Δεν θα μιλήσω για την Κυβέρνηση, την κοροϊδία της, την ανάλγητη πολιτική της, τη βαρβαρότητα του σοσιαλισμού της. Δεν μου κάνει αίσθηση πλέον.
Θα μιλήσω για την Αξιωματική Αντιπολίτευση και τον Αρχηγό της που βρίσκεται ήδη στην ΔΕΘ
Δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει οι Συντονιστές, οι Αναπληρωτές, οι Υπεύθυνοι, οι Τομεάρχες ή όποιοι άλλοι συσκέπτονται στην Συγγρού, πού βαδίζει η χώρα, αν έχει μπει για τα καλά στην τελική ευθεία σύγκρουσης με το παγόβουνο (Τιτανικός γαρ) και αν η πορεία είναι πλέον μη αναστρέψιμη.
Δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει, ότι η οργή πλέον ξεχειλίζει και η εκτόνωση της εκρηκτικότητας σε λίγο καιρό, ίσως να μην ελέγχεται
.
Δεν ξέρω αν υποψιάζονται ότι η απόγνωση εκατοντάδων χιλιάδων, για να μη πω, εκατομμυρίων ανθρώπων, από την ανεργία και τα χαράτσια, οδηγεί σε ατραπούς ανωμαλίας, τυφλής ανυπακοής προς τα πάντα, δίκαια και άδικα, εκδίκησης και μανίας.
Δεν ξέρω αν υποπτεύονται τι έχουν στο νου τους οι Έλληνες και με πόσο, μα, με πόσο ενδιαφέρον, περιμένουν να ακούσουν τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να τοποθετείται στους παραγωγικούς φορείς και στο λαό, ανεξάρτητα από το αν κατατάσσονται στους ψηφοφόρους ή μη της παράταξης.
Ελπίζω όλα τα παραπάνω να τα έχει τουλάχιστον αντιληφθεί ο Αρχηγός της.
Γιατί ποτέ ίσως δεν έχει ξανασυμβεί στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, η ομιλία ενός πολιτικού ανδρός, να μαγνητίζει τόσες πολλές προσδοκίες και ελπίδες. Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη οικονομική μας ιστορία, η χώρα δεν είχε απέναντί της τόσο δύσκολο εγχείρημα. Ποτέ άλλοτε, η σύγχρονη οικονομική μας χωλότητα, δεν διακύβευε τόσο σημαντικά και ζωτικά εθνικά συμφέροντα και κυριαρχικά δικαιώματα.
Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορούν να αντιπαλευτούν, τίποτα από όλο αυτό τον Γολγοθά δεν θα μπορέσει η χώρα και ο λαός της να πολεμήσει, αν δεν υπάρξει μια αναγκαία συνθήκη.
Η συνθήκη της εθνικής ενότητας.
Τα οικονομικά μέτρα και οι οικονομικοί μέθοδοι αντιμετώπισης της κρίσης, το μίγμα πολιτικής, όπως η Αξιωματική Αντιπολίτευση και ο Αρχηγός της πρώτοι είχαν καταθέσει, είναι μια όψη μόνο του προβλήματος, η πιο τεχνοκρατική.
Η κυριότερες, αυτές που σφυρηλατούν την εθνική ενότητα, είναι άλλες.
Οι Έλληνες θέλουμε την αλήθεια. Δεν μας τρομάζει η αλήθεια. Μας λυτρώνει. Πρέπει να μάθουμε για την πατρίδα μας, επιτέλους τι γίνεται. Πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα, που οδηγούμαστε, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό για τη χώρα μας και τη ζωή μας.
Μετά θέλουμε να μάθουμε για το ήρεμο λιμάνι. Υπάρχει Ιθάκη; Πότε θα δούμε την Ιθάκη μας; Πρέπει να μας πει κάποιος, τι υπάρχει στην απέναντι πλευρά. Πόσο μακριά είναι. Η ελπίδα της σωτηρίας, θα θρέψει τη δυναμική του αγώνα μας.
Και αφού μάθουμε την αλήθεια και το λιμάνι, θέλουμε καθοδήγηση. Θέλουμε στιβαρό χέρι στο τιμόνι του βαποριού μας. Να δούμε τον καπετάνιο έτοιμο, ήρεμο, αλλά αποφασισμένο. Θα ξέρουμε ότι θα περάσουμε καταιγίδες και θύελλες. Θα γνωρίζουμε ότι στην προσπάθεια, μπορεί να σκυλοπνιγούμε κάμποσοι από εμάς. Το βαπόρι μας θα κλυδωνιστεί. Ας είναι. Είναι σκαρί παλιό, φτιαγμένο όμως με μεράκι από μαστόρους παλιούς και από υλικό αβύθιστο. Αλλά με καλό τιμόνι, το βαπόρι θα βρει το δρόμο του. Θα βάλουμε πλάτη και εμείς, οι ναύτες.
Οι ναύτες…
Ποιος θα μιλήσει άραγε στους ναύτες; Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον και βλέπουμε στα μάτια μας οργή, απογοήτευση, φόβο. Στοιχειώσαμε δύο χρόνια από το ψέμα και το φόβο. Ποιος θα μας σκουντήσει φιλικά στην πλάτη, να πει μια κουβέντα, να δώσει ένα κουράγιο; Δυο χρόνια εισπράττουμε χλεύη. Είμαστε οι αντιπαραγωγικοί, οι οκνηροί, οι τεμπέληδες, οι άχρηστοι, οι δουλοπάροικοι των ξένων αναμορφωτών μας, αυτοί που δεν μπορούν να πιάσουν τα σκοινιά του βαποριού, δεν μπορούν να επισκευάσουν τα ρήγματά του, που δεν έχουν τη δυνατότητα να παλέψουν με την άγρια θάλασσα;
Όχι.
Δεν είμαστε τίποτα από όλα αυτά. Και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μελλοντικός Πρωθυπουργός το ξέρει.
Μια κουβέντα, ένα βλέμμα, μπορεί να εμφυσήσει υπερηφάνεια στα στήθη μας. Δύναμη. Κουράγιο. Ελπίδα. Χαμόγελο. Πίστη.
Θέλουμε να ακούσουμε για την πατρίδα μας. Να νιώσουμε ότι ο μελλοντικός Πρωθυπουργός δεν μας αντιμετωπίζει ως αντιπαραγωγικά νούμερα. Να δούμε ότι υπολογίζει στις ικανότητες μας. Να νιώσουμε ότι δεν μας έχει στην «εφεδρεία». Να καταλάβουμε ότι μπορούμε να προσφέρουμε στην κοινή προσπάθεια με αναλογικότητα αλλά και εφαρμογή δίκαιων νόμων, που επειδή θα είναι δίκαιοι, θα εφαρμόζονται και από όλους μας. Θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν με τιμή.
Θέλουμε να μας αγγίξει κάποιος στο φιλότιμο. Την ξεχάσαμε, Έλληνες, αυτή τη λέξη; Πόση δύναμη κρύβει μέσα της άραγε.
Στη Θεσσαλονίκη, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει τη χρυσή του ευκαιρία.
Το βαπόρι είναι ρημαγμένο. Θύελλες και άγριες θάλασσες έχει μπροστά.
Περιμένουμε να μας δείξει ότι αυτός είναι ο καπετάνιος.
Ας το κάνει, ας το δείξει και ας μην ανησυχεί για το πλήρωμα, τους ναύτες του. Ας ξέρει ότι διαθέτει το πιο έμπειρο, το πιο μάχιμο, το πιο σκληρό, σα γρανίτη, πλήρωμα που θα μπορούσε να ζητήσεις.
Άλλωστε, το πλήρωμα αυτό, περιποιείται το βαπόρι, τα τελευταία 5000 χρόνια.
Ierofantis
Θα μιλήσω για την Αξιωματική Αντιπολίτευση και τον Αρχηγό της που βρίσκεται ήδη στην ΔΕΘ
Δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει οι Συντονιστές, οι Αναπληρωτές, οι Υπεύθυνοι, οι Τομεάρχες ή όποιοι άλλοι συσκέπτονται στην Συγγρού, πού βαδίζει η χώρα, αν έχει μπει για τα καλά στην τελική ευθεία σύγκρουσης με το παγόβουνο (Τιτανικός γαρ) και αν η πορεία είναι πλέον μη αναστρέψιμη.
Δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει, ότι η οργή πλέον ξεχειλίζει και η εκτόνωση της εκρηκτικότητας σε λίγο καιρό, ίσως να μην ελέγχεται
.
Δεν ξέρω αν υποψιάζονται ότι η απόγνωση εκατοντάδων χιλιάδων, για να μη πω, εκατομμυρίων ανθρώπων, από την ανεργία και τα χαράτσια, οδηγεί σε ατραπούς ανωμαλίας, τυφλής ανυπακοής προς τα πάντα, δίκαια και άδικα, εκδίκησης και μανίας.
Δεν ξέρω αν υποπτεύονται τι έχουν στο νου τους οι Έλληνες και με πόσο, μα, με πόσο ενδιαφέρον, περιμένουν να ακούσουν τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να τοποθετείται στους παραγωγικούς φορείς και στο λαό, ανεξάρτητα από το αν κατατάσσονται στους ψηφοφόρους ή μη της παράταξης.
Ελπίζω όλα τα παραπάνω να τα έχει τουλάχιστον αντιληφθεί ο Αρχηγός της.
Γιατί ποτέ ίσως δεν έχει ξανασυμβεί στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, η ομιλία ενός πολιτικού ανδρός, να μαγνητίζει τόσες πολλές προσδοκίες και ελπίδες. Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη οικονομική μας ιστορία, η χώρα δεν είχε απέναντί της τόσο δύσκολο εγχείρημα. Ποτέ άλλοτε, η σύγχρονη οικονομική μας χωλότητα, δεν διακύβευε τόσο σημαντικά και ζωτικά εθνικά συμφέροντα και κυριαρχικά δικαιώματα.
Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορούν να αντιπαλευτούν, τίποτα από όλο αυτό τον Γολγοθά δεν θα μπορέσει η χώρα και ο λαός της να πολεμήσει, αν δεν υπάρξει μια αναγκαία συνθήκη.
Η συνθήκη της εθνικής ενότητας.
Τα οικονομικά μέτρα και οι οικονομικοί μέθοδοι αντιμετώπισης της κρίσης, το μίγμα πολιτικής, όπως η Αξιωματική Αντιπολίτευση και ο Αρχηγός της πρώτοι είχαν καταθέσει, είναι μια όψη μόνο του προβλήματος, η πιο τεχνοκρατική.
Η κυριότερες, αυτές που σφυρηλατούν την εθνική ενότητα, είναι άλλες.
Οι Έλληνες θέλουμε την αλήθεια. Δεν μας τρομάζει η αλήθεια. Μας λυτρώνει. Πρέπει να μάθουμε για την πατρίδα μας, επιτέλους τι γίνεται. Πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα, που οδηγούμαστε, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό για τη χώρα μας και τη ζωή μας.
Μετά θέλουμε να μάθουμε για το ήρεμο λιμάνι. Υπάρχει Ιθάκη; Πότε θα δούμε την Ιθάκη μας; Πρέπει να μας πει κάποιος, τι υπάρχει στην απέναντι πλευρά. Πόσο μακριά είναι. Η ελπίδα της σωτηρίας, θα θρέψει τη δυναμική του αγώνα μας.
Και αφού μάθουμε την αλήθεια και το λιμάνι, θέλουμε καθοδήγηση. Θέλουμε στιβαρό χέρι στο τιμόνι του βαποριού μας. Να δούμε τον καπετάνιο έτοιμο, ήρεμο, αλλά αποφασισμένο. Θα ξέρουμε ότι θα περάσουμε καταιγίδες και θύελλες. Θα γνωρίζουμε ότι στην προσπάθεια, μπορεί να σκυλοπνιγούμε κάμποσοι από εμάς. Το βαπόρι μας θα κλυδωνιστεί. Ας είναι. Είναι σκαρί παλιό, φτιαγμένο όμως με μεράκι από μαστόρους παλιούς και από υλικό αβύθιστο. Αλλά με καλό τιμόνι, το βαπόρι θα βρει το δρόμο του. Θα βάλουμε πλάτη και εμείς, οι ναύτες.
Οι ναύτες…
Ποιος θα μιλήσει άραγε στους ναύτες; Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον και βλέπουμε στα μάτια μας οργή, απογοήτευση, φόβο. Στοιχειώσαμε δύο χρόνια από το ψέμα και το φόβο. Ποιος θα μας σκουντήσει φιλικά στην πλάτη, να πει μια κουβέντα, να δώσει ένα κουράγιο; Δυο χρόνια εισπράττουμε χλεύη. Είμαστε οι αντιπαραγωγικοί, οι οκνηροί, οι τεμπέληδες, οι άχρηστοι, οι δουλοπάροικοι των ξένων αναμορφωτών μας, αυτοί που δεν μπορούν να πιάσουν τα σκοινιά του βαποριού, δεν μπορούν να επισκευάσουν τα ρήγματά του, που δεν έχουν τη δυνατότητα να παλέψουν με την άγρια θάλασσα;
Όχι.
Δεν είμαστε τίποτα από όλα αυτά. Και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μελλοντικός Πρωθυπουργός το ξέρει.
Μια κουβέντα, ένα βλέμμα, μπορεί να εμφυσήσει υπερηφάνεια στα στήθη μας. Δύναμη. Κουράγιο. Ελπίδα. Χαμόγελο. Πίστη.
Θέλουμε να ακούσουμε για την πατρίδα μας. Να νιώσουμε ότι ο μελλοντικός Πρωθυπουργός δεν μας αντιμετωπίζει ως αντιπαραγωγικά νούμερα. Να δούμε ότι υπολογίζει στις ικανότητες μας. Να νιώσουμε ότι δεν μας έχει στην «εφεδρεία». Να καταλάβουμε ότι μπορούμε να προσφέρουμε στην κοινή προσπάθεια με αναλογικότητα αλλά και εφαρμογή δίκαιων νόμων, που επειδή θα είναι δίκαιοι, θα εφαρμόζονται και από όλους μας. Θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν με τιμή.
Θέλουμε να μας αγγίξει κάποιος στο φιλότιμο. Την ξεχάσαμε, Έλληνες, αυτή τη λέξη; Πόση δύναμη κρύβει μέσα της άραγε.
Στη Θεσσαλονίκη, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει τη χρυσή του ευκαιρία.
Το βαπόρι είναι ρημαγμένο. Θύελλες και άγριες θάλασσες έχει μπροστά.
Περιμένουμε να μας δείξει ότι αυτός είναι ο καπετάνιος.
Ας το κάνει, ας το δείξει και ας μην ανησυχεί για το πλήρωμα, τους ναύτες του. Ας ξέρει ότι διαθέτει το πιο έμπειρο, το πιο μάχιμο, το πιο σκληρό, σα γρανίτη, πλήρωμα που θα μπορούσε να ζητήσεις.
Άλλωστε, το πλήρωμα αυτό, περιποιείται το βαπόρι, τα τελευταία 5000 χρόνια.
Ierofantis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου