Το Σεπτέμβρη άμα τον πηδήσαμε για δύο – τρία χρόνια, άιντε καθαρίσαμε

Αυτή η κυβέρνηση να δείτε ότι θα κάνει ένα άλλο απίστευτο. Θα αλλάξει τους περίφημους στίχους του Νιόνιου που έλεγε: Τούτο το χειμώνα άμα τον πηδήσαμε, γι’ άλλα 10 χρόνια άιντε καθαρίσαμε.

Πλέον ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα τραγουδάνε: Τούτο τον Σεπτέμβρη άμα το πηδήσαμε για δύο – τρία χρόνια, άιντε καθαρίσαμε.

Είναι πλέον φανερό ότι η κυβέρνηση λειτουργεί με ορόσημο τον Σεπτέμβρη

και τις γερμανικές εκλογές. Είναι πλέον φανερό, και το βλέπουν όλοι, ότι παρά τις πολύ σοβαρές προσπάθειες που έχουν γίνει, το πρόγραμμα δε βγαίνει με τίποτε.

Τα έσοδα ήδη έχουν αρχίσει να μειώνονται και η συνέχιση της φορολογικής πολιτικής με τα χαράτσια οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέο κίνημα «δεν έχω να πληρώσω».

Ακόμη και ο κόσμος ανάποδα να γυρίσει, θεωρείται δεδομένη η υστέρηση στα έσοδα αφού είναι αδύνατο από μια διαλυμένη κοινωνία να ζητήσεις για φέτος 46 δις ευρώ από φόρους.

Η επιβολή των νέων μέτρων, δηλαδή μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις θα είναι η ταφόπλακα της κυβέρνησης αφού σε όλους τους τόνους οι κυβερνητικοί εταίροι έχουν πει «όχι» στο ενδεχόμενο αυτό.

Να βρεθούν από αλλού λεφτά δεν υπάρχει περίπτωση ενώ εντυπωσιακή είναι και η αδιαλλαξία της τρόικας η οποία ακόμη και μια απλή διαπραγμάτευση την μετατρέπει σε θρίλερ.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, προ ενός αδιεξόδου, πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού.

Πολιτικού διότι η κυβερνητική συμμαχία κινείται σε τεντωμένο σκοινί. Ήδη ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ λένε ότι κανείς δεν τους ενημέρωσε για τη διατήρηση του χαρατσιού στα ακίνητα και το 2013. Κι έτσι να είναι, όμως, την απόφαση για τους φόρους ακινήτων δε θα τις πάρει μόνος του ο Σαμαράς. Θα πέσουν στο τραπέζι μια σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών και το όποιο πολιτικό κόστος θα μοιραστεί. Εκεί, λοιπόν, μπορεί να κριθεί η κυβερνητική συνοχή διότι ο φόρος στα ακίνητα δεν είναι μια απλή υπόθεση που θα περάσει επικοινωνιακά και όλοι θα μείνουν ήσυχοι.

Οικονομικού αδιεξόδου για τα παραπάνω που γράψαμε. Όσο κι αν λογιστικά εμφανίζονται πλεονάσματα, η αλήθεια είναι πως και τα έσοδα μειώνονται, και τα ληξιπρόθεσμα αυξάνονται και η ρευστότητα στην αγορά απλά δεν υπάρχει. Επομένως, τους επόμενους τρεις μήνες θα φανεί ότι ο προϋπολογισμός δε βγαίνει κι εφόσον δεν υπάρχουν περιθώρια για διορθωτικά μέτρα… το αδιέξοδο θα είναι εμφανέστερο.

Κοινωνικού αδιεξόδου διότι μπορεί ο κόσμος να μη διαδηλώνει στα πεζοδρόμια, όμως,  μια σπίθα είναι ικανή να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Άλλωστε, οι έμπειροι πολιτικοί λένε ότι η σιωπή των αμνών είναι αυτή που τσακίζει κόκκαλα κι όχι απλά χιλιάδες στους δρόμους για μια ημέρα και μετά… καναπέ. Η οργή του κόσμου θα φανεί τους επόμενους μήνες. Άλλωστε, ήδη οι βουλευτές των τριών κυβερνητικών κομμάτων λένε ότι δεν αντέχουν άλλο καθώς το εκλογικό σώμα βρίσκεται στα κάγκελα.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, που ο Σαμαράς τις γνωρίζει καλά, όπως και οι υπουργοί που δεν είναι «παρτάκηδες» και «λουφαδόροι», είναι σίγουρο ότι η κατάσταση είναι οριακή. Όλοι περιμένουν την… έξωθεν βοήθεια, αφού από μέσα δε μπορεί κανείς να περιμένει τίποτε. Και η έξωθεν βοήθεια δεν είναι άλλη από την αλλαγή στάσης απέναντι στην Ελλάδα. Η σκληρή πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία στις άλλες χώρες με πειραματόζωο την Ελλάδα πρέπει να αλλάξει. Το είπε ο Γιούνκερ προχθές: Θα έχουμε κοινωνική επανάσταση.

Το λένε όλοι οι κοινοτικοί αξιωματούχοι, ακόμη και ο Σόιμπλε εμφανίζεται πιο διαλλακτικός. Όμως, για να αλλάξει η πολιτική αυτή πρέπει να περάσουν οι γερμανικές εκλογές. Δε μπορεί να πάει η Μέρκελ στους ψηφοφόρους της και να πει ότι θα πληρώσουν αυτοί το μάρμαρο της κρίσης. Επ’ ουδενί λόγο δε μπορεί να κάνει προεκλογική εκστρατεία μιλώντας για τη σωτηρία των «τεμπέληδων» νότιων, όπως πολλοί Γερμανοί μας θωρούν.

Μετά τις γερμανικές εκλογές τα σπουδαία λοιπόν. Θα είναι χαλάρωση των μέτρων; Θα είναι νέο κούρεμα; Ό,τι κι αν είναι καλοδεχούμενο για την Ελλάδα.

Ένα είναι το πρόβλημα: Αντέχει η Ελλάδα, αντέχει η κυβέρνηση μέχρι το φθινόπωρο;