«Κίνημα των 3» – Έπαθλο, τα ερείπια;

Τάσος Παππάς

Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η κίνηση των τριών υπουργών. Εδώ και μερικές εβδομάδες οι«τρείς» είχαν συγκροτήσει ένα δίκτυο διαλόγου το οποίο, όπως όλα έδειχναν, κάποια στιγμή θα αποκτούσε χαρακτηριστικά ομάδας.

Τι τους ενώνει; Η πεποίθηση τους: ότι το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο πρέπει να εφαρμοστούν, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι είναι αναγκαίο να εξουδετερωθούν οι αντιστάσεις

που προβάλλουν αρκετοί συνάδελφοι τους στο υπουργικό συμβούλιο και ένα μεγάλο κομμάτι του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ και ότι για να επιβιώσει η Ελλάδα επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν με αποφασιστικότητα οι αντιδράσεις των συνδικάτων του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Οι δύο από τους τρείς [Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος] δεν έχουν κρύψει τις ηγετικές φιλοδοξίες τους, ενώ ο Γ. Ραγκούσης μπήκε εσχάτως στο κλαμπ των υποψηφίων για τη διαδοχή του Γ. Παπανδρέου. Η πρωτοβουλία δεν δείχνει στην παρούσα φάση να απειλεί τον πρωθυπουργό, ωστόσο επειδή θα υπάρξει συνέχεια, δεν αποκλείεται σε βάθος χρόνου να αμφισβητήσει και τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου.

Από πρώτη ανάγνωση η κίνηση παραπέμπει στην ιστορία της «συμμορίας των 4» [ Σημίτης, Βάσω Παπανδρέου, Πάγκαλος, Αυγερινός], η οποία ήταν η πιο οργανωμένη και, τελικώς, η πιο επιτυχημένη προσπάθεια αποδόμησης του ιδρυτή του κινήματος.
Όπως τότε [1995-96], έτσι και σήμερα [για διαφορετικούς βεβαίως λόγους], η χώρα έχει βυθιστεί στην κρίση και στην ανυποληψία.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα ο επικεφαλής της κυβέρνησης εμφανίζεται ανίσχυρος και έρμαιο των συνθηκών.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα η κοινωνία είναι σε απόγνωση. Τότε, γιατί ο  Α. Παπανδρέου είχε παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας στον εσμό των κονφερασιέ, των καφετζούδων, των ρασοφόρων και των «κολλητών». Σήμερα, γιατί ο γιός του παρακολουθεί ανήμπορος την κοινωνία να διαλύεται και το κράτος να αποσυντίθεται. Τότε, το «κόλπο» έπιασε και ο Κ. Σημίτης καταθέτοντας μια ολοκληρωμένη πρόταση εξουσίας έδωσε αβάτζο οκτώ ετών στο παραπαίον ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, μπορεί η ιστορία να επαναληφθεί; Αυτό φαίνεται να πιστεύουν οι τρείς υπουργοί.

Η «συμμορία των 4»  είχε ακροατήριο και στην κοινωνία και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και γι αυτό κατάφερε να διοικήσει τη χώρα συγκροτώντας συμμαχίες και με δυνάμεις εκτός του κόμματος. Η «ομάδα των 3» εκτός από τη φιλομνημονιακή γραμμή και τη μετωπική στάση της απέναντι στο λαϊκισμό και στις συντεχνίες, δεν παρουσίασε στην «πλατφόρμα» της κάποια προγραμματικά ίχνη που θα μπορούσαν να πείσουν τους πολίτες ότι διαθέτει στρατηγική ανάταξης της χώρας.

Ίσως είναι νωρίς και πιθανότατα οι σχετικές επεξεργασίες θα ακολουθήσουν. Όμως, ο πολιτικός χρόνος είναι πολύ πυκνός. Αυτός που θα ξεκινήσει πρώτος δεν είναι βέβαιο ότι θα τερματίσει πρώτος. Η όποια καθυστέρηση θ’ ανοίξει την όρεξη για πλασαρίσματα στη γραμμή εκκίνησης και στους άλλους δελφίνους, ενώ δεν πρέπει να υποτιμηθεί  ο ρόλος του Ευ. Βενιζέλου. Ήδη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έσπευσε να «αγκαλιάσει» την πρωτοβουλία, σημειώνοντας ότι οι τρείς υπουργοί ανήκουν στην ίδια μ’ αυτόν γενιά, έχουν τις ίδιες προσλαμβάνουσες παραστάσεις και τις ίδιες αγωνίες.

Είναι σαν να τους έλεγε «είμαι και εγώ εδώ, δοκίμασα την τύχη μου μία φορά και δικαιούμαι να έχω άλλη μία ευκαιρία». Πάντως, και ο κ. Βενιζέλος και η «ομάδα των 3» πρέπει να ξέρουν ότι η μάχη για την ηγεσία θα έχει νόημα εφόσον υπάρχει έπαθλο προς διεκδίκηση. Δηλαδή, κόμμα και ενωμένη παράταξη. Αποδοχή κληρονομιάς για τα ερείπια ποιος θα κάνει;