Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση «επί ξυρού ίσταται ακμής». Αφ΄ενός λόγω των πιεστικών προβλημάτων που διαχειρίζεται, αφ’ ετέρου εξ αιτίας της αμφίσημης τακτικής του κ. Βενιζέλου. Τακτική που απειλεί τη συνοχή της και καθυστερεί τη λήψη αποφάσεων, η αναβολή των οποίων επιδεινώνει την κατάσταση. Όμως, γιατί ο κ Βενιζέλος υιοθετεί αυτή τη γραμμή;
Η κολυμπήθρα του Σιλωάμ!
Δεν είναι μυστικό ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξ ανάγκης συμμετέχει στην Κυβέρνηση. Δεν ήθελε ευθύνες. Επιδίωξή του είναι να …διαγράψει το μνημονιακό του παρελθόν. Θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε τα μέτρα που πήρε ως υπουργός οικονομικών. Τις διαπραγματεύσεις που έκανε. Τις πολιτικές που εισηγήθηκε, οι οποίες όχι μόνο απέβησαν καταστροφικές για τη χώρα, αλλά οδήγησαν και το ΠΑΣΟΚ στα τάρταρα.
Και πως θα το καταφέρει αυτό;
Πρώτον, παριστάνοντας τον ….αντιμνημονιακό και φιλοτεχνώντας …φιλολαϊκό προφίλ!
Δεύτερον, προσπαθώντας να φορτώσει στον Πρωθυπουργό μέτρα και αποφάσεις που διαπραγματεύτηκε και συμφώνησε ο ίδιος!
Το είπε άλλωστε χθές ότι «αναγκάστηκε» να δεχτεί την εισήγηση Σαμαρά, επειδή ο πρωθυπουργός έχει την ευθύνη! Λέξη για το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά τα συμφώνησε ο ίδιος ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών!
Βέβαια η συνέπεια λόγων και έργων ποτέ δεν ήταν το ατού του κ. Βενιζέλου.
Το σύνδρομο του ΣΥΡΙΖΑ
Ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί παράλληλα να επιλύσει και ένα ακόμα πρόβλημα που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.
Γνωρίζει ότι ο κ. Τσίπρας λεηλάτησε την εκλογική βάση του άλλοτε κραταιού Κινήματος. Το πλήρωσε ήδη δυο φορές στις εκλογές.
Σε πρώτη, λοιπόν, φάση θέλει να σταματήσει την αιμορραγία. Να οικοδομήσει ένα ανάχωμα. Και για να το καταφέρει σταδιακά υιοθετεί πιο φιλολαϊκή ρητορική και ταυτοχρόνως συνεχίσει να προκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τις ευθύνες του και την άρνησή του να την παρουσιάζει ως …ανευθυνότητα.
Από την άλλη, προσπαθεί να βρει έναν κοινό τόπο με τον κ. Κουβέλη προκειμένου να ισορροπήσει, κατά κάποιο τρόπο, τις απώλειες που έχει ήδη υποστεί, ενώ παράλληλα να ενισχύει και το αριστερό του προφίλ.
Στην παρούσα συγκυρία και ο κ. Κουβέλης έχει λόγους να βλέπει θετικά τη συμπόρευση με τον κ. Βενιζέλο γιατί και ο ίδιος αντιμετωπίζει τη καυτή ανάσα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ θα πληθαίνουν οι φωνές που δυσανασχετούν με τις κυβερνητικές πολιτικές.
Αν οι κύριοι Βενιζέλος και Κουβέλης δεν ξεφύγουν από το σύνδρομο του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίσουν να βλέπουν την μικρή εικόνα, δηλαδή την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, αντί για τη μεγάλη, τη δικαίωση της κυβερνητικής, πολιτικής σε βάθος τετραετίας, τότε η μικροπολιτική αντίληψη μπορεί πραγματικά να παραλύσει την κυβέρνηση. Και αυτή η παράλυση στο τέλος να φέρει ταχύτερα, αυτό που στην πραγματικότητα θέλουν να αποφύγουν.
Chicken Games
Ένα από τα δημοφιλέστερα αναλυτικά εργαλεία στη «Θεωρία των Παιγνίων» είναι το Chicken Game. Η ιστορία του παιγνίου ανατρέχει στη δεκαετία του 60 στην Καλιφόρνια, όπου νεαροί οδηγοί επιδίδονταν σε αγώνες μετωπικής σύγκρουσης. Νικητής ήταν εκείνος που ρισκάριζε να παραμείνει μέχρι τέλους στην πορεία. Ηττημένος, εκείνος που λύγιζε απ’ το φόβο και για να αποφύγει την μετωπική, την τελευταία στιγμή έστριβε το τιμόνι και άλλαζε πορεία.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, τις τελευταίες ημέρες επιδίδεται σ΄αυτό ακριβώς το παιχνίδι. Σχεδιάζει δήθεν τη σύγκρουση. Προετοιμάζει το …κοινό του με φιλολαϊκές κορώνες ό,τι δεν θα υποχωρήσει από τις θέσεις του. Δημιουργεί ένα συγκρουσιακό κλίμα, μια αίσθηση μάχης!
Και στη συνέχεια, επειδή στην ουσία φοβάται την αντιπαράθεση, κάνει πίσω και φορτώνει τις ευθύνες στον άλλο «παίχτη», τον Πρωθυπουργό δηλαδή!
Με άλλα λόγια ο κ. Βενιζέλος παίζει ένα παιχνίδι με απώτερο σκοπό το …κοινό που τον παρακολουθεί.
Δεν τον ενδιαφέρει η ουσία, αλλά οι εντυπώσεις. Η φασαρία που θέλει να προκαλέσει!
Δεν τον απασχολεί το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, αλλά η παράσταση που θέλει να δώσει. Αυτό είναι το ζητούμενο γιατί έτσι νομίζει ότι θα ενισχύσει το προφίλ του και θα αποκαταστήσει τις διαλυμένες σχέσεις του με την κοινωνία.
Αυτή η τακτική, όμως, λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για το πολιτικό μας σύστημα, ενώ απειλεί διαρκώς της συνοχή της κυβέρνησης.
Η μεσσιανική αντίληψη
Το άλλο πρόβλημα που θέλει να λύσει ο κ. Βενιζέλος είναι το εσωκομματικό του. Εκεί το κλίμα είναι εκρηκτικό. Φταίει βέβαια και το βαρύ εκλογικό αποτέλεσμα. Όμως, περισσότερο όλων φταίει το αρχηγικό μοντέλο που έχει επιβάλλει. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πέραν της πολυπραγμοσύνης του, έχει μια μεσσιανική αντίληψη για τον εαυτό του! Θεωρεί ότι ήταν περίπου …προορισμένος να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ για να τους…σώσει! Αντί αυτού τους χαντάκωσε! Επιπλέον, αντιμετωπίζει τους βουλευτές του όπως τους …φοιτητές του! Από καθέδρας! Αυτό το μοντέλο είναι ξεπερασμένο στο ΠΑΣΟΚ! Ειδικά τώρα που το άστρο του …Μεσσία έχει ξεθωριάσει. Έτσι, όσο περνάει ο καιρός τα στόματα θα ανοίγουν πιό εύκολα! Θα μπορεί να το αμφισβητεί ακόμα και ο προκάτοχός του! Οι χθεσινοί διάλογοι με τον κ. Χρυσοχοϊδη είναι ενδεικτικοί του τι θα ακολουθήσει!
Στην παρούσα φάση, ουδόλως αποκλείεται να αποτελεί επιλογή του κ Βενιζέλου να εξωθήσει κάποιους από τους…δελφίνους στα άκρα (το Chicken Game που αναφέραμε)
Όσοι μείνουν, τον αποδέχονται ηττημένοι.
Όσοι φύγουν, του αδειάζουν τη γωνιά.
Έτσι, αφ΄ενός εδραιώνει τη θέση του και αφ΄ετέρου γλιτώνει την αμφισβήτηση.
Γιατί, ως γνωστόν, ο Μεσσίας κατέχει την …απόλυτη αλήθεια. Και το…αλάνθαστο!
Και τα ….. «ορφανά του Σημίτη»
Υπάρχει ακόμα ένας …αποσταθεροποιητής του συστήματος. Μετά τις τελευταίες εκλογές έμειναν εκτός Βουλής κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Διαμαντοπούλου, Ρέππας, Ραγκούσης, Παπουτσής, Β. Παπανδρέου κ.α.. Είχαν ήδη αποχωρήσει Φλωρίδης, Α. Παπαδόπουλος, Καστανίδης κ.α. Επίσης, ο κ. Βενιζέλος δυσκολεύεται (ή δεν θέλει) να συνυπάρξει με τον κ. Λοβέρδο, τον κ. Χρυσοχοϊδη και προφανώς και με το σύστημα του κ. Παπανδρέου.
Πόσοι αλήθεια ελπίζουν ότι όλοι αυτοί θα παραμείνουν …ήσυχοι;
Ελάχιστοι , υποθέτω!
Τι κοινό έχουν; Σχεδόν όλοι ήταν εκλεκτά στελέχη του …εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Είναι «ορφανά του Σημίτη» με άλλα λόγια!
Και αγαπημένα παιδιά του συστήματος!
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, μαζί τους να συμπορευτούν και κάποια …άστεγα του νεοφιλελεύθερου χώρου!
Τι θέλουν όλοι αυτοί; Εκλογές για να ανακτήσουν ρόλους!
Αυτός, λοιπόν, ο ετερόκλητος συνασπισμός απόψεων, φιλοδοξιών και ματαιοδοξίας σχεδιάζεται να αποτελέσει έναν εναλλακτικό πόλο εξουσίας σε περίπτωση που η παρούσα κυβέρνηση λυγίσει υπό το βάρος των προβλημάτων. Και για να ανακόψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, λένε κάποιοι!
Συμπέρασμα: Οι παράγοντες που προαναφέρθησαν συνθέτουν ένα περιβάλλον αστάθειας. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα μας, εν μέσω κρίσης.
Ποιά είναι η απάντηση;
Πρώτον, πρέπει να καταστεί σαφές ότι αυτή η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας γιατί το έργο της είναι τιτάνιο.
Δεύτερον, οι συμμετέχοντες στην κυβέρνηση να αντιληφθούν ότι η αποτυχία της θα είναι αποτυχία όλων και κυρίως της χώρας.
Τρίτον, επειδή ο κόσμος είναι σε οριακή κατάσταση και δεν αντέχει άλλο, χρειάζονται άμεσα αποτελέσματα που θα δείξουν ότι υπάρχει ελπίδα.
Του Κώστα Ροδινού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου