Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στη «διαχείριση» του «ΟΧΙ» που είπαν χθες οι Κύπριοι κάνοντας μας όλους περήφανους. Όμως το ζήτημα είναι να μείνουμε περήφανοι όρθιοι και όχι ένδοξα πτώματα.
Και το 1940 όλη η Ευρώπη – πλην Μ. Βρετανίας – θεωρούσε εντελώς άσκοπο, να αντισταθεί στην ισοπεδωτική πολεμική ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ μηχανή. Έτσι οι Γερμανοί πέρασαν περπατώντας ακόμη κι από ολόκληρη Γαλλία και λίγο έλειψε να αλλάξουν για πάντα την μοίρα της ανθρωπότητος. Εντελώς παράλογο έμοιαζε και το σθεναρό «ΟΧΙ» της ασήμαντης Ελλάδας, απέναντι στον Μουσολίνι που απλώς ήθελε να διέλθει απ’ την χώρα μας. Έτσι γράφηκε μια απ’ τις πιο μεγάλες σελίδες της ιστορίας μας. Μέσα απ’ την στρατιωτική ήττα, κερδήθηκε με βαρύτατο κόστος ένας ΗΘΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ που μας έβαλε μετά την τραγωδία στο τραπέζι των νικητών. Χαράχθηκε στα βιβλία με πολύ αίμα η ρήση του Τσώρτσιλ ότι «εφεξής θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»...
Όμως όλα αυτά τα «ΟΧΙ» θα ‘χαν πέσει στο κενό, αν δεν είχαν αντέξει οι Σοβιετικοί , κι αν δεν είχαν μπει στον πόλεμο οι Αμερικάνοι.
Χθες, τηρουμένων των αναλογιών το «ΟΧΙ» των Κυπρίων, στον άγριο εκβιασμό της γερμανοκρατούμενης ΕΕ, έμοιαζε στα μάτια των ξένων καταρχάς μάταιο, παράλογο και αυτοκαταστροφικό. «ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΧΙ», όταν όχι απλώς η Ελλάδα, αλλά «θηρία», όπως η Ιταλία και η Ισπανία έχουν μπει ψυχή τε και σώματι, φοβάμαι, κάτω απ’ τη γερμανική μπότα; «Είναι τρελοί αυτοί οι Κύπριοι;» ρωτάνε όλοι, και μαζί εμείς, οι σκυφτοί «νουνεχείς». «Δεν το βλέπουν ότι θα χρεοκοπήσουν;» αναρωτιούνται. Το ποια πλευρά έχει δίκιο και ποια άδικο από οικονομική άποψη θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Αν όμως μιλάμε για το Δίκαιο και το Ηθικό, δεν υπάρχει κανένας που να μην νοιώθει λίγο Κύπριος.
Τα μεγάλα λόγια όμως – και δη εκ του ασφαλούς – είναι φτώχεια. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως Ελλάδα είναι να σταθούμε αλληλέγγυα όσο μπορούμε και να στηρίξουμε έξυπνα, ευέλικτα και ουσιαστικά την ΓΕΝΝΑΙΑ, παρότι τόσο ριψοκίνδυνη απόφαση των Κυπρίων, που μπορεί να οδηγήσει ΑΜΕΣΑ και σε εθνική περιπέτεια. (Εμφανίστηκε ήδη το πρώτο τούρκικο πολεμικό στα ασφαλή Ελληνικά ύδατα και το πρώτο ερευνητικό στα Κυπριακά…). Αλλωστε γενναιότητα χωρίς λίγη «τρέλα» δεν έλειπε ποτέ απ’ το γένος μας 3.000 χρόνια τώρα. Ναι, εφεξής μπορεί να λέμε ότι «νιώθουμε περήφανοι σαν Κύπριοι»… Μια που περί Ελλήνων ουδείς καλός λόγος…
Όμως κακά τα ψέματα, κανείς δεν θέλει να «δικαιωθούμε» μετά από τρεις γενιές και εν τω μεταξύ η Κύπρος να καταστραφεί και η Ελλάδα να πάρει σειρά για την έξοδο ή την πλήρη υποδούλωση. Αρα ενώ χθες δεν υπήρχε άλλη λύση πέρα απ’ το «ΟΧΙ» στο ιταμό γερμανικό τελεσίγραφο χιτλερικού τύπου, σήμερα πρέπει να αναζητηθεί με ρεαλισμό το να μείνει η Κύπρος όρθια και ασφαλής. Από δοξασμένους «μάρτυρες» έχει πολλούς ο ελληνισμός δόξα τω Θεώ. Τώρα δεν μας περισσεύουν άλλοι Ελληνες για να χαθούν στην Λευκωσία ή στην Αθήνα. Με ρεαλισμό, με όλες μας τις δυνάμεις, και με ΕΝΕΡΓΗ συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης, που έχει, πολύ σωστά και διπλωματικά κρατήσει ανοικτές όλες τις διόδους, προς Δύση και Ανατολή, πρέπει η Κύπρος να σωθεί αξιοπρεπώς εντός ευρώ και να παραμείνει βιώσιμη μακροπρόθεσμα η οικονομία της. Μπορεί!
Θέμος Αναστασιάδης
http://www.protothema.gr
Και το 1940 όλη η Ευρώπη – πλην Μ. Βρετανίας – θεωρούσε εντελώς άσκοπο, να αντισταθεί στην ισοπεδωτική πολεμική ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ μηχανή. Έτσι οι Γερμανοί πέρασαν περπατώντας ακόμη κι από ολόκληρη Γαλλία και λίγο έλειψε να αλλάξουν για πάντα την μοίρα της ανθρωπότητος. Εντελώς παράλογο έμοιαζε και το σθεναρό «ΟΧΙ» της ασήμαντης Ελλάδας, απέναντι στον Μουσολίνι που απλώς ήθελε να διέλθει απ’ την χώρα μας. Έτσι γράφηκε μια απ’ τις πιο μεγάλες σελίδες της ιστορίας μας. Μέσα απ’ την στρατιωτική ήττα, κερδήθηκε με βαρύτατο κόστος ένας ΗΘΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ που μας έβαλε μετά την τραγωδία στο τραπέζι των νικητών. Χαράχθηκε στα βιβλία με πολύ αίμα η ρήση του Τσώρτσιλ ότι «εφεξής θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»...
Όμως όλα αυτά τα «ΟΧΙ» θα ‘χαν πέσει στο κενό, αν δεν είχαν αντέξει οι Σοβιετικοί , κι αν δεν είχαν μπει στον πόλεμο οι Αμερικάνοι.
Χθες, τηρουμένων των αναλογιών το «ΟΧΙ» των Κυπρίων, στον άγριο εκβιασμό της γερμανοκρατούμενης ΕΕ, έμοιαζε στα μάτια των ξένων καταρχάς μάταιο, παράλογο και αυτοκαταστροφικό. «ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΧΙ», όταν όχι απλώς η Ελλάδα, αλλά «θηρία», όπως η Ιταλία και η Ισπανία έχουν μπει ψυχή τε και σώματι, φοβάμαι, κάτω απ’ τη γερμανική μπότα; «Είναι τρελοί αυτοί οι Κύπριοι;» ρωτάνε όλοι, και μαζί εμείς, οι σκυφτοί «νουνεχείς». «Δεν το βλέπουν ότι θα χρεοκοπήσουν;» αναρωτιούνται. Το ποια πλευρά έχει δίκιο και ποια άδικο από οικονομική άποψη θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Αν όμως μιλάμε για το Δίκαιο και το Ηθικό, δεν υπάρχει κανένας που να μην νοιώθει λίγο Κύπριος.
Τα μεγάλα λόγια όμως – και δη εκ του ασφαλούς – είναι φτώχεια. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως Ελλάδα είναι να σταθούμε αλληλέγγυα όσο μπορούμε και να στηρίξουμε έξυπνα, ευέλικτα και ουσιαστικά την ΓΕΝΝΑΙΑ, παρότι τόσο ριψοκίνδυνη απόφαση των Κυπρίων, που μπορεί να οδηγήσει ΑΜΕΣΑ και σε εθνική περιπέτεια. (Εμφανίστηκε ήδη το πρώτο τούρκικο πολεμικό στα ασφαλή Ελληνικά ύδατα και το πρώτο ερευνητικό στα Κυπριακά…). Αλλωστε γενναιότητα χωρίς λίγη «τρέλα» δεν έλειπε ποτέ απ’ το γένος μας 3.000 χρόνια τώρα. Ναι, εφεξής μπορεί να λέμε ότι «νιώθουμε περήφανοι σαν Κύπριοι»… Μια που περί Ελλήνων ουδείς καλός λόγος…
Όμως κακά τα ψέματα, κανείς δεν θέλει να «δικαιωθούμε» μετά από τρεις γενιές και εν τω μεταξύ η Κύπρος να καταστραφεί και η Ελλάδα να πάρει σειρά για την έξοδο ή την πλήρη υποδούλωση. Αρα ενώ χθες δεν υπήρχε άλλη λύση πέρα απ’ το «ΟΧΙ» στο ιταμό γερμανικό τελεσίγραφο χιτλερικού τύπου, σήμερα πρέπει να αναζητηθεί με ρεαλισμό το να μείνει η Κύπρος όρθια και ασφαλής. Από δοξασμένους «μάρτυρες» έχει πολλούς ο ελληνισμός δόξα τω Θεώ. Τώρα δεν μας περισσεύουν άλλοι Ελληνες για να χαθούν στην Λευκωσία ή στην Αθήνα. Με ρεαλισμό, με όλες μας τις δυνάμεις, και με ΕΝΕΡΓΗ συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης, που έχει, πολύ σωστά και διπλωματικά κρατήσει ανοικτές όλες τις διόδους, προς Δύση και Ανατολή, πρέπει η Κύπρος να σωθεί αξιοπρεπώς εντός ευρώ και να παραμείνει βιώσιμη μακροπρόθεσμα η οικονομία της. Μπορεί!
Θέμος Αναστασιάδης
http://www.protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου