Σε πολλούς προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι την ώρα που ο Ρώσος Πρωθυπουργός Medvedev μιλούσε για «κλοπή κλοπιμαίων», ο Πρόεδρος Putin έδινε εντολή, αμέσως μετά την δεύτερη απόφαση του Eurogroup, για διευκόλυνση της Κύπρου ως προς το εκκρεμές δάνειο που έχει λάβει από την Μόσχα. Κι αυτό παρότι αναλυτές προέβλεπαν ότι ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας θα άρπαζε την ευκαιρία και με μια εντυπωσιακή κίνηση της τελευταίας στιγμής θα αναδεικνυόταν ως σωτήρας και θριαμβευτής.
Στην πραγματικότητα, όλα όσα συνέβησαν ή δεν συνέβησαν ήταν απλά και μόνο προϊόν ρεαλισμού: Η Ρωσία αντλεί πολύ μεγαλύτερα οφέλη από ένα σταθερό ευρώ παρά από όσα θα μπορούσε να αποκομίσει μέσω της ενίσχυσης των συμφερόντων της στη Μεγαλόνησο. Σχεδόν 40% των χρηματικών αποθεμάτων της Ρωσίας είναι επενδεδυμένα στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Παράλληλα, ακόμα και η απλή δημοσιοποίηση της πρόθεσης για σωτηρία της Κύπρου με χρήματα των κρατικών ταμείων συνιστούσε ένα επικίνδυνο παιχνίδι, που κανείς στο Κρεμλίνο ή στην κυβέρνηση δεν θα ήθελε να ρισκάρει.
Συγκεκριμένα, η Μόσχα έχει στην άκρη τεράστια ποσά για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, τα οποία υπολογίζονται σε περίπου 130 δισ. ευρώ. Ποιος όμως θα μπορούσε να εξηγήσει στους Ρώσους πολίτες ότι η κυβέρνηση της χώρας τους αποφάσισε με τα λεφτά των φορολογουμένων να διασώσει μια χώρα, στην οποία το επίπεδο ζωής είναι πολύ υψηλότερο από το δικό τους; Αν ο Πρόεδρος Putin είχε προχωρήσει στην κίνηση αυτή, θα ήταν σαν να πρόδιδε τους πιστότερους οπαδούς του: Τους απλούς εργάτες, τους δημόσιους υπαλλήλους στις επαρχίες, τον μέσο Ρώσο μεροκαματιάρη.
Ο συνυπολογισμός, λοιπόν, οφέλους-ζημίας από την μεριά του Κρεμλίνου οδήγησε στην απόφαση αποφυγής της ανάληψης δυσανάλογων κινδύνων και κατ’ επέκταση ανάγκασε την Κύπρο να επιστρέψει θέλοντας και μη στις (α)φιλόξενες αγκάλες των Βρυξελλών.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ
ysterografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου