Σιγά μη στάξει η ουρά του λαδωμένου ποντικού

«Εξω, τουλάχιστον, πάμε καλύτερα», σκεφτόμουν, καθώς σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς, καλεσμένος σε διεθνές forum στο Παρίσι, με την παρουσία του και την πολιτική του ειλικρίνεια στηρίζει την επιχείρηση αποκατάστασης της αξιοπιστίας της Ελλάδας. Διότι το τελευταίο εξάμηνο της διακυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, όταν εμφανιζόταν ο πρώην πρωθυπουργός ή υπουργοί-κηπουροί του στις Βρυξέλλες, ο ψίθυρος στους διαδρόμους της Κομισιόν ήταν: «Ηρθαν οι ψεύτες». Ο μισός δρόμος στην προσπάθεια που έχει αναλάβει ο πρωθυπουργός να δοθεί μια νέα ανάσα στην Ελλάδα πιστώνεται θετικά χάρη στη σταθερή πολιτική του βούληση να προχωρήσει «στα δύσκολα».

Ενώ, λοιπόν, βρισκόμαστε σε λεπτό σημείο διαπραγμάτευσης, με τους εκπροσώπους των πιστωτών μας να κτίζουν στις παλιές απαιτήσεις τους τις απίθανες καινούργιες, η αποκάλυψη ότι η λεγόμενη λίστα Λαγκάρντ κοιμόταν σαν… ιερή αγελάδα στο βάθος των συρταριών των αρμόδιων αποδεκτών της προσφέρει ένα ακόμη επιχείρημα στην άποψη των εταίρων μας ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα -από άκρου εις άκρον διεφθαρμένο- προστατεύει τους πάσης φύσεως μεγαλοφοροφυγάδες, που αποτελούν την ελίτ της εκλογικής πελατείας του.

Ομως, η ακαριαία μεταβίβαση της λίστας Λαγκάρντ -άμα τη εμφανίσει της στο Μέγαρο Μαξίμου- στο νέο προϊστάμενο του ΣΔΟΕ είναι και η φανερή απόδειξη ότι όταν ο πρωθυπουργός λέει «να ελεγχθούν όλοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται», το εννοεί. Αλλά τι περίμενε ο κ. Παπακωνσταντίνου και από τον Νοέμβρη που την παρέλαβε έστειλε προς έλεγχο, επιλεκτικά στο ΣΔΟΕ, τον Ιούνιο, μόνον τριάντα περίπου ονόματα; Μεσολάβησαν ολόκληροι επτά μήνες! Τι θα σκέπτεται ένας -όχι ιδιαιτέρως- καχύποπτος Πολίτης: Ποια να ήταν άραγε τα κριτήρια επιλογής των τριάντα τόσων μεγαλοκαταθετών αλλά και τι απέγιναν… τα «χαμένα ρέστα» της; Μήπως η λίστα λειτούργησε και ως αντικείμενο εκβιασμού;

Υποθέτω ότι με ισχυρή νομική υποδομή μπορείς να κάνεις και το «άσπρο μαύρο» αλλά και πάλι η τοποθέτηση Βενιζέλου-Διώτη περί «μη χρήσεως παρανόμως κτηθέντος υλικού» είναι προβληματική: Θα καταγγείλουν την κ. Λαγκάρντ ως «κλεπταποδόχο», αφού ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας όχι μόνον την… αγόρασε, όχι μόνον τη χρησιμοποίησε προσκομίζοντας δύο δισεκατομμύρια ευρώ στο γαλλικό δημόσιο αλλά και την απέστειλε προς χρήση στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γερμανία; Το «περίεργο» είναι ότι μόνον η Ελλάδα βρέθηκε να φροντίζει… «μη στάξει η ουρά του λαδωμένου ποντικού»...

Για να τελειώνουμε: Αφού βρέθηκε η λίστα, έστω και… διά μαγείας, αφού ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει «φίλους, πολιτικούς φίλους και συγγενείς», αφού είναι γνωστή η επίσημη προέλευσή της, ας ασχοληθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες με το περιεχόμενό της. Το ξεκαθάρισμα να γίνει τάχιστα! Δεν είναι δίκαιο να απαιτείς τα τριάντα ευρώ από τη σύνταξη του αγρότη και οι μεγαλοκαταθέτες-μεγαλοφοροφυγάδες να έχουν τόσον ισχυρούς προστάτες, ώστε να εξακολουθούν να κλέβουν τους αδύναμους Πολίτες.

ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ