Όταν το υπουργείο Εθνικής Άμυνας δέχεται επίθεση φωνάζει την αστυνομία

“100 εκεί; Εδώ Επιτελείο!”

Το Πεντάγωνο είναι στρατόπεδο ή κάνω λάθος; Έγινε πλατεία και δεν το ‘μαθα; Υπάρχει Τάγμα ΓΕΕΘΑ; Η Στρατονομία γιατί είναι στην πύλη; Για να βαράει προσοχή στις κλάρες και στους πολιτευτάκηδες; Δύναμη Φρουράς δεν βγάζουν κάθε μέρα; Ή μήπως τηρούνται οι «παραδόσεις» της εποχής μου, όπου το Τάγμα ΓΕΕΘΑ ήταν οι προφυλακές της Γκομενοφυλακής; Όλα τα βύσματα, στελεχάρες των κομματικών νεολαιών και συγγενείς κομματαρχαίων, ήταν στα χαρτιά της δύναμης αλλά στην αναφορά ήταν ο Διοικητής, ο Επιλοχίας κι ένας σκύλος, γιατί τα καλόπαιδα πίνανε καφέ στο Κολωνάκι, ήταν στη Μύκονο ή σε πολιτικά γραφεία. Άσε που αντί για Τάγμα ήταν …Ταξιαρχία από τους υπεράριθμους βυσματίες ματσουλαραίους. Τώρα, 21 χρόνια μετά δεν ξέρω πως είναι αλλά ξαναρωτάω, Φρουρά δεν έχετε, ρε; Ομάδα Ασφαλείας δεν έχετε;

Ξέρατε τουλάχιστον από χτες πως θα γίνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στο στρατόπεδο ή όχι; Αυτά που μαθαίνει ο τελευταίος πεζικάριος σκοπός τα ξέρατε όσοι μετείχατε στην σύσκεψη κι όσοι είχαν υπηρεσία σήμερα;

Αν ήμουν Αξιωματικός Πύλης το 1991 και με ρωτούσε ο Γιώργος Καραποστόλου «Εάν αποπειραθούν κάποιοι να μπουν βιαίως στο Στρατόπεδο, τι θα κάνεις κύριε Δόκιμε;» και του απαντούσα «θα πάρω το 100», είχα 40 μέρες φυλακή στην κωλότσεπη.

Στις άλλες, σοβαρές χώρες, όταν δέχεται εισβολή στρατόπεδο, φωνάζουν την Αστυνομία;

Πιο θλιβερή εικόνα από αυτή του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ να παρακαλάει (!) με ντουντούκα (!!) να βγουν από το στρατόπεδο του οι διαδηλωτές υπάρχει; Λυπήθηκε η ψυχή μου να βλέπω τον Αρχηγό σε αυτή τη θέση.

Πως το γράφω συνέχεια; Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο σκληρός πυρήνας της εθνικής κυριαρχίας. Ε, λοιπόν ο πυρήνας μπάζει. Γιατί δεν τον αφήνουν να κάνει την δουλειά του. Γιατί ορισμένοι Αξιωματικοί αρχίζουν από νωρίς να «πολιτεύονται» για τις προαγωγές και τις μεταθέσεις τους.

Αργά αλλά σταθερά η πολιτική τάξη κάνει τις Ένοπλες Δυνάμεις σαν τα μούτρα της.

Ακόμη υπάρχουν αποθέματα φιλοτιμίας και περηφάνιας, γιατί όποιος διαλέγει το ράσο της στολής, κάτι έχει μέσα του. Όμως το σαράκι προχωράει.

Εικόνες ντροπής οι σημερινές. Δεν έχει σημασία αν έχουν δίκιο ή άδικο οι εργαζόμενοι. Ιερό το ψωμί αλλά δεν μπουκάρεις στο Επιτελείο, δεν βεβηλώνεις την Ακρόπολη ή τον Άγνωστο Στρατιώτη.

Η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. Το ‘χε πει ο Μιτεράν, νομίζω. Συμπυκνώνει τα πάντα η φράση, τουλάχιστον αυτά που πιστεύω εγώ.

Κι η διαχείριση προϋποθέτει πρωτίστως σεβασμό. Από την πολιτική ηγεσία, από τους πολίτες, διαδηλωτές ή μη και από τους υπηρετούντες, τα στελέχη.

Στην κατρακύλα μας κάποιοι θα αποπειρώνται πάντα να κάνουν διάφορα. Άλλοι κρεμάνε τα κουρέλια τους στην Ακρόπολη, άλλοι καταστρέφουν την προτομή του Περρίκου και την πετάνε σαν σκουπίδι στο οδόστρωμα της Πατησίων κι η «Αυγή» τους προβάλλει και «ηρωικό» αφιέρωμα, άλλοι ορμάνε στους Ευζώνους και καίνε τη σκοπιά.

Εικόνες ντροπής οι σημερινές, το ντου, να τρέχουν όλοι, πηλίκια να πέφτουν, ύστερα ο Αρχηγός στα σκαλιά να παρακαλάει με πλάκα τα γαλόνια και τις διεμβολές κι ύστερα ήρθαν κι οι κομματαρχαίοι, μην χάσουν, να σουλατσέρνουν στο προαύλιο προς άγρα ψηφοφόρων. Μεγάλε Γιώργο Σκαμπαρδώνη: «Όλα βαίνουν επιτυχώς εναντίον μας».

Ποιος θα γκρεμίσει την παρακμή μας και θα θάψει στα μπάζα τους αυτουργούς;

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη