Μια ακόμη υποτονική εργατική πρωτομαγιά γιορτάστηκε χθες στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις, με τα συνδικάτα να αποδίδουν την μικρή συμμετοχή στην προεκλογική περίοδο, ενώ την ευκαιρία εκμεταλλεύτηκαν και διάφορες ομάδες που δημιούργησαν μικροεπεισόδια.
«Όλοι μαζί μπορούμε», ήταν το σύνθημα που επέλεξαν για φέτος η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, αλλά αυτή τη φορά οι «σωτήρες» είναι πολλοί και όλοι διακηρύσσουν ότι «μπορούν».
Με την ανεργία στα ύψη και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις να βρίσκονται συνεχώς στην ημερήσια διάταξη, οι εργαζόμενοι – όσοι έχουν απομείνει – αισθάνονται ότι δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να προστατευτούν και ουσιαστικά στη συντριπτική πλειοψηφία τους απείχαν από τις χθεσινές εκδηλώσεις.
Την ίδια ώρα, οι πρωταγωνιστές της περιπέτειας που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο έχουν υποκύψει στη μοίρα της ακυβερνησίας.
Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτοδυναμίας και μιλά για «μεγάλη συνεργασία των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της υπευθυνότητας, της αλληλεγγύης και των μεταρρυθμίσεων».
Παράλληλα (το είπε μιλώντας στον Σκάι) κατηγορεί τον πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά ότι… «διαπαιδαγώγησε» (προφανώς ως… μη όφειλε) την παράταξή του προς μια αντιμνημονιακή κατεύθυνση.
Και βέβαια, ο κ. Βενιζέλος… καταγγέλλει το πρώτο μνημόνιο, επειδή, όπως λέει, δεν περιείχε από την πρώτη στιγμή το «κούρεμα» (δηλαδή την χρεοκοπία) και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών – ένα διαρθρωτικό ελάττωμα, που, όπως λέει, έπρεπε να το έχει αντιληφθεί και το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη πολύ νωρίτερα.
Οπότε, για όλα φταίνε πάλι οι άλλοι – οι κυβερνώντες δεν χρειαζόταν να αντιληφθούν τίποτε, ούτε να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να στρογγυλοκάθονται στις καρέκλες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου