Ας μην γίνουμε Βουλγαρία…

Λίγες ημέρες πριν ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπορίσοφ αποφάσισε να διαλύσει την κυβέρνηση μετά από μεγάλες διαδηλώσεις των πολιτών στη Σόφια κι αλλού. Ο λόγος; Η σκληρή οικονομική πολιτική η οποία κορυφώθηκε επειδή ανακοινώθηκαν μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος. Θυμίζουμε ότι η Βουλγαρία δεν είναι σε κανένα μνημόνιο, έχει τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη κι επομένως, σύμφωνα με την τρόικα και τον… Μέργο, είναι ανταγωνιστική.

Με 150-170 ευρώ το μήνα μισθό άνετα μπορούν να πάνε ξένες επιχειρήσεις για επενδύσεις, επομένως μπορεί και ο Μέργος να βρει δουλειά όταν φύγει από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών. Αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό, αλλά ότι ένας πρωθυπουργός, έστω και εκ του ασφαλούς, αποφασίζει να διαλύσει την κυβέρνησή του. Εκ του ασφαλούς διότι κυβερνά από το 2009 και τον ερχόμενο Ιούνιο ήταν προγραμματισμένες εκλογές. Τώρα η Βουλγαρία είναι ακυβέρνητη και όλοι συζητούν για μια μεταβατική κυβέρνηση που ίσως κάνει εκλογές ακόμη και τον Απρίλιο.

Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Μπορίσοφ και το κόμμα του, είχαν εξαιρετικά υψηλή δημοφιλία και κέρδισαν τις εκλογές με ποσοστό σχεδόν 40% αφήνοντας πολύ πίσω τους Σοσιαλιστές. Σε μια χώρα που η φτώχεια είναι τεράστια, όποιος πάει μια βόλτα θα καταλάβει πώς είναι να ζεις με τέτοιους μισθούς, με απίστευτη διαφθορά και με μια τάξη πολιτικών και επιχειρηματιών να συγκροτούν μια συμπαγή νομενκλατούρα που πλουτίζει ενώ εκατομμύρια Βούλγαροι φυτοζωούν στα κτίρια Σοβιετικού μοντέλου.

Αυτή, λοιπόν, τη χώρα θέλουν κάποιοι να κάνουν μοντέλο ώστε να μοιάσει και η Ελλάδα. Πιστεύουν προφανώς ότι αν γίνει η Ελλάδα Βουλγαρία κι όχι το αντίθετο, τότε θα σωθεί η Ευρώπη. Έτσι είναι αν έτσι νομίζουν. Διότι, πράγματι η Ελλάδα έζησε σε μια απίστευτη φούσκα επί 40 και πλέον χρόνια. Μέχρι το 2008 δέναμε το λουκάνικο για να τρέχει ο σκύλος και τρώγαμε φουά γκρα αντί για σπανακόρυζο, παρά το γεγονός ότι το κάναμε με δανεικά λεφτά.

Ωστόσο, η βουλγαροποίηση της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι η λύση απλά και μόνο γιατί ο πλούτος της Βουλγαρίας υπάρχει αλλά δεν έχει μοιραστεί στους πολίτες. Τον λυμαίνονται η μαφία και οι ξένοι που έχουν μπει στη χώρα. Αν θέλουμε να γίνει κάπως έτσι και η Ελλάδα, τότε το μήνυμα από τη Βουλγαρία είναι ξεκάθαρο.

Κι αν θέλει να κάνει κάποιος ορισμένες συγκρίσεις θα μπορούσε να πει:

- Κάποτε ο Μπορίσοφ ήταν η μεγάλη προσωπικότητα της Βουλγαρίας και το κόμμα του έπαιρνε 40%. Σήμερα έχει παραιτηθεί και το κόμμα του έχει το μισό ποσοστό ενώ ο ίδιος είναι αμφίβολο αν θα ανακάμψει. Ας το δουν κάποιοι εδώ στην Ελλάδα που νομίζουν ότι με τις δημοφιλίες και τις πρωτιές στις δημοσκοπήσεις έχουν δέσει «το γάϊδαρό τους» για χρόνια. Η αλαζονεία της εξουσίας είναι ο χειρότερος εχθρός, ας μην το ξεχνούν παράγοντες και παραγοντίσκοι.

- Η κυβέρνηση έπεσε γιατί οι διαδηλώσεις άσκησαν πίεση. Μαζικές, δυναμικές, αλλά όχι με μπαχαλάκηδες να διαλύουν τα πάντα. Ούτε με Τσίπρες και Παπαρήγες να ανεβαίνουν στα τρακτέρ και να τάζουν τα πάντα. Ας το δουν κι αυτό τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι για τα προνόμια που έχασαν.

- Οι τιμές στο ρεύμα αυξήθηκαν διότι η βουλγαρική ΔΕΗ είναι ιδιωτική. Δηλαδή 3-4 ξένες εταιρείες έχουν τον έλεγχο της παραγωγής ρεύματος στη χώρα. Μια εξ αυτών, μια τσέχικη, έκανε συνεχείς αυξήσεις στις τιμές και αβίωτο το βίο των πολιτών. Ας το δουν όσοι νομίζουν ότι πουλώντας τη ΔΕΗ και βάζοντας στην ενέργεια, το νερό ή κάθε άλλο δημόσιο αγαθό, τους ιδιώτες θα πετύχουν καλύτερες τιμές για τους πολίτες. Αν νομίζουν ότι οι επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται για την ενέργεια στην Ελλάδα θα το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους, είναι γελασμένοι.

Αν και.. υπανάπτυκτοι και χωρίς Μέργο, οι Βούλγαροι μας διδάσκουν τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι. Το μήνυμα θα φτάσει στην Αθήνα;