Παρακολουθώντας
κανείς τις τελευταίες αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ μένει με
μια μεγάλη απορία σε σχέση με την πολιτική του στρατηγική. Ενα κόμμα
που κυβέρνησε τη χώρα πάνω από 22 χρόνια δείχνει να αισθάνεται σήμερα
εξίσου άβολα τόσο με τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση όσο και με την
πιθανότητα να μη συμμετέχει σ’ αυτήν...
μια μεγάλη απορία σε σχέση με την πολιτική του στρατηγική. Ενα κόμμα
που κυβέρνησε τη χώρα πάνω από 22 χρόνια δείχνει να αισθάνεται σήμερα
εξίσου άβολα τόσο με τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση όσο και με την
πιθανότητα να μη συμμετέχει σ’ αυτήν...
Η μονότονη επανάληψη του επιχειρήματος «πληρώσαμε βαρύ κόστος για να
σώσουμε τη χώρα» -η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, βρίσκεται ακόμη στο
χείλος του γκρεμού, περιμένοντας μια δόση, δίχως την οποία θα
υποχρεωθεί να κηρύξει στάση πληρωμών- δεν είναι δυνατόν να αποτελεί σοβαρό επιχείρημα ούτε προς τους πολίτες για να εμπιστευτούν ξανά το ΠΑΣΟΚ ούτε προς τα άλλα κόμματα για να υποκλιθούν... στο μεγαλείο
του. Και, ασφαλώς, η ανάληψη της στοιχειώδους πολιτικής ευθύνης από
την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, για τη στήριξη μιας κυβέρνησης που προέκυψε μετά
από δύο εκλογικές αναμετρήσεις με διακύβευμα την παραμονή της χώρας
στο ευρώ, δεν είναι δυνατό να εμφανίζεται ως μια «ηρωική πράξη», όταν έχεις πάρει 12% στις εκλογές και ξέρεις πως, αν ξαναγίνουν σύντομα, θα
λάβεις μονοψήφιο ποσοστό. Για να είμαστε δε απολύτως ακριβείς, όχι
απλώς δεν είναι ηρωική πράξη, αλλά είναι μια εντελώς αυτονόητη πράξη
πολιτικής επιβίωσης.
Το χειρότερο για το ΠΑΣΟΚ, ως κυβερνητικό εταίρο, είναι ότι κάθε φορά
που επιχειρεί να τσακωθεί -έστω και λίγο, για να ανάψουν τα αίματα-
με τους άλλους δυο εταίρους, καταλήγει τελικά να τσακώνεται με τον
εαυτό του. Οταν αποφάσισε να στηρίξει την κυβέρνηση, τσακώθηκαν οι
«κορυφαίοι» με τον αρχηγό γιατί δεν τους έκανε υπουργούς. Οταν έθεσε
όρους για να ψηφίσει τα μέτρα, βγήκαν οι «κορυφαίοι» και δήλωσαν ότι
αυτοί θα ψηφίσουν... οπωσδήποτε. Οταν έσκασε το θέμα της λίστας
Λαγκάρντ, η ΔΗΜ.ΑΡ. ψέλλισε κάτι περί ευθυνών, ο Ραγκούσης όμως ήταν
αυτός που κατήγγειλε και αποχώρησε...
Χθες ο Φίλιππος Σαχινίδης ζήτησε από τη Ν.Δ. να σταματήσει να απαξιώνει
τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να ξεκαθαρίσει αν το θέλει ως
κυβερνητικό εταίρο ή προτιμά να βρει άλλον ή να μείνει μόνο με τη
ΔΗΜ.ΑΡ. Ολα αυτά δεν λέγονται υπό τύπον αστειότητος, αλλά δήθεν στα
σοβαρά... Ας πούμε λοιπόν ότι η Ν.Δ. δεν το ξεκαθαρίζει, έτσι όπως το
θέλει ο κ. Σαχινίδης. Τι θα κάνει σ’ αυτή την περίπτωση το ΠΑΣΟΚ; Θα
αποχωρήσει σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αποσύροντας τους υπουργούς που
πρότεινε ο αρχηγός του, και θα συνεχίσει να στηρίζει κοινοβουλευτικά
την κυβέρνηση; Θα αποχωρήσει γενικώς, ρίχνοντας την κυβέρνηση και
οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές, ώστε ως δύναμη ευθύνης και παράγων
σταθερότητας να έχει τη δυνατότητα μετεκλογικά να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ;
Θα φύγει πριν πάρουμε τη δόση ή μετά; Θα το ακολουθήσουν όλοι οι
βουλευτές του, όταν φύγει, ή κάποιοι θα μείνουν πίσω και θα το
κοιτάνε; Τελευταίο ερώτημα και κλείνουμε: Μήπως είναι καλύτερα να
σοβαρευτούμε, γιατί τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ ό,τι θέλουμε να
τα εμφανίζουμε σ’ αυτή τη χώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου