Η χώρα είναι αυτή τη στιγμή σε πλήρες αδιέξοδο, οικονομικό αλλά και πολιτικό. Από τη μια κινείται στην κόψη του ξυραφιού, μεταξύ ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και «κουρέματος» 50% κι από την άλλη έχουμε μια κυβέρνηση εγκλωβισμένη στα τρομερά της λάθη, στις δεσμεύσεις της προς την τρόικα, στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, εντός και εκτός κόμματος, που δε θέλει ούτε τις μεταρρυθμίσεις.
Για τα θέματα της χρεοκοπίας, συντεταγμένης, ή χαοτικής και περί του τι μέλλει γενέσθαι έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και δεν έχουμε καμιά απολύτως εμπλοκή ως χώρα.
Απλός παρατηρητής είναι η Ελλάδα και η κυβέρνηση της στις δραματικές εξελίξεις. Οι ξένοι κάνουν κουμάντο δυστυχώς. Και όλοι κρεμόμαστε από τις ορέξεις της Μέρκελ ή ακόμη και από τις επιθυμίες του απίστευτου αυτού Βιετναμέζου – Γερμανού που με τρομερή αλαζονεία δείχνει να το ευχαριστιέται που κρατά την τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων στα χέρια του. Πιθανότατα οι αποφάσεις που θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής της 18ηςΟκτωβρίου θα κρίνουν τα πάντα. Οπότε δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να περάσουν αργά και βασανιστικά οι μέρες, χωρίς εμείς να μπορούμε να ελέγξουμε τις εξελίξεις, εκτός κι αν υπάρξει κοινωνική έκρηξη.Το μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η κυβέρνηση. Aυτή εκλέχτηκε πριν από δύο χρόνια, αυτή απέτυχε παταγωδώς κι αυτή βρίσκεται τώρα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων. Το ευτύχημα είναι ότι επιτέλους ο Γ. Παπανδρέου έχει αρχίσει να το αντιλαμβάνεται κι ετοιμάζεται να παραδώσει την εξουσία. Βλέπει πλέον ξεκάθαρα ότι η κυβέρνησή του δεν μπορεί λειτουργεί και ούτε υπάρχει περίπτωση να το κάνει, εγκλωβισμένη καθώς είναι στις θανάσιμες εσωκομματικές αντιθέσεις και αντιπαλότητες αφενός και στην πλήρη διάσταση με την ίδια την εκλογική βάση της αφετέρου.
Υπουργοί κάνουν, ή λένε, ό,τι θέλουν. Άλλοι δεν εφαρμόζουν το πρόγραμμα που καλώς ή κακώς επέβαλαν οι περιστάσεις. Βουλευτές είναι έτοιμοι να τα βροντήξουν και να καταψηφίσουν την κυβέρνηση. Ο Κουσελάς καταγγέλλει σκάνδαλο με τη λίστα των φοροφυγάδων και Βενιζέλος και Παπακωνσταντίνου σφυρίζουν κλέφτικα.
Από την άλλη, έχουμε ένα πρωθυπουργό που εμφανίζεται πελαγωμένος στα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε και μοιάζει χαμένος στο διάστημα, για να μην πούμε κάτι χειρότερο.
“Και τώρα τι;”, θα ρωτήσει κανείς
Οι δρόμοι είναι δύο. Ή τα παρατάμε και διαλυόμαστε ως χώρα, ή δίνουμε όλοι μαζί τον αγώνα για να αναστήσουμε το μέρος που ζούμε και που αγαπάμε. Στο πολιτικό επίπεδο κάποιος πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Σαμαρά.
Και επειδή πολλά ακούγονται περί κυβερνήσεων εθνικής σωτηρίας, όσοι παλαιότεροι ζήσαμε τις περιπτώσεις της Οικουμενικής Ζολώτα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Συνασπισμός)και της Κυβέρνησης Τζανετάκη (ΝΔ, ΚΚΕ, Συναπισμός) γνωρίζουμε ότι τέτοιες λύσεις είναι πρόσκαιρες και αδύναμες εκ των πραγμάτων. Άσε που βοηθούν κι αυτόν που είναι στριμωγμένος στη γωνία, και το ΠΑΣΟΚ αυτό προσπαθεί να κάνει. Γι’ αυτό ο Σαμαράς δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στα ψευτοδιλήμματα του Γ. Παπανδρέου. Τώρα είναι ο ωραίος αγώνας για την Ελλάδα.
Διότι οι καιροί ου μενετοί.
Α.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου