Ιταλία και τη Μάλτα και την Κύπρο.
12. Χτύπημα στο παραεμπόριο.
Δωδέκατο, χτύπημα και στο παραεμπόριο, που είναι το κύριο μέσο με το οποίο προσπορίζονται τα προς το ζην, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομεταναστών.
Για την ακρίβεια, Πόλεμος στο παρά-εμπόριο», που σκοτώνει καθημερινά το νόμιμο εμπόριο. Για να πειστούν οι λαθρομετανάστες ότι δεν έχουν δυνατότητα να βγάζουν μεροκάματα. Οπότε θα αξιοποιήσουν ευκολότερα τα κίνητρα για τον οικειοθελή επαναπατρισμό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου