Του Γιώργου Χαρβαλιά
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι οι πολιτικοί αρχηγοί αισθάνονται ευτυχείς, έπειτα από αυτό το αξιοθρήνητο «πάρε-δώσε» των (εξ ορισμού) αδιέξοδων διερευνητικών εντολών, που κράτησε για δέκα ολόκληρες μέρες.
ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ, με ροπή στον… από καθέδρας βερμπαλισμό, εκμεταλλεύτηκαν τις συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να στήσουν λεκτικές αντιπαραθέσεις σε όρους τηλεοπτικού ντιμπέιτ, που τόσο τους έλειψε -φαίνεται- στην προεκλογική περίοδο. Κάποιοι άλλοι βρήκαν ευκαιρία να πλειοδοτήσουν σε λαϊκισμό και οι πιο μετρημένοι, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Φώτης Κουβέλης, θεώρησαν ότι με αυτό τον τρόπο τιμούν στο ακέραιο τις συνταγματικές τους υποχρεώσεις.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, η επίκληση των θεσμών, σε ένα κράτος που χαρακτηρίζεται από θεσμικό «μπάχαλο», δύσκολα προσδίδει εύσημα αξιοπιστίας στα ήδη φθαρμένα πολιτικά κόμματα. Θα περίμενα, αντίθετα, εν μέσω πρωτόγνωρης εθνικής κρίσης, αντί για το μικροκομματικό «blame game», να δίνονταν εξαρχής καθαρές εξηγήσεις. Και καθαρή εξήγηση για τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα της χώρας είναι ότι δεν μπορούν να συμπράξουν σε καμία περίπτωση με πολύχρωμους αριστερούς συνασπισμούς που επαγγέλλονται τη λύτρωση από το Μνημόνιο, μέσω επιστροφής στη δραχμή…
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η μεγάλη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί στο λαό και όλα τα υπόλοιπα, τα «προαπαιτούμενα» συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και οι συνταγματικά… στραμπουληγμένες ψήφοι ανοχής, είναι ευθυνοφοβικά εφευρήματα, κατευθείαν για το καλάθι των αχρήστων…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το καθαρό μήνυμα που έπρεπε να εκπέμπεται εν όψει της δεύτερης και καθοριστικής για την τύχη της χώρας εκλογικής αναμέτρησης σκεπάζεται από τα παράσιτα αναρμόδιων φωνών, που έχουν βαλθεί να κάνουν τον Αλέξη Τσίπρα λαϊκό ήρωα.
ΟΥΤΕ ο ανεκδιήγητος εντολοδόχος των δανειστών Λουκάς Παπαδήμος, που άφησε τις ελληνικές τράπεζες ακάλυπτες, διαθέτει το πολιτικό ανάστημα για να νουθετεί και να κινδυνολογεί, ούτε βεβαίως ο υβριστής του λαού Θόδωρος Πάγκαλος έχει το οποιοδήποτε ηθικό υπόβαθρο για να ξιφουλκεί εναντίον του Μανώλη Γλέζου. Επιπροσθέτως, και οι γνωστοί τηλε-εισαγγελείς των τηλεοπτικών σταθμών της διαπλοκής, που μέχρι πρόσφατα αποθέωναν το μνημονιακό… μονόδρομο, είναι απολύτως ακατάλληλοι για να αποδομήσουν τον υπεραπλουστευτικό και ανεύθυνο πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ.
ΓΙΑ ΚΑΚΗ ΜΑΣ ΤΥΧΗ, όλοι οι παραπάνω έχουν αυτόκλητα αναλάβει ρόλο δημόσιου κατήγορου εις βάρος του Αλέξη Τσίπρα, διακινδυνεύοντας να τον καταστήσουν ιδιαιτέρως δημοφιλή στις λαϊκές μάζες, που στενάζουν από τα δεινά του Μνημονίου.
ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ αποστολή αποκατάστασης της αλήθειας αναλαμβάνουν τώρα η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς. Ο τελευταίος οφείλει να υπερβεί τις υστερικές κραυγές των εξαπτέρυγων του «συστήματος» και να αναπτύξει με σαφήνεια το δίλημμα στο λαό. Ενα δίλημμα που δεν έχει καμία σχέση με το «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο», αλλά με την πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη ή, αντίθετα, τη διολίσθησή της στο βαλκανικό περίγυρο μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς που οραματίζεται το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μπορεί και πρέπει να αναδειχθεί πρώτη δύναμη στις ερχόμενες εκλογές. Αφήνοντας πίσω το εύλογο μήνυμα θυμού, απογοήτευσης και απελπισίας που εκφράστηκε στις κάλπες της 6ης Μαΐου, η κεντροδεξιά παράταξη έχει πλέον περιθώριο τις επόμενες εβδομάδες να αναπτύξει τη δυναμική της και να πείσει τους Ελληνες ότι αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική διέξοδο για να βγούμε μια ώρα αρχύτερα από το Μνημόνιο.
Η ΠΡΟΣΘΗΚΗ της φιλομνημονιακής Ντόρας Μπακογιάννη, που αποδοκιμάστηκε σκληρά από το εκλογικό σώμα, αλλά και ακραίων νεοφιλελεύθερων γυρολόγων, όπως του Στέφανου Μάνου, που έχει ρίξει τα δίχτυα του και στο ΠΑΣΟΚ, δεν βοηθούν στο ξεκαθάρισμα της εικόνας. Αντίθετα, ενισχύουν τα «παράσιτα» στο καθαρό μήνυμα που πρέπει να εκπέμψει το κόμμα και προσφέρουν έδαφος στη σκόπιμα καλλιεργούμενη σύγχυση γύρω από τις απόψεις Σαμαρά για το Μνημόνιο.
ΓΙΑΤΙ ΞΑΝΑΛΕΩ: Αν ο λαός θεωρήσει ότι πρέπει να επιλέξει μεταξύ «μνημονιακών» και «αντι-μνημονιακών» κομμάτων, πολύ φοβάμαι ότι θα προκρίνει την (φαινομενικά) εύκολη λύση.
(δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου