Εκ πρώτης όψεως η Σύνοδος Κορυφής που ολοκληρώθηκε χθες θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως… μη γενόμενη. Αν δει κανείς το κείμενο των συμπερασμάτων θα διαπιστώσει ότι δεν ελήφθη καμιά ουσιαστική απόφαση. Η Ελλάδα δεν ήταν στην ατζέντα, για την Ισπανία οι αποφάσεις μετατέθηκαν για μετά από ένα μήνα, για την τραπεζική εποπτεία θα το δούν κάποια στιγμή το 2013, το ίδιο και για το ευρωπαίο «τσάρο» που ήθελε η Μέρκελ. Όλες οι κρίσιμες αποφάσεις, λοιπόν, μετατέθηκαν για αργότερα και βλέπουμε.
Παρ’ όλα αυτά, για την ελληνική κυβέρνηση η Σύνοδος των Βρυξελλών θα μπορούσε να είναι η αρχή για την πιο επώδυνη και δύσκολη διαδικασία που έχει περάσει ποτέ άλλη κυβέρνηση. Ακόμη και πέρυσι που οι κρίσιμες ψηφοφορίες για το νέο Μνημόνιο ή το Μεσοπρόθεσμο είχαν σασπένς, δεν μπορούν να συγκριθούν με τα όσα θα γίνουν μέσα στον επόμενο μήνα. Συνεπώς η άχρωμη Σύνοδος Κορυφής για την Ελλάδα έχει πολύ έντονο χρώμα, κόκκινο σαν το αίμα που πρέπει να χυθεί.
«Τρέμει το φυλλοκάρδι μας», λένε κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες και υπουργοί καθώς μπορεί η Ελλάδα να πήρε τη δήλωση στήριξης από τους ξένους, καλείται τώρα, όμως, να κάνει κι ότι της ζητήσουν. Ο τρόμος πίσω από τα συγκρατημένα χαμόγελα έγκειται αφενός στον κίνδυνο κάποιου «ατυχήματος», που θα εκτροχίαζε την οικονομία και αφετέρου στο ότι τα θέματα που έχουν μπει στο τραπέζι μοιάζουν με θηλιά δίπλα σε κάποιον που σκέφτεται να αυτοκτονήσει.
Ουσιαστικά, πάντως, το «πιστόλι» στον κρόταφο αυτή τη φορά ακούει στο όνομα εργασιακά. Οι ανατροπές που ζητά να γίνουν με τόση βιαιότητα η τρόικα είναι το μεγαλύτερο αγκάθι της κυβέρνησης και δεν την αφήνει να χαμογελάσει περισσότερο. Ο Αντ. Σαμαράς γνωρίζει ότι επιστρέφοντας στην Αθήνα έχει να αντιμετωπίσει έναν πολύ μεγάλο σκόπελο. Ακριβώς τις απαιτήσεις που εγείρει η τρόικα για εκθεμελίωση των εργασιακών δικαιωμάτων που βρίσκουν πρόθυμους συμπαραστάτες τους γνωστούς εργοδότες με πρωτοστατούντες τους μεγαλοτραπεζίτες.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. σε όλους τους τόνους έχει πει ότι δε θα ψηφίσει μέτρα που θα πλήττουν το εργασιακό καθεστώς και τέτοια είναι τόσο οι τριετίες όσο και τα επιδόματα γάμου ή οι μειώσεις στις αποζημιώσεις απολύσεων. Ο Κουβέλης έχει βάλει εκεί την κόκκινη γραμμή του και ξέρει πολύ καλά ότι αν υποχωρήσει ξανά δε θα ξαναδεί και Βουλή στις επόμενες εκλογές. Θα χαθεί διότι ο κόσμος θα τους χρεώσει την τραγωδία που θα υφίσταται.
Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ εν μέσω πλήρους διάλυσης εκτιμάται ότι θα επιχειρήσει ένα… κοινωνικό comeback. Θα αντιδράσει δηλαδή όχι γιατί το πιστεύει αλλά γιατί θα πρέπει να ξανακερδίσει τους χαμένους ψηφοφόρους του.
Όσο για τη ΝΔ, ασφαλώς μεγάλο μέρος των βουλευτών της τρέμει στην ιδέα να εξαναγκαστεί να σηκώσει το βάρος της ψήφισης τόσο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Και ήδη πολλοί από αυτούς σκέφτονται την… παραίτηση ή την καταψήφιση των εργασιακών θεμάτων.
Γνωρίζει, λοιπόν, η κυβέρνηση ότι ακόμη και η εναλλακτική πρόταση Βρούτση στους τροικανούς για τα εργασιακά, δύσκολα θα γίνει αποδεκτή τόσο από τη Βουλή όσο και από την κοινωνία. Καλείται λοιπόν μέσα σε 24 ημέρες να πείσει αφενός τον κόσμο για την αποδοχή τους όσο και τους βουλευτές για την ψήφισή τους. Κι αν το δεύτερο είναι δύσκολο, το πρώτο είναι αδύνατο να συμβεί, ο κόσμος δε μπορεί να μένει άπραγος σε καταστροφικά μέτρα. Ακόμη και η μείωση στις αποζημιώσεις να αφορά τους υψηλόμισθους, υπάρχουν ρυθμίσεις που ακούγονται, όπως η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η εξαήμερη εργασία οι οποίες προκαλούν τρόμο.
Πώς λοιπόν θα προχωρήσει η κυβέρνηση χωρίς κοινωνική και κοινοβουλευτική συνοχή. Πώς θα έχει απέναντί της τόσο τον κόσμο στους δρόμους όσο και τους βουλευτές της; Αυτό είναι το κρίσιμο στοίχημα του Αντώνη Σαμαρά. Τα εργασιακά θα κρίνουν και κατά πόσο θα συνεχίσει να… εργάζεται η κυβέρνηση ή θα πάμε σε ακυβερνησία και νέες εκλογές.
Και βέβαια, μην ξεχνάμε ότι ακόμη και θετική να είναι η έκθεση της τρόικας που θα δίνει το πράσινο φως για την εκταμίευση της δόσης, αυτό δεν είναι το μάννα εξ ουρανού. Υπάρχουν εκκρεμότητες εξίσου σοβαρές. Για παράδειγμα, θα ισχύσει η εφάπαξ καταβολή των 31,5 δις ή θα μας τα δώσουν σε δόσεις;
Επίσης, θα μπουν σε κανέναν ειδικό λογαριασμό όπως επιθυμεί ο Σόϊμπλε ώστε να πληρωθούν μόνο οι δανειστές, ή θα αφεθεί η Ελλάδα ελεύθερη να τα κάνει ότι θέλει;
Και τι θα γίνει με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους που διχάζει κυβέρνηση και τρόικα; Τι θα γίνει με το νέο κούρεμα και την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού που μπορεί να ξεπεράσει τα 15 δις ευρώ;
Τι θα γίνει με τη νέα απαίτηση του Σόϊμπλε για μηχανισμό αυτόματης επιβολής μέτρων σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της;
Γι’ αυτό, λοιπόν, όσοι είδαν τι έγινε στις Βρυξέλλες κι όσοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο πρωθυπουργός όταν έλεγε ότι ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος, δε θα πρέπει να εφησυχάσουν. Από Δευτέρα περιμένει την Ελλάδα ένας παρατεταμένος Γολγοθάς που μπορεί να οδηγήσει σε σταύρωση, αλλά έχουμε πιθανότητες και να τον γλιτώσουμε τον σταυρό του μαρτυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου