Σε άρθρο της γερμανικής Welt προτείνεται ένα «μαλακό» Ευρώ για τις… παρακατιανές χώρες, μόλις δυο μέρες πριν την συνάντηση Μέρκελ-Σαμαρά. Παραθέτουμε τα σημαντικώτερα αποσπάσματα του άρθρου:
Το ευρώ πέφτει σταδιακά σε αξία. Αυτό έχει και θετικές πλευρές, θεωρούν κάποιοι οικονομολόγοι. Ειδικά για τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση στη νότια Ευρώπη θα μπορούσε να είναι μια ευλογία – τουλάχιστον προσωρινά.
Η αδυναμία μπορεί να είναι και δύναμη: Κορυφαίοι οικονομολόγοι επιχαίρουν για το γεγονός ότι η εξωτερική αξία του ευρώ έχει μειωθεί τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες. Για πολλούς παρατηρητές όμως θεωρείται η εξέλιξη αυτή επικίνδυνη.
Στην πραγματικότητα θα μπορούσε να βοηθήσει η χαμηλή ισοτιμία του ενιαίου νομίσματος τις χώρες της κρίση στην περιφέρεια της ευρωζώνης να φέρουν την οικονομία τους σε ισορροπία: αυτό είναι το επιχείρημα των οικονομολόγων.
Ιδιαίτερα σημαντικό για την Ιταλία και την Ισπανία
Και ο Holger Schmieding, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank παρατηρεί ότι οι μεσογειακές χώρες της ευρωζώνης αντιμετωπίζουν σήμερα ούριο άνεμο: «Για χώρες όπως η Ιταλία ή η Ισπανία, που ως προς τις εξαγωγές τους έχουν την τάση της μαζικής παραγωγής, ένα πιο «μαλακό» ευρώ θα ήταν πολύ πιο αποφασιστικής σημασίας για την επιτυχία των εξαγωγών τους από ότι στη Γερμανία, όπου παράγονται ιδιαίτερα υψηλής ποιότητας προϊόντα. έρχεται Έτσι, το «μαλακό» Ευρώ μάλλον βοηθά τις χώρες της κρίσης».
Το ευρώ έφτασε στην υψηλότερη εξωτερική αξία του έναντι του δολαρίου μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και της φούσκας των ακινήτων στις ΗΠΑ την άνοιξη του 2008.
Βέβαια, ούτε πρέπει να «πέσει το Ευρώ στα βαθιά»
Τότε κόστιζε ένα Ευρώ περίπου 1,60 Δολλάρια. Έκτοτε η αξία του Ευρώ έχει μειωθεί κατά πολύ: τελευταίως αντιστοιχούσε ένα ευρώ σε μόνο 1,23 δολλάρια. Κορυφαίοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ακόμα και μια περαιτέρω υποτίμηση του ευρώ.
«Το ευρώ εξακολουθεί να έχει πολύ υψηλή τιμή», δηλώνει ο Paul De Grauwe, ένας από τους πιο γνωστούς οικονομολόγους περί ταευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά. «Η συναλλαγματική ισοτιμία του 0,85, όπως την είδαμε τον Σεπτέμβριο του 2001, ίσως ήταν πολύ χαμηλή. Αλλά μια ισοτιμία της τάξης του 1,10 θα ήταν καταλληλότερη.»
Το «μαλακό» ευρώ δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις μεταρρυθμίσεις
Ακόμα και ο Andreas Rees, ο επικεφαλής οικονομολόγος για την Γερμανία της ιταλικής τράπεζα UniCredit, πιστεύει στην χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα ενός «μαλακού» Ευρώ. «Μια σταδιακή υποτίμηση αυτή τη στιγμή θα ήταν επίσης ευπρόσδεκτη από τη γερμανική σκοπιά, επειδή θα βοηθούσε να καταστήσει το βάρος της κρίσης πιο υποφερτό», σημειώνει.
Το αναγκαίο μεταρρυθμιστικό έργο δεν θα μπορούσε να υποκαταστήσει την υποτίμηση, αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει την επιτάχυνση του ρυθμού των απαραίτητων αλλαγών. Η χαμηλότερη ισοτιμία βοηθά τις περιφερειακές χώρες ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση του μεγαλύτερου προβλήματός τους: την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Η αύξηση του κόστους εργασίας είναι το κυρίως πρόβλημα της νότιας Ευρώπης
Είναι ταυτοχρόνως το κεντρικό πρόβλημα της νομισματικής ένωσης. Από την εισαγωγή του κοινού νομίσματος κι έπειτα, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στις χώρες της Μεσογείου έχει αυξηθεί αρκετά άνω του μέσου όρου.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι τα προϊόντα που προέρχονται από αυτές τις χώρες δεν είναι πλέον ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο. Στις χώρες αυτές η παραγωγή είναι πάρα πολύ ακριβή. Ένα καλό παράδειγμα είναι η Ισπανία, η οποία έχει σε σύγκριση με τις άλλες περιφερειακές χώρες μια ευρεία βιομηχανική βάση.
Προσφάτως, οι «Νότιοι» έγιναν πιο ανταγωνιστικοί
«Η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα της ισπανικής εξαγωγικής βιομηχανίας είναι αδύναμη», λέει ο Juergen Donges, πρώην πρόεδρος των λεγόμενων «σοφών της οικονομίας». «Αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της ισπανικής οικονομίας.»
Οι ισπανικές εταιρείες είναι για παράδειγμα ελάχιστα καινοτόμες και επένδυαν μόνο το ένα τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος στην έρευνα και την ανάπτυξη. Από την αρχή της κρίσης κι έπειτα, η παραγωγικότητα στις χώρες της κρίσης έχει βελτιωθεί. Σύμφωνα με μια μελέτη του ινστιτούτου αναλύσεων «Τhe Conference Board», η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ελλάδα και οι οικονομίες της Βαλτικής που πλήττονται σοβαρά από την οικονομική κρίσης απέκτησαν αυξημένη ανταγωνιστικότητα εν σχέσει με τις οικονομίες του «πυρήνα της Ευρώπης».
Οι οικονομολόγοι εγκωμιάζουν τις μεταρρυθμίσεις που ήδη ξεκίνησαν
«Αυτή είναι μια αχτίδα ελπίδας για τις χώρες της Ευρώπης που έχουν πληγεί από την κρίση», γράφουν οι μελετητές. Στην Ισπανία, το κόστος εργασίας ανάμεσα στα έτη 2008 και 2011 μειώθηκε κατά 4,4 τοις εκατό, όπως επίσης στην Ελλάδα και την Πορτογαλία.
Ο Michael Hüther, διευθυντής του Ινστιτούτου για την Γερμανική Οικονομία στην Κολωνία (IW Köln), εκτιμά ότι έχει ήδη γίνει ένα αποφασιστικό βήμα. «Σε όλες τις χώρες της κρίσης πρέπει να μειωθεί το επίπεδο των μισθών. Οι καλές ειδήσεις είναι ότι αυτό έχει ήδη αρχίσει».
Η Αθήνα μπορεί να βοηθηθεί μόνο από μια υποτίμηση του νομίσματος κατά 50% τουλάχιστον
Ο Hüther πιστεύει, ωστόσο, ότι ακόμη και ένα ακόμη πιο μαλακό ευρώ θα έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις για τις αντίστοιχες χώρες. Εκεί είναι τα διαρθρωτικά προβλήματα υπερβολικά πολύ μεγάλα και οι εξαγωγικές βιομηχανίες ανάξιες λόγου. «Μια υποτίμηση του 50% τουλάχιστον θα ήταν αναγκαία για αξιοσημείωτα αποτελέσματα σε χώρες όπως η Ελλάδα,», επισημαίνει ο Hüther.
Ο συνάδελφός του Gustav Horn προειδοποιεί: «Μια οικονομική πολιτική σύγκλισης μέσω της συναλλαγματικής ισοτιμίας θα ήταν απερίσκεπτη και πιθανότατα θα οδηγούσε σε έναν νέο κύκλο υποτίμησης. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι ΗΠΑ, η Κίνα και οι αναδυόμενες μεγάλες οικονομίες θα μπορούσαν να αποδεχθούν ένα «μαλακό» ευρώ σε μακροπρόθεσμη βάση». Δεν θα πρέπει να αναμένονται θαύματα, ειδικά δε εξαιτίας της υποτίμησης καθ’ εαυτήν. Μια υποτίμηση της τάξεως του 1% θα οδηγούσε τις εξαγωγές, ανάλογα με τη χώρα, να παρουσιάσουν από 0,2% έως 0,6% αύξηση.
Απόδοση: ΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου