Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες προσπαθούμε ξανά και ξανά να επαναπροσδιορίσουμε το μήνυμα της ηρωικής επετείου, φέροντάς το σε αντιδιαστολή με το παρόν.
Φέτος, λόγω της διπλής γιορτής - 28η Οκτωβρίου και 100ή επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης - το σύγχρονο μήνυμα είναι τριπλό:
Το πρώτο είναι πως το 1912, η Ελλάδα προερχόμενη από την πτώχευση του 1893 και τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, κατόρθωσε μέσα σε λίγα χρόνια (και με τα πενιχρά μέσα της εποχής, όχι μόνο από πλευράς εξοπλισμού αλλά και επειδή ούτε καν τα αντιβιοτικά δεν είχαν ανακαλυφθεί) να διπλασιάσει τα εδάφη της, απελευθερώνοντας την Μακεδονία και την Ήπειρο.
Το δεύτερο, είναι απόλυτα σύγχρονο και αφορά στην ανάγκη να δικαιωθούν επιτέλους οι ήρωες του Έπους του 1940 και όλων των απελευθερωτικών αγώνων μας και συνοψίζεται σε μια λέξη: Κάθαρση!
Να τιμωρηθούν επιτέλους όλοι όσοι έκαναν άθλια χρήση της παρακαταθήκης που άφησαν οι απελευθερωτές της χώρας από κάθε λογής ζυγό, αυτοί που εκμεταλλεύθηκαν τη Δημοκρατία και την Ελευθερία που εκείνοι μας πρόσφεραν για να πλουτίσουν παράνομα ή και νομότυπα - και πάντως σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Μαζί τους, να τιμωρηθούν και αυτοί που συγκάλυψαν αυτά τα εγκλήματα, χάνοντας cd την ώρα που οι ίδιοι επέβαλαν σκληρά μέτρα στον χειμαζόμενο λαό μας.
Το τρίτο μήνυμα, σχετίζεται με τον συσχετισμό των προηγούμενων εγκλημάτων με την καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων.
Τουλάχιστον αυτές τις μέρες, κάποιοι όψιμοι (και άκαπνοι) γερμανοφάγοι – ου μην αλλά και… τουρκοφάγοι – θα ήταν σκόπιμο να συμπεριφερθούν πιο σεμνά.
Η εκ των υστέρων και αφού επί δεκαετίες… δέσαμε τα σκυλιά με (δανεικά) λουκάνικα, υπόμνηση υποχρεώσεων των άλλων, οδηγεί σε γελοιοποίηση το σύνολο της χώρας, που μικρή πλην γενναία, αγωνίστηκε κατά του φασισμού και του ναζισμού με όλες της τις δυνάμεις, χύνοντας ποταμούς αίματος.
Ας κάνουν ένα διάλλειμα από τον απαράδεκτο συμψηφισμό του τιτάνιου αγώνα εκείνων των ηρώων με όσα ντροπιαστικά ακολούθησαν τον καιρό της επίπλαστης ευημερίας.
Θα ήταν ύβρις για τη μνήμη των Ελλήνων που πολέμησαν στα (λεγόμενα) αλβανικά βουνά και δημιούργησαν το μοναδικό στην παγκόσμια Ιστορία Έπος, με αυτοθυσία και χάνοντας τη ζωή τους ή επιστρέφοντας από το μέτωπο ακρωτηριασμένοι λόγω κρυοπαγημάτων, να συνεχιστεί αυτός ο συμψηφισμός.
Θα ήταν ύβρις για όλους εκείνους που βγήκαν αντάρτες στα βουνά, που αντιστάθηκαν στις πόλεις, για τη «σιωπηλή στρατιά», για τον ΕΔΕΣ, τον ΕΛΑΣ, την ΠΕΑΝ, τους αγωνιστές του Ρίμινι, τους αντιστασιακούς των πόλεων.
Θα ήταν ύβρις για τα δεκάδες ελληνικά ολοκαυτώματα και τους εκτελεσμένους και τα τουμπανιασμένα από την πείνα παιδικά κορμιά και όσους μαρτύρησαν στο κολαστήριο της Μέρλιν.
Επιτέλους, τι δεν καταλαβαίνετε;
Είναι δυνατόν οι γερμανικές πολεμικές οφειλές να βουλώσουν τις τρύπες από τις κλεψιές, τη διαφθορά και τις κάθε λογής σπατάλες;
Για να μην τρίζουν, λοιπόν, τα κόκκαλα των νεκρών μας, οφείλουν όλοι αυτοί που βρήκαν πάλι την εύκολη λύση, να συμβάλουν ώστε να βγει η χώρα από την πρωτοφανή αυτή περιπέτεια, να επιστρέψουν τα κλεμμένα και τα προϊόντα της φοροδιαφυγής και της ρεμούλας, και μετά… μάλιστα!
Να διεκδικηθούν και να έλθουν αυτά τα χρήματα που θα πάνε κατευθείαν σε αναπτυξιακά έργα για τη χώρα.
Όπως θα ήθελαν και εκείνοι…
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Φέτος, λόγω της διπλής γιορτής - 28η Οκτωβρίου και 100ή επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης - το σύγχρονο μήνυμα είναι τριπλό:
Το πρώτο είναι πως το 1912, η Ελλάδα προερχόμενη από την πτώχευση του 1893 και τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, κατόρθωσε μέσα σε λίγα χρόνια (και με τα πενιχρά μέσα της εποχής, όχι μόνο από πλευράς εξοπλισμού αλλά και επειδή ούτε καν τα αντιβιοτικά δεν είχαν ανακαλυφθεί) να διπλασιάσει τα εδάφη της, απελευθερώνοντας την Μακεδονία και την Ήπειρο.
Το δεύτερο, είναι απόλυτα σύγχρονο και αφορά στην ανάγκη να δικαιωθούν επιτέλους οι ήρωες του Έπους του 1940 και όλων των απελευθερωτικών αγώνων μας και συνοψίζεται σε μια λέξη: Κάθαρση!
Να τιμωρηθούν επιτέλους όλοι όσοι έκαναν άθλια χρήση της παρακαταθήκης που άφησαν οι απελευθερωτές της χώρας από κάθε λογής ζυγό, αυτοί που εκμεταλλεύθηκαν τη Δημοκρατία και την Ελευθερία που εκείνοι μας πρόσφεραν για να πλουτίσουν παράνομα ή και νομότυπα - και πάντως σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Μαζί τους, να τιμωρηθούν και αυτοί που συγκάλυψαν αυτά τα εγκλήματα, χάνοντας cd την ώρα που οι ίδιοι επέβαλαν σκληρά μέτρα στον χειμαζόμενο λαό μας.
Το τρίτο μήνυμα, σχετίζεται με τον συσχετισμό των προηγούμενων εγκλημάτων με την καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων.
Τουλάχιστον αυτές τις μέρες, κάποιοι όψιμοι (και άκαπνοι) γερμανοφάγοι – ου μην αλλά και… τουρκοφάγοι – θα ήταν σκόπιμο να συμπεριφερθούν πιο σεμνά.
Η εκ των υστέρων και αφού επί δεκαετίες… δέσαμε τα σκυλιά με (δανεικά) λουκάνικα, υπόμνηση υποχρεώσεων των άλλων, οδηγεί σε γελοιοποίηση το σύνολο της χώρας, που μικρή πλην γενναία, αγωνίστηκε κατά του φασισμού και του ναζισμού με όλες της τις δυνάμεις, χύνοντας ποταμούς αίματος.
Ας κάνουν ένα διάλλειμα από τον απαράδεκτο συμψηφισμό του τιτάνιου αγώνα εκείνων των ηρώων με όσα ντροπιαστικά ακολούθησαν τον καιρό της επίπλαστης ευημερίας.
Θα ήταν ύβρις για τη μνήμη των Ελλήνων που πολέμησαν στα (λεγόμενα) αλβανικά βουνά και δημιούργησαν το μοναδικό στην παγκόσμια Ιστορία Έπος, με αυτοθυσία και χάνοντας τη ζωή τους ή επιστρέφοντας από το μέτωπο ακρωτηριασμένοι λόγω κρυοπαγημάτων, να συνεχιστεί αυτός ο συμψηφισμός.
Θα ήταν ύβρις για όλους εκείνους που βγήκαν αντάρτες στα βουνά, που αντιστάθηκαν στις πόλεις, για τη «σιωπηλή στρατιά», για τον ΕΔΕΣ, τον ΕΛΑΣ, την ΠΕΑΝ, τους αγωνιστές του Ρίμινι, τους αντιστασιακούς των πόλεων.
Θα ήταν ύβρις για τα δεκάδες ελληνικά ολοκαυτώματα και τους εκτελεσμένους και τα τουμπανιασμένα από την πείνα παιδικά κορμιά και όσους μαρτύρησαν στο κολαστήριο της Μέρλιν.
Επιτέλους, τι δεν καταλαβαίνετε;
Είναι δυνατόν οι γερμανικές πολεμικές οφειλές να βουλώσουν τις τρύπες από τις κλεψιές, τη διαφθορά και τις κάθε λογής σπατάλες;
Για να μην τρίζουν, λοιπόν, τα κόκκαλα των νεκρών μας, οφείλουν όλοι αυτοί που βρήκαν πάλι την εύκολη λύση, να συμβάλουν ώστε να βγει η χώρα από την πρωτοφανή αυτή περιπέτεια, να επιστρέψουν τα κλεμμένα και τα προϊόντα της φοροδιαφυγής και της ρεμούλας, και μετά… μάλιστα!
Να διεκδικηθούν και να έλθουν αυτά τα χρήματα που θα πάνε κατευθείαν σε αναπτυξιακά έργα για τη χώρα.
Όπως θα ήθελαν και εκείνοι…
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου