Προσπαθώντας να εξηγήσω την ευκολία με την οποία ξιφολκούν εναντίον της ΕΕ οι λεγόμενες …αντιμνημονιακές δυνάμεις, αναρωτιέμαι αν δώσαμε ποτέ βάση στην παρακαταθήκη του Θουκυδίδη ότι «η ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω των παραδειγμάτων»; Πολύ φοβούμαι πως όχι!
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές η Ελλάδα φλερτάρει με την ιδέα μιας Αριστερής Κυβέρνησης την οποία δεν υποστηρίζουν μόνο οι …αριστεροί, αλλά και πολίτες άλλων πολιτικών πεποιθήσεων με τρία βασικά επιχειρήματα τα οποία και θα επιχειρήσω να αναλύσω.
Όπως ο Γ. Παπανδρέου!
Δεν έχουν περάσει ούτε τρία χρόνια από τότε, που ο κ. Γ. Παπανδρέου, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, έλεγε στον ελληνικό λαό, ότι «λεφτά υπάρχουν»! Ότι ουδείς λόγος συνέτρεχε να ληφθούν, ακόμα και τα μέτρα (που σήμερα φαντάζουν με χάδι) που είχε εξαγγείλει ο κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ! Και σαν να μην έφθανε αυτό, όπως ενθυμείστε, έδωσε και εκείνο το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης ύψους 1 δις, ενώ ακύρωσε και εισπρακτικά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης! Κατόπιν, αφού πέρασε ένα εξάμηνο απραξίας, η χώρα οδηγήθηκε διά της «via Dolorosa» του Μνημονίου στην οδό της… σωτηρίας.
Ο κ. Τσίπρας δεν επιδεικνύει όμοια ανευθυνότητα με εκείνη του κ. Παπανδρέου το 2009; Δεν κλείνει τα μάτια στην προφανή κρίση, υποσχόμενος στον ελληνικό λαό έναν εύκολο δρόμο; Δεν δεσμεύεται ό,τι θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, θα ακυρώσει τους νόμους του μνημονίου και την επομένη των εκλογών η χώρα θα γυρίσει περίπου στην κατάσταση που ήταν το 2009; Το ερώτημα που έχει ενδιαφέρον να υποβληθεί είναι, αν θα ακυρώσει και το κούρεμα του χρέους;
Βέβαια, το κακό δεν είναι ό,τι το λέει. Έχουμε ακούσει και άλλες φορές ψεύτικα λόγια! Το κακό είναι που κάποιοι πιστεύουν ό,τι μπορεί να τα κάνει όλα αυτά και χωρίς κόστος μάλιστα!
Γιατί; Μα για τον απλούστατο λόγο ότι οι ευρωπαίοι δεν θα …τολμήσουν να αντιδράσουν! Γιατί η ζημιά που θα προκληθεί θα είναι τέτοιας έκτασης, ώστε θα επιλέξουν να ανεχτούν την θρασύτητά μας, γιατί θα τους κοστίζει λιγότερο!
Όποιος νομίζει ότι αυτού του είδους η κουτσαβάκικη λογική θα φέρει θετικά αποτελέσματα στο πλαίσιο μιας πολυμερούς διαπραγμάτευσης, μάλλον βρίσκεται σε άλλον πλανήτη.
Μπορεί ο κ. Τσίπρας να υποβάλει το ρητορικό ερώτημα σε ποιά συνθήκη είναι γραμμένη η διαδικασία αποχώρησης μιας χώρας από την Ευρωζώνη, ξεχνάει ότι σε πρώτη φάση εκείνο που προέχει είναι η πολιτική βούληση. Αν διαπιστωθεί, τότε η διαδικασία μπορεί να επινοηθεί τόσο γρήγορα που δεν θα προλάβουμε να πάρουμε χαμπάρι τι μας βρήκε!
Και δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι για να μας βγάλουν από την ΕΕ. Μπορούν απλούστατα να διακόψουν τη χρηματοδότηση! Που θα βρει ο κ. Τσίπρας τα χρήματα για να ανταποκριθεί η χώρα στις υποχρεώσεις της;
Όπως ο Α. Παπανδρέου!
Το δεύτερο επιχείρημα που ακούω από αρκετούς, είναι πώς ο κ. Τσίπρας την επομένη θα βάλει …νερό στο κρασί του. Ούτε από το ευρώ θα βγούμε, ούτε από το ΝΑΤΟ θα φύγουμε! Ό,τι έγινε δηλαδή και το 1981 με τον Α. Παπανδρέου! Ο οποίος ούτε τις βάσεις έδιωξε, ούτε από την ΕΟΚ μας έβγαλε, ούτε στον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό μας οδήγησε.
Έτσι λένε, και ο κ. Τσίπρας, θα βάλει τους γραφικούς και τους ακραίους στην άκρη, θα πετύχει κάποιες βελτιώσεις στο Μνημόνιο, τις οποίες και θα μπορέσει να εμφανίσει ως επιτυχία, μεταθέτοντας για τα επόμενα …τέρμινα τις μεγάλες ανατροπές! Άρα, ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει!
Δηλαδή θα ψηφίσουμε για πρωθυπουργό έναν πολιτικό αρχηγό, επειδή πιστεύουμε ό,τι δεν θα τηρήσει τις …δεσμεύσεις του! Αυτό δεν τιμά ούτε τον κ. Τσίπρα, αλλά ούτε εκείνους που θα τον ψηφίσουν για αυτό το λόγο!
Αγνοούν βεβαίως οι θιασώτες αυτής της άποψης, ότι ο μεν Α. Παπανδρέου ηγείτο ενός κόμματος που ήταν δημιούργημά του, ενός ο κ. Τσίπρας προεδρεύει …συνιστωσών οι οποίες πρεσβεύουν τόσο αντίθετα πράγματα μεταξύ τους, που η συνεννόηση είναι εγχείρημα δύσκολο!
Επιπλέον, υπάρχει και κάτι άλλο που εσκεμμένα παραγνωρίζουμε. Η ΕΟΚ του 1981, ελαχίστη σχέση έχει με την ΕΕ του 2012. Λόγω της συμμετοχής μας στην ΟΝΕ, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, μοιραία έχει αντίκτυπο σ’ ολόκληρη την Ευρωζώνη. Γιατί η Ελλάδα βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου τύπου εδώ και δυόμιση χρόνια; Ούτε αυτό το μάθημα δεν έχουμε πάρει;
Θα πέσει γρήγορα
Το τρίτο επιχείρημα, που ακολουθεί τα δύο προηγούμενα λέει, ότι και αν ακόμα κατακτήσει την εξουσία ο κ. Τσίπρας, δεν θ’ αντέξει για πολύ. Σε μερικούς μήνες θα καταρρεύσει, είτε λόγω εσωτερικών διαφωνιών (η Αριστερά όντως έχει παράδοση στις διασπάσεις), είτε λόγω της αδυναμίας του να χειριστεί τα προβλήματα που θα κληρονομήσει.
Έτσι, λένε θα απομυθοποιηθεί η Αριστερά και θ΄ανοίξει ο δρόμος για την επάνοδο πιο …ορθολογικών κυβερνήσεων και κομμάτων.
H άποψη αυτή είναι αφελής και επικίνδυνη. Αφελής, γιατί κάτι τέτοια έλεγαν και οι οπαδοί της ΝΔ το 1981, όταν ανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Θεωρούσαν ότι θα αποτελούσε παρένθεση. Όπως αποδείχθηκε παρένθεση αποτέλεσαν οι επόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ υιοθετώντας πολιτικές που διεύρυναν την εκλογική του απήχηση, παρέμεινε στην εξουσία επί δεκετίες! Για σκεφθείτε ένα νομοθέτημα της Κυβέρνησης Τσίπρα που θα νομιμοποιεί μαζικά μετανάστες και στη συνέχεια θα τους παραχωρεί και το δικαίωμα ψήφου; Αλλοιώνεται ναί ή όχι η σύνθεση του εκλογικού σώματος; Διαιωνίζεται ναί ή όχι η παραμονή της στην εξουσία;
Επιπλέον, ποιός μπορεί να υπολογίσει πόσος καιρός θα απαιτηθεί για να …συνέλθουν τα πρώην μεγάλα κόμματα και να αποτελέσουν εκ νέου αξιόπιστους φορείς εξουσίας;
Τέλος, θεωρώ την άποψη αυτή και επικίνδυνη, επειδή συνηθίζω να παίρνω στα σοβαρά αυτά που λένε οι πολιτικές ηγεσίες. Η Ελλάδα έχει ανοικτά μείζονα εθνικά θέματα. Η λαθρομετανάστευση αποτελεί μια ωρολογιακή βόμβα για τη συνοχή της χώρας. Μια χώρα με τόσα προβλήματα, το τελευταίο που θα χρειαζόταν αυτή τη δεδομένη χρονική συγκυρία, θα ήταν και η πολιτική της απομόνωση.
Συμπέρασμα: Θεωρώ ότι πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά τους ζηλωτές κάθε εξουσίας. Πολύ δε περισσότερο εκείνους που αναζητούν την ευκαιρία μιας …ιστορικής δικαίωσης! Γιατί, όσο και αν φαίνεται απίθανο, μπορεί τελικά, να κάνουν αυτά που λένε γιατί ουδέποτε κατάφεραν να απαλλαγούν από τις ιδεοληψίες τους.
Του Κώστα Ροδινού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου