Ο βουλευτής φταίει και παραφταίει

Γράφει η Χριστίνα Κοραή

«Το καθήκον είναι ανώτερο απ’ όλα. Κανένας υπολογισμός, κανένας φόβος, καμιά ικανότητα, καμιά επιθυμία δεν μπορεί να υπερισχύσει απ’ αυτό.»

Aνρί Λακορντέρ

Εκρηκτικό είναι το κλίμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Ενδεικτικό της έλλειψης εσωκομματικής συνοχής που παρουσιάζει η κυβέρνηση και της κρίσης αμφισβήτησης που αντιμετωπίζει ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι τα όσα διαδραματίστηκαν την τελευταία εβδομάδα:

* Μαζικά ήταν τα πυρά στη συνεδρίαση του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας Οικονομικών, με επίκεντρο τα νέα μέτρα. Η Βάσω Παπανδρέου είπε με δηκτική διάθεση «έξι δόσεις, έξι φορές σώσαμε τον τόπο, πόσες φορές ακόμη;».
Η Τόνια Αντωνίου, «έτσι όπως πάμε είναι σαν να τρέχουμε με 200 χιλιόμετρα προς τον τοίχο».  Η Ελπίδα Τσουρή ότι η κυβέρνηση θυμίζει «Τιτανικό», ο Δ. Κουσελάς ότι δεν θα δεχθεί απολύσεις κλπ.

* Τέσσερις βουλευτές (ο Μ. Ανδρουλάκης και οι Οδ. Κωνσταντινόπουλος, Δ. Λιντζέρης, Λ. Γρηγοράκος), με άρθρα τους, ζήτησαν κυβέρνηση εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής που μπορεί να μην είναι ο Παπανδρέου. Την ιδέα βλέπει θετικά και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος.

* Η ονομαστική ψηφοφορία επί της τροπολογίας για το τέλος ακινήτων, ενώ ήταν να γίνει την Πέμπτη, αναβλήθηκε για αύριο Τρίτη, λόγω της απουσίας τουλάχιστον τεσσάρων κυβερνητικών βουλευτών που επικαλέστηκαν “ασθένεια” (Σάββας Εμμινίδης, Δημήτρης Παπουτσής, Θωμάς Ρομπόπουλος, Μάγια Τσόκλη).

* Περίπου 7-8 επιτέθηκαν φραστικά στο εντευκτήριο της Βουλής στον υπουργό Επικρατείας Ηλία Μόσιαλο, διότι θεώρησαν ότι τους θίγουν τα όσα είπε για τα- υπαρκτά, πάντως- προνόμια των βουλευτών, την ώρα που καλούνται εκείνοι να στηρίξουν τα μέτρα με μεγάλη δυσκολία, όπως έλεγαν.

* Δύο βουλευτές, ο Θανάσης Οικονόμου και ο Οδυσσέας Βουδούρης, με ανοιχτή επιστολή τους στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ζήτησαν να φύγουν οι υπουργοί που βάζουν σε προτεραιότητα την προσωπική τους πορεία κλπ.

Παρ΄όλ΄αυτά θα πω κάτι σκληρό που είναι, όμως, η πραγματικότητα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Φωνάζουν έξω και ψηφίζουν μέσα. Κι αυτό συμβαίνει διαχρονικά -είτε το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ είναι στην εξουσία.

Σαφώς και τα κρούσματα κομματικής απείθειας στην Κ.Ο του Γ.Παπανδρέου πυκνώνουν με τον καιρό. Από την άλλη, όμως, η αγωνία της προσωπικής πολιτικής επιβίωσης και ο φόβος μήπως τους διαγράψει ο αρχηγός ή δεν τους στηρίξει ο κομματικός μηχανισμός στις επόμενες εκλογές, οδηγεί τη συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών στον κομματικό συμβιβασμό που λειτουργεί εις βάρος των πολιτών που τους ψήφισαν για να τους εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο. Ενώ βλέπουν το λάθος και το άδικο, είτε σιωπούν είτε απλώς πετάνε άσφαιρα, και μετά όλοι μαζί το στηρίζουν.

Βέβαια το “καθήκον” του βουλευτή, είναι μια έννοια που την έχουν παρερμηνεύσει πριν απ΄ όλα τα ίδια τα κόμματα και οι αρχηγοί τους, παραβιάζοντας προκλητικά το άρθρο 60 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο “οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση”. Εννοείται ότι η εκάστοτε κυβέρνηση, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ, είθισται να σπάει το ρεκόρ διότι τα διακυβεύματα έχουν να κάνουν με τη διακυβέρνηση της χώρας και ενίοτε την πάσει θυσία παραμονή στην εξουσία.
Ετσι. όποιος βγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος.

Σε μια περίοδο κρίσης, όμως, δεν υπάρχει η πολυτέλεια για εσωκομματικές σκοπιμότητες και προσωπικά παιχνίδια. Ολοι έχουν ευθύνες και πρέπει να τις αναλάβουν. Με ποιαν έννοια δεν φταίει ο βουλευτής; Φταίει και παραφταίει. Εχει λιγότερες ευθύνες από τον υπουργό και τον πρωθυπουργό. Προσυπογράφει, όμως, τις αποφάσεις τους…

Κάποιοι, ίσως, αναρωτηθούν αν εννοώ ότι θα έπρεπε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ρίξουν την κυβέρνηση. Οχι βέβαια! Αυτό θα ήταν κοινοβουλευτική εκτροπή. Ούτε είμαι υπέρ της “ανταρσίας” στο κυβερνητικό κόμμα σε ώρες κρίσης. Διότι η ανταρσία” έχει τα χαρακτηριστικά τους χάους.

Θεωρώ, όμως, ότι αν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είχαν περισσότερες και πιο συντονισμένες αντιστάσεις και δεν υπαναχωρούσαν στις πιέσεις που τους ασκούνται, πότε με το καλό και πότε με το άγριο, θα εξανάγκαζαν τον Γιώργο Παπανδρέου και την κυβέρνηση να σκέφτονται δύο και τρεις φορές τι είδους κυβερνητική πολιτική θα ακολουθούσαν και πώς θα έκαναν τις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα. Και, βέβαια, ότι θα έπρεπε να επιταχύνουν τους ρυθμούς τους και να είναι αποτελεσματικοί.

Γιατί θα αισθάνονταν την βαριά “ανάσα” των δικών τους. Και οι βουλευτές θα έκαναν το καθήκον τους, δείχνοντας ποιος είναι ο σωστός δρόμος…

Follow on twitter: @christina_korai