Αν καταλάβαμε καλά το 32% του ελληνικού λαού είπε ναι στα λεγόμενα μνημονιακά κόμματα, ενώ έδωσαν ένα 68% σε κόμματα που ζητούν -άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο- την έξοδο από το Μνημόνιο. Ασχέτως αν οι Ευρωπαίοι σε όλους τους τόνους λένε ότι κάτι τέτοιο θα σημάνει έξοδο από το ευρώ. Αν θέλουμε το πιστεύουμε.
Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι 7 στους 10 Έλληνες ψηφοφόρους ζητούν αλλαγή πολιτικής, όπερ σημαίνει να φύγουμε από το Μνημόνιο που μας καταδυναστεύει. Κι όταν ο λαός λέει κάτι τέτοιο, πρέπει όλοι να υπακούσουν.
Πώς θα γίνει αυτό, αναρωτιούνται όλοι τις τελευταίες ώρες; Μία είναι η λύση. Οι πολιτικοί ηγέτες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να αντιληφθούν ότι η ακυβερνησία δεν οδηγεί πουθενά και να υπακούσουν στην εντολή που έδωσε ο ελληνικός λαός.
Ας σχηματίσουν λοιπόν οικουμενική κυβέρνηση, να πάει να διαπραγματευτεί με την τρόικα, αν μπορεί να αλλάξει το Μνημόνιο ή να το καταργήσει (αφού έτσι επέλεξε ο λαός, το ξανατονίζουμε) και αφού ηρεμήσει η κατάσταση και ξεκαθαρίσει το τοπίο, τότε πάμε σε εκλογές.
Αν είναι δυνατόν, δε, ας πάνε μαζί ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και ο Βενιζέλος, στη Μέρκελ και τον Ολαντ να τους ζητήσουν να σταματήσει η σκληρή λιτότητα που επιβάλλει το Μνημόνιο.
Γιατί όχι; Αυτό δε ζήτησε ο κόσμος; Ας υποκύψουν λοιπόν όλοι στη θέλησή του. Κι ας μην αφήνουν τον Τσίπρα μόνο του να ζητά ραντεβού με τον Ολάντ και να αναζητά ευρωπαϊκό προφίλ. τότε θα δούμε και το πραγματικό πολιτικό μπόϊ του κ. Τσίπρα.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια οικουμενική κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας;
Η λιτότητα έπαψε να είναι δημοφιλής στην Ευρώπη και τον Κόσμο, και έτσι θα επιτραπεί σε οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση προκύψει, να σώσει την εικόνα της, για να μην καταρρεύσουν όλοι μαζί. Υπάρχουν λοιπόν πολλά που μπορούν να γίνουν και τα έχει πει όλα ο Σαμαράς με το πρόγραμμά του. Αλλά ας μην κολλήσουμε εκεί κι αρχίσει ο Τσίπρας τα ιδεολογικά του και ο Βενιζέλος τα παλαιολιθικά του.
Μια πρώτη κίνηση που θα μπορούσε να γίνει είναι να στριμώξουμε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του κ. Παπαδήμου που κερδίζει πολλά από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Υπάρχουν τρόποι που θα μπορούσε η ΕΚΤ να βοηθήσει και να μειωθεί τουλάχιστον κατά €12.5 δισ το χρέος. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως παρά τα μεγάλα λόγια για διάσωση, τεράστια ποσά θα δανείζονταν στην Ελλάδα στα επόμενα χρόνια, μόνο και μόνο για να ξοφληθεί η ΕΚΤ. Για αυτό και η Ελλάδα θα κερδίσει πολλά, αν χάνοντας λίγα κέρδη η ΕΚΤ, μπορέσει να μειώσει το χρέος, να μειώσει τα ετήσια επιτόκια, και να παρατείνει τις ωριμάνσεις ομολόγων της, γράφει ο Peter Tchir στο http://www.businessinsider.com/ και συνεχίζει:
Η Ελλάδα θα πρέπει να ξαναδεί και το όλο ζήτημα της λιτότητας από την αρχή, με την βοήθεια του Hollande. Αν βοηθήσει και η ΕΚΤ, ακόμη καλύτερα. Τα όποια μέτρα λιτότητας πρέπει να παραταθούν στο μέλλον, και κάτι τέτοιο θα ικανοποιήσει και τους Γερμανούς, (μπορεί να εξευμενίσει και τις αγορές ομολόγων). Μόνο έτσι θα μπορέσει η ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να καταστεί βιώσιμη.
Με όλα τα παραπάνω, ο ελληνικός λαός κερδίζει. Αυτοί που χάνουν είναι οι μέτοχοι των τραπεζών, αλλά δεν πειράζει. Επίσης, χάνει και η ΕΚΤ, αλλά αυτή θα πρέπει να θυμάται ότι δεν υπάρχει με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Έτσι δεν είναι;
Η Γερμανία θα κρατήσει τα προσχήματα, αφού η λιτότητα θα συνεχίσει να ισχύει, απλά θα αλλάξουν λίγο οι λεπτομέρειες. Το ΔΝΤ δεν χάνει πολλά.
Όλα αυτά δεν λύνουν τα προβλήματα της Ελλάδας, αλλά της επιτρέπουν να ανασάνει. Η όποια νέα κυβέρνηση θα έχει πετύχει ουκ ολίγα, έτσι ώστε η έξοδος από το ευρώ να μην φαίνεται ως μια ελκυστική επιλογή. Μπορεί να αναβληθεί, και να σχεδιαστεί και καλύτερα.
Κανένας δεν ξέρει το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά μάλλον η χώρα δεν πάει για χρεοκοπία σύντομα.
Ιδού λοιπόν μια λύση για να φύγει η χώρα από το αδιέξοδο. Σε κάθε περίπτωση, οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να κάνουν ότι τους διαμηνύθηκε την Κυριακή. Τελεία και παύλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου