Νέα ακυβερνησία σημαίνει τελειωμένη Ελλάδα...

Ακούγοντας τις τελευταίες ημέρες τις φωνές των ηγεσιών της Αριστεράς, αρχίζω να σκέφτομαι τι περιμένει τη χώρα το βράδυ της 17ης Ιουνίου αν κάτι δεν αλλάξει δραματικά στην ετυμηγορία του εκλογικού σώματος.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας έθεσε χθες ως στόχο μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» ξεκαθαρίζοντας ότι το κόμμα του «δεν πρόκειται ποτέ να μπει σε κυβέρνηση σωτηρίας του Μνημονίου και του κατεστημένου».

Μια ανάγνωση της δήλωσης αυτής, αποκλείει προφανέστατα οποιαδήποτε συνεργασία με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και οδηγεί αποκλειστικά στην ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ.

Πλην όμως , ο Φώτης Κουβέλης μόλις την περασμένη Δευτέρα δήλωνε επί λέξει, «δεν θα συνεργαστώ με τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε μετά τις εκλογές» ενώ η Αλέκα Παπαρήγα έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους πώς το ΚΚΕ πορεύεται το δικό του δρόμο και δεν πρόκειται να ανταποκριθεί σε κανένα κάλεσμα συνεργασίας.

Αυτά σημαίνουν πως η μόνη πιθανότητα να υπάρξει «κυβέρνηση της Αριστεράς» είναι η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Τις πιθανότητες που υπάρχουν να συμβεί κάτι τέτοιο δεν τις γνωρίζει κανένας. Ωστόσο οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αν και δείχνουν σημαντική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον αποκλείουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Από την άλλη πλευρά, οι ίδιες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη Νέα Δημοκρατία να ανεβαίνει επίσης σημαντικά, σε σχέση με το εκλογικό της αποτέλεσμα. Όμως η απόσταση της από την αυτοδυναμία παραμένει μεγάλη. Άλλωστε κι ο Αντώνης Σαμαράς μιλώντας στους βουλευτές του απέφυγε να αναφερθεί σε αυτή τη λέξη. Και επέλεξε να αναδείξει ως δίλημμα των εκλογών το «ή θα αλλάξουμε τα πάντα στην Ελλάδα ή οδηγούμαστε στην απομόνωση».

Οι πολίτες θα ακούνε συχνά αυτό το δίλημμα τις επόμενες εβδομάδες. Και θα το συγκρίνουν με άλλες απόψεις όπως αυτές που ακούω ότι «οι Ευρωπαίοι δεν θα τολμήσουν να μας απομονώσουν γιατί θα πάθουν οι ίδιοι ζημία» και μου θυμίζουν λίγο ρώσικη ρουλέτα.

Οι πολίτες θα αποφασίσουν αν θα παίξουν αυτό το παιχνίδι, υιοθετώντας ενδεχομένως το δόγμα «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Ή αν θα εμπιστευθούν τα κόμματα που μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους για τροποποίηση του Μνημονίου

Το κατά την άποψη μου σημαντικότερο όμως είναι πώς ότι κι αν αποφασίσουν δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε μια νέα ακυβερνησία. Μια ακυβερνησία η οποία είναι πλέον βέβαιο πως θα έχει πολύ χειρότερες συνέπειες από τη μία ή την άλλη επιλογή...

Σωτήρης Ξενάκης