Η τακτική Σαμαρά είναι σαφής, από όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής: Η κυβέρνηση θα πάρει τα μέτρα των 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα επιχειρήσει μετά με βάση αυτά και το υπόλοιπο πρόγραμμά της να ανακτήσει την αξιοπιστία της χώρας και στην συνέχεια θα διεκδικήσει την επιμήκυνση του προγράμματος από δυο σε τέσσερα έτη και μαζί με αυτήν την αλλαγή του μίγματος οικονομικής πολιτικής.
Οι κομβικοί σταθμοί της διαπραγμάτευσης είναι η συνάντηση με τον πρόεδρο της Ευρωζώνης Γιούνκερ (22 Αυγούστου), η συνάντηση με την Μέρκελ και τον Ολάντ (24 και 25 Αυγούστου), η ανακοίνωση των μέτρων πριν από την ΔΕΘ και η Σύνοδος Κορυφής στις 20 Σεπτεμβρίου.
Στο μεσοδιάστημα η κυβέρνηση θα δίνει υποτίθεται σκληρή μάχη με την Τρόικα η οποία εγείρει, όπως διαβάζουμε, νέες σκληρές απαιτήσεις απαιτώντας να εξοικονομηθούν ποσά έξι δισεκατομμυρίων από τα υπουργεία. Αυτό σημαίνει νέες μειώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και την πλήρη κατάργηση των Δώρων Χριστουγέννων-Πάσχα και του επιδόματος αδείας. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν αποδέχεται τέτοιες παρεμβάσεις και ρίχνει το βάρος στις περικοπές σπαταλών στα υπουργεία. «Βρείτε σπατάλες για να κόψετε, αλλιώς θα πρέπει να αποφασίσετε οριζόντιες περικοπές τις οποίες θα κληθείτε να διαχειριστείτε», είναι το μήνυμα που φεύγει από το Μαξίμου.
Στο μεταξύ, δεδομένες πρέπει να θεωρούνται, σύμφωνα με όσα ακούμε και διαβάζουμε, οι κλιμακωτές μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, οι περικοπές έως και 40% στο εφάπαξ, η κατάργηση της 13ης και 14ης επικουρικής σύνταξης, το μαχαίρι στα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα, η κατάργηση των ευνοϊκών διατάξεων για συνταξιοδότηση πριν από τα 65 έτη, η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των εκπαιδευτικών, ώστε να περιοριστούν οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι, οι περικοπές στους Δήμους κλπ κλπ.
Μιλάμε δηλαδή για καταιγίδα νέων μέτρων τα οποία οτιδήποτε άλλο πλην …επαναδιαπραγμάτευσης θυμίζουν. Στην πραγματικότητα πρόκειται όχι μόνο για επανάληψη της γνωστής θανατηφόρας συνταγής που τόσες φορές ο ίδιος ο κ. Σαμαράς είχε καταδικάσει στο παρελθόν, αλλά και για αύξηση της φαρμακερής δοσολογίας για την κοινωνία. Να σημειωθεί ότι η αύξηση της δοσολογίας επιβάλλεται από την Τρόικα για να ισοσκελισθεί τάχα η εκτροπή του Προϋπολογισμού από τις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Μας τιμωρούνε δηλαδή επειδή ψηφίσαμε και κρίναμε το πρόγραμμά τους.
Τέλος πάντως. Τα μέτρα κρίνονται και πάλι αναγκαία, επειδή οι Ευρωπαίοι μας το έχουν δηλώσει ξεκάθαρα. Αν θέλουμε δόση 32 δις πρέπει να πάρουμε μέτρα. Αν όχι, και κάνουμε κωλοτούμπες, θα πάρουμε μια ωραία δραχμή έτσι για να έχουμε να θυμόμαστε ότι κάποτε ήμασταν μια ευρωπαϊκή χώρα.
Από την στιγμή λοιπόν που η κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι πρέπει να υποστούμε και νέα ένεση μέτρων για να θεραπευτούμε κάποτε με την επιμήκυνση της θεραπείας και την διαπραγμάτευση της συνταγής, ας το κάνουν να τελειώνουμε και ας ελπίσουμε να μην δείξει η …νεκροψία το αποτέλεσμα. Κι ας μας πει επιτέλους η κυβέρνηση ανοικτά και καθαρά ποια είναι η τακτική και ποια η στρατηγική της για να ξέρουμε κι εμείς τι να περιμένουμε.
Το λέμε αυτό επειδή το μόνο που βλέπουμε μέχρι στιγμής είναι μια αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να βρει τρόπους επικοινωνιακής διαχείρισης του σκληρού, μέχρι σαδιστικής μορφής, πακέτου των 11,5 δις. Έτσι, διαρρέουν συνεχώς διαφορετικά σενάρια για το τι θα περιλαμβάνει το πακέτο, συνήθως “σκληρά” για να πέσουν μετά στα μαλακά, λες και ο κόσμος είναι χαζός και δεν καταλαβαίνει τι τον περιμένει. Για παράδειγμα, τις προηγούμενες ημέρες η κυβέρνηση αναλώθηκε στο πώς θα περάσει τη μείωση των συντάξεων, αν το πλαφόν θα είναι στα 2.400 ή στα 2.000 ευρώ, αν θα βγαίνουμε στη σύνταξη στα 66 ή στα 67 κλπ κλπ.
Κάνουν ό, τι έκανε και το ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Διέρρεε σκληρά μέτρα, ο κόσμος είχε εθιστεί κι έτσι με τους επικοινωνιακούς ελιγμούς και λίγα… καρότα, το μαστίγιο πέρναγε σαν αναγκαίο κακό. Κάποιοι λοιπόν έκριναν ότι και τώρα, ύστερα από όσα τραβήξαμε, με τα επικοινωνιακά τερτίπια, τις διαρροές, τα μισόλογα και τις μισόκλειστες θύρες, ο κόσμος θα πειστεί να φάει ακόμη ένα πακέτο μέτρων στο κεφάλι και θα πει κι ευχαριστώ.
Τα πράγματα δεν είναι έτσι. Πρώτα – πρώτα γιατί η λαϊκή εντολή της 17ης Ιουνίου είναι ξεκάθαρη και δεύτερον διότι η κυβέρνηση αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας. Ή θα αποτύχει και θα πάει η Ελλάδα άκλαυτη ή θα πετύχει. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Έπειτα, ο Αντώνης Σαμαράς δεν κρύφτηκε ποτέ πίσω από κλειστά κλαμπ, επικοινωνιακές διαχειρίσεις και μισόλογα. Αυτό πρέπει να κάνει και τώρα. Όπως παίρνει πάνω του όλη την υπόθεση της σωτηρίας της χώρας να βγει και να πει όλη την αλήθεια στον λαό. Όπως επίσης πρέπει να πει ότι κάποιοι θα ματώσουν για να περάσουν τα μέτρα των11,5 δις. Το στοίχημα είναι να μη ματώσουν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ας στύψουν το μυαλό τους οι τεχνοκράτες και ας βρουν ισοδύναμα μέτρα. Κι αυτή είναι μια άλλη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί.
Είναι ώρα για αλήθειες, λοιπόν, και για τον Αντώνη Σαμαρά και για όλη την κυβέρνηση. Χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δε γίνεται, χωρίς σκληρές αλήθειες η χώρα δε σώζεται.
Και μια τελευταία παρατήρηση. Δυστυχώς το νεοδημοκρατικό …κομμάτι της κυβέρνησης συνεχίζει να αντιμετωπίζει την επικοινωνία λες και δεν υπάρχει το Διαδίκτυο. Όλοι λένε στις κουβεντούλες πόσο ωραίο και πόσο χρήσιμο είναι το Διαδίκτυο, στην πράξη όμως “σκοτώνονται” ποιος θα κάνει πρώτος διαρροή στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και στον κατεστημένο Τύπο…ελαχίστης κυκλοφορίας. Το αποτέλεσμα είναι μόλις βγαίνει η κάθε διαρροή να …κατασπαράζεται στο Διαδίκτυο και η καημένη η κυβέρνηση να μην ξέρει από που της ήρθε. Κάνουν λες και νομίζουν ότι τώρα που διαλύθηκε το ΠΑΣΟΚ δεν έχουν παρά να καταλάβουν την θέση του στις σχέσεις με τον Τύπο και το ΜΜΕ και θα ελέγξουν την επικοινωνία και την …κοινωνία. Μιλάμε δηλαδή για πραγματική επικοινωνιακή τραγωδία. Ακόμα να καταλάβουν αυτό που έχει καταλάβει και ο “τελευταίος” Έλληνας πολίτης. Ότι δηλαδή χωρίς το Διαδίκτυο η πολιτική κατάσταση θα ήταν τελείως διαφορετική. Ελπίζουμε να το καταλάβουν σύντομα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου